Sedma vojvođanska udarna brigada
Sedma vojvođanska narodnooslobodilačka udarna brigada formirana je 2. jula 1944. godine na salašu Mušickog u Bosutskim šumama, u blizini sela Batrovaca, kod Šida. Odluku o formiranju brigade doneo je Glavni štab NOV i PO Vojvodine.
| Sedma vojvođanska udarna brigada | ||||
|---|---|---|---|---|
 Borci 7. vojvođanske brigade u oslobođenom Novom Sadu 23. oktobra 1944. | ||||
| Osnivanje | 2. jul 1944. | |||
| Formacija | 3 bataljona | |||
| Angažovanje | ||||
| Odlikovanja |
| |||
| Komandanti | ||||
| Komandant | Milan Ješić Ibra | |||
| Politički komesar | Radovan Golubović | |||
Prilikom formiranja brigade u njen sastav su ušli - kompletan Prvi bataljon i jedna četa Trećeg bataljona Šeste vojvođanske brigade, jedan bataljon Drugog sremskog partizanskog odreda, kao i grupa boraca, koju su sačinjavali bivših crvenoarmejaci, koji su pobegli iz nemačkih zarobljeničkih logora i belogardejske jedinice, koji su prešle n stranu NOV i POJ i dotada su se nalazile u sastavu Šeste vojvoćanske brigade. Na dan formiranja brigada je imala oko 900 boraca, od čega je njih 300 bilo nenaoružano.
Prvi Štab brigade sačinjavali su - narodni heroj Milan Ješić Ibra, komandnt brigade; Lazar Ljubinković Saša, politički komesar brigade (zbog bolesti, na ovom mestu ga je ubrzo, po povratku iz Slavonije zamenio Radovan Golubović); Dušan Sekić Šaca, zamenik političkog komesara brigade; Vladimir Janković, vršilac dužnosti načelnika Štaba brigade; Danilo Kravić Šuca, intendant brigade; Radislav Milutinović Bata, obaveštajni oficir brigade i Sida Mušicki, omladinski ukovodilac brigade.
Od 31. oktobra 1944. pa do kraja rata, 15. maja 1945. godine, Sedma vojvođanska brigada se nalazila u sastavu 51. vojvođanske divizije.
Za svoje zasluge tokom Narodnooslobodilačkog rata odlikovana je Ordenom zasluga za narod i Ordenom bratstva i jedinstva.
Ratni put Sedme vojvođanske brigade uredi
Njenom formiranju prethodila je ofanziva 5. SS korpusa u martu i aprilu 1944. godine u jugozapadnom Sremu i severoistočnoj Bosni. Jedan od ciljeva ove ofanzive bilo jed i trajno prekidanje veze između sremskog i istočnobosanskog operativnog prostora, koja je bila od velikog značaja za snage NOV i POJ.
Nakon prekidanja ovih veza, u Sremu je ostao jedan bataljon Šeste brigade i dva partizanska odreda. Uprkos pojačanom neprijateljskom pritisku, priliv dobrovoljaca ostao je stabilan, što je dovelo do popune Šeste brigade, i formiranja Sedme.
Odmah nakon formiranja, Brigade se zajedno sa ostalim sremskim snagama NOV i POJ našla na udaru nemačke operacije Kornblume. Nakon dvonedeljnih borbi i manevara, da bi predupredio četvrtu fazu operacije (Kornblume IV), štab Brigade doneo je odluku o privremenom izvlačenju iz Srema. Zajedno sa delovima drugih snaga, Brigada je krajem jula likvidirala neprijateljska uporišta u Slavonskom Šamcu i okolnim selima. Nakon toga prebacila se na Dilj i Papuk.
Na ovom terenu Brigada se uključila u oštre i uspešne borbe za odbranu Požeške kotline protiv delova Prve konjičke kozačke divizije.
U drugoj polovini avgusta Brigada se vratila na područje zapadnog Srema. Odazivajući se na poziv maršala Tita i proglašenu amnestiju 30. avgusta oko 2.500 domobrana sa 115 oficira sa kompletnim naoružanjem prešlo je na stranu NOV i POJ, a Sedma vojvođanska učestvovala je u njihovom prihvatu. Uz novi priliv dobrovoljaca, to je omogućilo formiranje Devete i Jedanaeste vojvođanske brigade.
Tokom septembra 1944. Srem je postao vrlo osetljivo područje za nemačku vojsku. Sedma brigada je svojom dobro usmerenom aktivnošću pojačavala ovu ugroženost. 18/19. septembra Brigada je izvršila diverzantski napad na komunikacije i demonstrativni napad na Sremsku Mitrovicu, a naročitu pažnju i reakciju Komande Jugoistoka izazvalo je zauzimanje Iloka i napad na Šarengrad 28/29. septembra zajedno sa Jedanaestom vojvođanskom udarnom brigadom.
Oktobra 1944. Brigada je ušla u sastav novoformirane 51. vojvođanske divizije. U njenom sastavu učestvovala je u teškim borbama na Batinskom, Virovitičkom i Bolmanskom mostobranu. Ratni put je, nakon učestvovanja u završnim operacijama Treće armije, završila 15. maja 1945. u Blajburškom polju.
Od blizu 5.000 boraca koliko se tokom desetomesečnog ratovanja borilo u Brigadi, prema ratnom dnevniku Brigade, poginulo je 572, ranjeno 1.829, a 281 borac je nestao. S obzirom da jedan broj boraca koji su umrli u bolnicama nije evidentiran u ratnom dnevniku, kao i da su podaci za neke teške borbe ostali nekompletni, autor monografije Brigade Nikola Božić procenio je broj poginulih boraca na oko 700.
Narodni heroji Sedme vojvođanske brigade uredi
Troje boraca brigade je odlikovano Ordenom narodnog heroja.
Literatura uredi
- Nikola Božić Sedma vojvođanska brigada. „Vojno-izdavački zavod“, Beograd 1984. godina.
- Petnaest vojvođanskih brigada. Pokrajinski odbor Saveza boraca Vojvodine, Novi Sad 1953. godina.