Slobodan Glumac
Slobodan Glumac (Prijedor, 9. decembar 1919 — Beograd, 23. jul 1990), novinar, prevodilac i scenarista.
| Slobodan Glumac | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 9. decembar 1919. |
| Mesto rođenja | Prijedor,  Kraljevstvo SHS |
| Datum smrti | 23. jul 1990. (70 god.) |
| Mesto smrti | Beograd,  SFR Jugoslavija |
| Novinarski rad | |
| Novine | Večernje novosti |
Biografija uredi
Rođen je 9. decembra 1919. godine u Prijedoru. Njegov otac Petar je bio bankar. Osnovnu školu je učio u Prijedoru i Beogradu, a matuririao je u Banja Luci. Od 1938. godine je studirao na Pravnom fakultetu u Beogradu.[1][2]
Novinarstvom je počeo da se bavi u godinama pred početak Drugog svetskog rata, kada je počeo da sarađuje u listu „Vreme” i u časopisu Radio Beograda. Kao pristalica Narodnooslobodilačkog pokreta (NOP), bio je uhapšen od strane Gestapoa 1943. godine. Potom je početkom 1944. godine bio prebačen u logor na Banjici, a odatle je bio interniran u Treći rajh, na privremeni rad.[1][2]
Posle oslobođenja Jugoslavije, 1945. godine nastavio je da se bavi novinarstvom. Do 1947. godine je bio glavni urednik lista „Slobodna Vojvodina”, a potom je do 1951. godine radio u listu „Borba”, najpre kao saradnik, a potom kao urednik kulturne i spoljnopolitičke rubrike. Od 1950. do 1951. godine je bio načelnik Komiteta za kinematografiju Vlade FNRJ, a od 1951. do 1953. godine dopisnik „Borbe” iz Bona, glavnog grada Zapadne Nemačke.[1][2]
Godine 1953. je bio jedan od pokretača lista „Večernje novosti”, koji je tada postavio koncept modernog dnevnog lista. Glavni urednik „Večernjih novosti” bio je u dva mandata — najpre od 1953. do 1957. i potom od 1963. do 1969. godine. U međuvremenu je bio stalni dopisnik iz Pariza.Od 1969. do 1973. godine je bio glavni i odgovorni uredlik lista „Borba”, tada organa Socijalističkog saveza radnog naroda Jugoslavije i direktor Novinsko izdavačkog preduzeća (NIP) „Borba”.Godine 1970. je bio jedan od osnivača Radija Studio B. Potom je bio direktor Kulturnog centra Beograd.[1]
Pored novinarstva, bavio se i prevođenjem sa nemačkog i francuskog jezika. Istakao se i kao filmski scenarista. Napisao je scenario za film „Potraga” iz 1956. godine i bio koscenarista u filmu „Tri Ane” iz 1959. godine. Takođe pisao je i scenario za nekoliko kratkih dokumentarnih filmova.[1]
U braku sa suprugom Divnom, rođenom Popović (1920—1998), imao je ćerku Ljiljanu, rođenu 1948. godine.[1]
Umro je 23. jula 1990. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.
Dobitnik je dve najveće novinarske nagrade za životno delo — „Svetozar Marković” i „Moša Pijade”.
Reference uredi
Literatura uredi
- Jugoslovenski savremenici - Ko je ko u Jugoslaviji. Beograd: Sedma sila. 1957. ISBN.
- Ćirković, Simo (2009). Ko je ko u Nedićevoj Srbiji 1941—1944. Beograd: „Prosveta”.