Udegejska legenda
Udegejska legenda nacionalni park (rus. Удэгейская легенда) obuhvata predele bogate četinarsim i listopadnim šumama na zapadnoj padini planine Centralni Sihote Alinj na Ruskom dalekom istoku.[1] Sihote Alinj se proteže od severa ka jugu preko Primorske Pokrajine. Park je predviđen da zaštiti životinjska staništa u rečnim dolinama na zapadnoj padini, i da pruži podršku ostatku autohtonog naroda Udegejaca. Područje je poznato po obilnom ribolovu i vožnjama čamcima po potocima i rekama. Takođe je i utočište za ugroženog sibirskog tigra. Park se nalazi otprilike na pola puta između Vladivostoka (520 km jugozapadno od parka) i Habarovska (440 km severozapadno od parka). Relativno toplo Japansko more je na istoku, Korejsko poluostrvo na jugu, a Kina na zapadu.[2]
| Udegejska legenda | |
|---|---|
IUCN kategorija II (nacionalni park) | |
 | |
.jpg)  | |
| Mjesto | Primorska Pokrajina Rusija |
| Najbliži grad | Vladivostok |
| Koordinate | 45° 49′ N 135° 25′ E / 45.817° S; 135.417° I |
| Površina | 1,037 km² |
| Osnovano | 2007. godine |
| Upravljačko tijelo | Federalni centar za zdravlje životinja Rusije |
Topografija uredi
Po položaju to je središnji park: nalazi se između prirodnog rezervata Sihote Alinj na istoku i basena reke Amur na zapadu, zatim nacionalnog parka Zov Tigra / prirodnog rezervata Lazovski na jugu i nacionalnog parka Anjujski i drugih zaštićenih područja na severu. Nadmorska visina se kreće od 180 m u nizinskim rekama, do 1.330 m na planinskom grebenu. Kroz planineske doline Udegejske legende protiču reke Armu i Boljšaja Usurka, koje se na zapadu ulivaju u reku Usuri a ona u reku Amur, koja teče severno do Ohotskog mora. Glavnom rečnom dolinom Usurka teče u pravcu sever-severoistok, plovna je za manje čamce u donjem toku, sa okukama i močvarnim obalama. Rečne doline su uske i vijugave. Nagib je prosečno 10-15 stepeni, ali često i 15-25 stepena. Obale reke Armu su stenovite i strme, sa čestim brzacima i vodopadima..[3] U parku postoje tri mala naselja: Daleki Kut, Dersu i Ostovnoe.[1]
Klima i ekoregion uredi
Klima u Udegejskoj legendi je umerenokontinentalna klima, mild/cool summer subtype (Kepenova klasifikacija klimata Dfb). Ovu klimu karakterišu topla leta i hladne snežne zime. Prosečna temperatura u januaru je -16 a u avgustu 16. Prosečna godišnja količina padavina iznosi 790 mm.[2][4]
| Sihote Alinj, Primorska Pokrajina, Rusija | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klimatogram | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jesen u regionu je vedra, topla, suva i sa postepenim padom temperature. Poznata je pod imenom "zlatna jesen Dalekog istoka."[5]
Ekoregion Udegejska legenda je "Umereno širokolisna i mešovita šuma istočne Rusije".[6] Takve ekoregije karakterišu velike dnevne i godišnje varijacije temperature i šumski pokrivač.
Park je na takvoj lokaciji da se u njemu sreće velika raznolikost biljnog i životinjskog diverziteta. Tu se sreću vrste karakteristične za kontinentalnu i primorsku zonu (Evroazija i Pacifik) kao i vrste iz suptropske zone. To je i geološki kontaktni prostor između starih stabilnih ploča na zapadu, i aktivnijih tektonskih formacija na istoku u Japanskom moru.[7]
Dobijena raznolikost biljnih i životinjskih staništa kao i izolacija daju Primorskoj Pokrajini najviše nivoe biodiverziteta u Rusiji. Što se tiče vodenih staništa, park se nalazi u slatkovodnom ekoregionu "Donjeg Amura" (FEOW ID#616), regionu koji se generalno karakteriše strujnim sistemima snažno erodiranih rečnih dolina i dobro razvijenom plavnom ravnicom na Amuru. Na rekama se formira led do 6 meseci u godini, a većina potoka se napaja kišom. Slatkovodni ekoregion ne sadrži strogo endemične ribe.[8]
Flora uredi
S obzirom na strmu topografiju, uočavaju se visinske zone za biljke. U nižim predelima, zastupljene su listopadne šume sa brestom, jasenom i mandžurijskim orahom, kedrovima i smrčom – do viših nivoa gde su zastupljene šume jele, smrče i breze. U parku je zabeleženo 30 vrsta vaskularnih biljaka koje su pod zaštitom, neke od njih su: Dioscorea japonica, Euryale ferox, Saxifraga nelsoniana ssp. pacifica, ženšen, i tisa.[9]
Fauna uredi
Pored prisustva sibirskog tigra, park je stanište i mrkih medveda i azijskog crnog medveda, karakterističnih za šume na zapadnoj padini Sihote Alinja. Od manjih šumskih sisari sreću se samur, kuna, jazavac i lasica, zajedno sa risom i leopard mačkom. Na obalama reka sreću se kune i vidre, a kod reka u nižim predelima sreću se los i mus. Područje je naročito bogato insektima – procenjuje se da preko 10,000 vrsta živi na teritoriji parka, uključujući i jednu vrstu strižibube koja se smatra najvećim insektom u Rusiji.[9]
Istorija uredi
Granice regiona i parka su istorijski dom autohtonog naroda Udegejaca. Prema popisu iz 2010. godine broj Udegejaca je nešto manji od 1,500.[10] Tradicionalno se bave lovom i ribolovom.
Turizam uredi
Eko-turizam je naveden kao jedna od svrha parka, a posetioci su dobrodošli u rekreativne zone. Uprava parka obezbeđuje smeštaj u gostinjskoj kući i kampovima, omogućava i izdavanje motornih sanki i gumenih čamaca. Na lokalitetu se nalazi geološki muzej, a uz nadoplatu se može organizovati i vođenje ture. Izgrađene su neobrađene staze, kao što je ekološka staza koja vodi do "Kovalevskaje tisove šume", sa starim stablima tisa. [11] Park se nalazi u udaljenom području – najbliža železnička stanica je u Daljnjerečensku koji je udaljen 144 km od parka – ali njegova pozicija na zapadnim padinama Sihote Alinja čini ga pristupačnim turistima koji posećuju ovaj kraj.[12]
Reference uredi
- ^ a b „Udegeydkaya Legende (in Russian)”. Protected Areas Russia. Pristupljeno 27. 12. 2015.
- ^ a b „Official Site: Udegeyskaya Legenda National Park (in Russian)”. Udegeyskaya Legenda National Park.
- ^ „Udegeyskaya Legende Physical Characteristics (in Russian)”. Protected Areas Russia. Pristupljeno 27. 12. 2015.
- ^ „Climate - Sihkote-Alin”. GlobalSpecies.org. Arhivirano iz originala 15. 11. 2016. g. Pristupljeno 26. 12. 2015.
- ^ „Primorsky Region”. Phoenix Fund.
- ^ „Terrestrial Ecoregions”. World Wildlife Fund.
- ^ P Ya Yaklanov, Managing Editor, and Belyaev EA, Bersenev YI,, Kachur AP, Curley L. Klyuyev PA, skating ALO, Kryukov VH, Pannchev AM, Romanov MT, Skrylnikov TP, Sleptsov IY, Stepanko, AA Tiunov MP, Harlamenco,PO Sharov, Shokhrin EP. „Monograph: Zov Tigra National Park,” (PDF). Ministry of Natural Resources and Ecology of the Russian Federation. Arhivirano iz originala (PDF) 8. 12. 2015. g. Pristupljeno 21. 3. 2019.
- ^ „Lower Amur Freshwater Ecoregion (616)”. The Nature Conservancy.
- ^ a b „Udegeyskaya Legende - Flora and Fauna (in Russian)”. Protected Areas Russia. Pristupljeno 27. 12. 2015.
- ^ „Russian Census 2010: Population by ethnicity”. Arhivirano iz originala 04. 12. 2013. g. Pristupljeno 21. 03. 2019.
- ^ „Udegeykaya Legende - Fees (in Russian)”. MNRR. Pristupljeno 27. 12. 2015.
- ^ „Udegeykaya Legende - Information (in Russian)”. MNRR. Pristupljeno 27. 12. 2015.
