Stevan Šalajić
Stevan Šalajić (Borča, 23. juni 1929 — Novi Sad, 1. juli 2002) bio je srpski glumac.
Stevan Šalajić | |
|---|---|
 Stevan Šalajić 2009. godine | |
| Datum rođenja | 23. jun 1929. |
| Mesto rođenja | Borča Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 1. jul 2002. (73 god.) |
| Mesto smrti | Novi Sad SR Jugoslavija |
Biografija uredi
Rođen je 23. juna 1929. godine u Borči kod Beograda gde je živeo samo pola godine. Rano detinjstvo je proveo šumarskoj kući 7 kilometara udaljenoj od Apatina, gde mu je otac šumar, bio sa službom. Odrastao je okružen šumom u blizini Dunava, bio je treće najmlađe dete u porodici Šalajić. Porodica Šalajić se zbog potrebe očeve službe često selila 1937. Stapar, 1938. do 1940. godine Bezdan gde je Stevan naučio mađarski jezik i završio peti razred osnovne škole. U Somboru je od 1941. do 1948. išao u gimnaziju gde je i maturirao. U toku gimnazijskog školovanja Stevan Šalajić se amaterski bavio glumom.[1]
Glumio je u velikom broju pozorišnih predstava (oko 200 uloga). Bio je član ansambla Narodnog pozorišta u Somboru od 1946. do 1948. godine, kada prelazi u Srpsko narodno pozorište u Novom Sadu, gde ostaje do penzionisanja 1990. godine. Bio je prvak drame ovog pozorišta.
Bio je član Udruženja dramskih umetnika Srbije. Igrao je i na filmu i televiziji.[2]
Preminuo je 1. jula 2002. godine u Novom Sadu u 73-oj godini života.[3]
Neke od uloga u pozorištu uredi
- Pomet, Marin Držić: „Dundo Maroje“;
- Kleont, Molijer: „Građanin plemić“;
- Trofimov, Anton Pavlovič Čehov: „Višnjik“;
- Brut, Vilijam Šekspir: „Julije Cezar“;
- Jovan i Ružičić, Jovan Sterija Popović: „Pokondirena tikva“;
- Alvaro Manđakavalo, Tenesi Vilijams: „Tetovirana ruža“;
- Tošica, Kosta Trifković: „Izbiračica“;
- Džordž, Edvar Olbi: „Ko se boji Virdžinije Vulf“;
- Goser, Đorđe Lebović: „Viktorija“;
- Đoka Glađenović, Jakov Ignjatović: „Adam i berberin“;
- Vojnicki, Anton Pavlovič Čehov: „Ujka Vanja“;
- Hljestakov, Nikolaj Gogolj: „Revizor“;
- glumac, Maksim Gorki: „Na dnu“;
- Iva Nikolin, Miloš Nikolić: „Svetislav i Mileva“, režija Voja Soldatović;
- Konstantin Grk, Dušan Kovačević: „Sveti Georgije ubiva aždahu“, režija Egon Savin;
- Ljubinko, Aleksandar Popović: „Ljubinko i Desanka“;
- Marko Vujić, Jovan Sterija Popović: „Laža i paralaža“;
- Bili Piton, Dušan Kovačević: „Maratonci trče počasni krug“, režija Jagoš Marković;
- Tasa, Branislav Nušić: „Sumnjivo lice“, režija Dejan Mijač;
- Vasilije Šopalović, Ljubomir Simović: „Putujuće pozorište Šopalović“, režija Egon Savin;
- profesor, Dušan Kovačević: „Sabirni centar“, režija Ljuboslav Majera;
Televizija uredi
Film uredi
- 1959. — Kampo Mamula
- 1961. — Izbiračica
- 1970. — Lepa parada
- 1971. — Doručak s đavolom
- 1979. — Trofej
- 1982. — Zalazak sunca
- 1983. — Timočka buna
Nagrade i priznanja uredi
- 2 Sterijine nagrade za glumačko ostvarenje 1961. i 1966. godine
- brojne nagrade na Susretima vojvođanskih pozorišta
- Orden rada sa srebrnim vencem 1961. godine
- zlatna medalja "Jovan Đorđević" 1983. godine
- Oktobarska nagrada Novog Sada 1970. godine
- „Zlatni smijeh“, na IX danima satire „Jazavac“, Zagreb, 1984. godine
- Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima, 1986. godine
- „Iskra kulture Vojvodine“, 1989. godine
- Statueta Joakim Vujić, 1998. godine
- "Dobričin prsten", 1999. godine
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Marjanović, Petar (2001.). Stevan Šalajić (na ((sr))). YU-Beograd: Savez dramskih umetnika Srbije i Pozorišni muzej Vojvodine
- ^ Znameniti Srbi, Pristupljeno 25. 4. 2013.
- ^ www.glas-javnosti.co.yu, Pristupljeno 25. 4. 2013.
Literatura uredi
- Marjanović, Petar (2001). Stevan Šalajić (na jeziku: (jezik: srpski)). YU-Beograd: Savez dramskih umetnika Srbije i Pozorišni muzej Vojvodine. str. 384 strana.
