Rudolf Bruči
Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Rudolf Bruči (hrv. Rudolf Brucci; Zagreb, 30. mart 1917 — Novi Sad, 30. oktobar 2002) bio je srpski kompozitor, profesor Univerziteta u Novom Sadu, član Srpske akademije nauka i umetnosti.
| Rudolf Bruči | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 30. mart 1917. |
| Mesto rođenja | Zagreb, Austrougarska |
| Datum smrti | 30. oktobar 2002. (85 god.) |
| Mesto smrti | Novi Sad, SR Jugoslavija |
Biografija uredi
Rođen je u Zagrebu 1917. godine u porodici hrvatsko-italijanskog porekla. Bio je oženjen slavnom jugoslovenskom operskom pevačicom Olgom Bruči. Svoj umetnički rad je započeo svirajući violu u različitim orkestrima od kabaretskih ansambala do simfonijskih orkestara. Nakon što se preselio u Beograd, Bruči je sa trideset godina počeo da studira kompoziciju kao jedini student tada već uveliko slavnog kompozitora Petra Bingulca (koji je sam bio student francuskog kompozitora Vinsenta d'Indija (Vincent d'Indy)). Kasnije (1954-55.) je nastavio studije kod bečkog dodekafoniste Alfreda Ula (Alfred Uhl).
Odlučujući trenutak u njegovoj karijeri kompozitora je bilo osvajanje prvog mesta na međunarodnom takmičenju kompozitora Kraljice Elizabete Belgijske u Briselu 1965, sa simfonijom Lesta. Ovu nagradu je osvojio u konkurenciji više od 250 kompozitora iz 26 zemalja.
Opšti doprinos uredi
Sedamdesetih godina 20. veka Bruči je presudno uticao na uspon Akademije umetnosti u Novom Sadu čiji je bio i prvi dekan, koja je imala najkvalitetniju katedru za muziku u bivšoj Jugoslaviji (sa akademijom je čak i Alfred Šnitke (Alfred Schnittke) potpisao ugovor). Kao muzički delatnik, ostavio je dubok trag na novosadskoj muzičkoj sceni učestvujući u osnivanju nove zgrade opere, i radeći na osnivanju filharmonije i srednje muzičke škole. Bio je jedan od osnivača Vojvođanske akademije nauka i umetnosti (VANU), i nakon njenog utapanja u Srpsku akademiju, je bio jedan od akademika koji su se zalagali za njeno ponovno osnivanje.
Najznačajnija dela uredi
U centru njegovog muzičkog rada je uvek bio simfonijski orkestar za koji je i napisao svoja najbolja dela. Osim već pomenute Simfonije Lesta (stavovi: I Presto-Doppia fuga-Presto II Adagio come una passacaglia III Vivacissimo fantastico), Treća Simofnija je jedno od njegovih najkvalitetnijih dela, a slede simfonijska poema Maskal, Metamorfoze B-A-C-H za gudače, baleti Katarina Izmajlova, Zlatni Demon, Kirka, kantata Vojvodina na stihove Miroslava Antića i njegove opere Prometej i Gilgameš.
Stil uredi
Bručijev muzički jezik je duboko ukorenjen u muzičku tradiciju Balkana, u najširem smislu: od jedinstvene istarske lestvice u Trećoj simfoniji do bugarskih ritmičkih struktura u simfonijskoj poemi Maskal. Uz ovu osnovu, može se primetiti njeno uspešno spajanje sa novijim muzičkim izrazima, sa posebnim osvrtom na dodekafonijske tehnike, kao i kompozitorske tehnike i estetiku karakterističe za Novu Poljsku Školu. Istovremeno, Bruči se uvek isticao kao veliki kompozitor simfonijske muzike, u čemu je bio visoko cenjen i uspešan.
Bruči je preminuo u Novom Sadu, 30. oktobra 2002. godine u 85. godini života.
Literatura uredi
- Vlastimir Peričić, Muzički stvaraoci u Srbiji, Beograd, Prosveta, 1969, 67 str.
