Sumaglica
Sumaglica je pojava mikroskopski sitnih vodenih kapljica ili higroskopnih čestica u atmosferi (dim, prašina i druge), veličine manje od 0,5 milimetara, koje lebde u vazduhu i smanjuju vidljivost uz tlo na udaljenosti većoj od 1 kilometar. Po svojstvima se ubraja u hidrometeore, kao na primer magla, i daje predelu sivkast izgled.[1]
Hidrometeori uredi
Hidrometeori su proizvodi vodene pare koji u čvrstom ili tečnom stanju padaju na Zemlju (kiša, rosulja, sneg, grad, sugradica), ili lebde u atmosferi (magla, sumaglica), ili lebde vetrom uzdignuti sa Zemljine površine (mećava, vejavica, dim mora), ili se talože na tlu (rosa, mraz, inje, poledica, snežni pokrivač).
Magla i sumaglica uredi
Kao rezultat kondenzacije ili sublimacije vodene pare u blizini Zemljine površine nastaje magla i sumaglica. Pod maglom podrazumevaju se u vazduhu suspendovane kapljice vode ili kristali leda, koji smanjuju vidljivost na manje od 1 kilometar. Ako je vidljivost između 1 i 2 kilometra, govori se o sumaglici. Sumaglicu valja razlikovati od suve mutnoće nastale raspršivanjem svetla na krutim česticama koje lebde u atmosferi. Ta pojava suve mutnoće ne zavisi od nivoa vlažnosti vazduha, a pojavljuje se pre svega iznad industrijskih i gradskih područja, kao i u vazdušnim masama koje dolaze iz tropskih pustinjskih predela.
Magla nastaje jednim od 3 procesa: isparavanjem, mešanjem vazdušnih masa i hlađenjem vazdušnih slojeva. Magla isparavanja nastaje isparavanjem toplih vodenih masa (reka, jezera, mora) u relativno hladniji vazduh koji struji sa hladnijeg kopna prema površini vode. Mešanjem vazdušnih masa različitih svojstava mogu takođe nastati magle ali najjače su takozvane radijacijske magle. One nastaju turbulentnim mešanjem kad se površina tla i donji sloj vazduha hlade. Naročito povoljni uslovi za nastanak radijacijske magle jesu vedro nebo ili prisutnost samo visokih oblaka, slabi vetrovi ili tišina, kao i početna visoka relativna vlaga uz tlo. Radijacijske magle posebno često nastaju u dolinama i udubljenjima tla. U povoljnim prilikama može se magla stvoriti u toku noći i zadržati se i u ranim prepodnevnim satima. Sloj te magle nije osobito debeo i samo retko je deblji od nekoliko stotina metara. Radijacijske magle nastaju pri inače sasvim lepom anticiklonalnom vremenu, pre svega tokom hladnijeg doba godine.
Advektivne magle nastaju uz umerene vetrove (brzina od 2 do 5 m/s) kad vlažan vazduh struji iznad relativno hladnije podloge. Magle tog tipa najčešće se javljaju u hladnijem dobu godine, imaju najveće debljine (obično od 300 do 500 m, ponekad i do 1 km) i duže traju (nekoliko dana, pa i nedelja).
U polarnim krajevima, a ponekad i na umerenim geografskim širinama, pojavljuje se ledena magla koja sadrži ledene kristale. Gustina ledene magle je generalno mnogo manja nego gustina vodenih magli.
Budući da je osnovni uzrok stvaranja magle hlađenje vazduha, postoji zbog dnevnih promena temperature redovno i izražene dnevne promene izraženosti magle sa maksimumom u ranim jutarnjim satima i minimumom u poslepodnevnim satima.[2]