Uzi
Uzi (hebr. עוזי) je izraelsko automatsko oružje koje je 1948. godine konstruisao major Uzijel Gal.[3] Automat Uzi odlikuju male dimenzije, kompaktnost, jednostavnost kao i lakoća upotrebe.
| UZI | |
|---|---|
 Uzi | |
| Vrsta | Automat |
| Poreklo |  Izrael |
| Upotreba | |
| Upotreba u | Izrael i drugi |
| Bojno delovanje | Suecka kriza Šestodnevni rat Jomkipurski rat Iranska revolucija Iračko-iranski rat |
| Proizvodnja | |
| Proizvođač | Israel Military Industries,Israel Weapon Industries,FN Herstal,Norinco,Lyttleton Engineering Works,RH-ALAN Group Industries,Arma grupa |
| Proizvedeno | 10.000.000+[1] komada |
| Specifikacije | |
| Masa | 3.5 kg |
| Dužina | 445-640 mm |
| Dužina cevi | 260 mm |
| Kalibar | 9x19 mm |
| Način dejstva | jedinačno, rafalno |
| Brzina paljbe | do 600 met/min |
| Brzina zrna | 400[2] m/s |
| Maks. ef. domet | 150 m |
| Magacin | 32 metaka |
Automat Uzi je u naoružanje uveden 1954. godine i nakon toga je korišćen u mnogim sukobima u više od 90 zemalja sveta. Zbog niske cene, ovaj automat je stekao popularnost i među gangsterima te tako postao legenda u svetu naoružanja.
Korisnici uredi
Afrika uredi
Alžir[4]
Angola[5]
Bocvana[6]
Burundi: Burundian rebels[7]
Kamerun[8][9]
Centralnoafrička Republika[5]
Čad[5][10]
Demokratska Republika Kongo[5]
Eritreja[5]
Etiopija[5]
Gabon[5]
Kenija[5][10]
Lesotho[11]
Liberija[5]
Niger[5]
Nigerija[5]
Ruanda[5]
Sijera Leone: Ero i Mini-Ero hrvatske proizvodnje u upotrebi.[12]
Somalija[5]
Južna Afrika:[10] Proizvedeno po licenci.[4]
Sudan[5]
Svaziland[5]
Togo[5]
Uganda[5]
Zimbabve[5]
Azija uredi
Azerbejdžan[4]
Kambodža[4]
Indija: Uzi je koristila Grupa za specijalnu zaštitu do 2008. godine, kada je zamenjen sa FN P90. Mikro Uzi varijante još uvek koristi Para SF Indijske vojske.[14]
Indonezija[5]
Irak[4]
Iran[3]
Izrael: Uzi i Mini Uzi varijante.[5] Mini Uzi variant was used by the YAMAM elite unit and Shin Bet.[15]
Mjanmar: Lokalno proizveden pod brojem modela BA93 (drveni kundak) i BA94 sa, koje uglavnom koriste mjanmarske policijske snage i specijalne operacije.[5]
Filipini[5]
Šri Lanka[5]
Sirija: ograničena upotreba [16][4]
Republika Kina[5]
Tajland[3][5]
Vijetnam[4] - Vesti Narodne armije (Báo Quân đội nhân dân) objavile su da Tehničko odeljenje komande specijalnih operacija (Saper) ima projekat za projektovanje i proizvodnju kalibracionog uređaja za MARS priključen na Mikro Uzi.[17]
Turska[4]
Evropa uredi
Belgija: Napravnjen po licenci FN Herstal.[3][18]
Hrvatska: Proizvodi nelicencirane kopije Uzi i Mikro Uzi zvane ERO i Mini Ero respektivno.[5][19]
Estonija: Koristi varijantu Mini Uzija.[20]
Francuska[4][16]
Nemačka: Napravljeno pod licencom kao MP2.[3]
Grčka[4]
Irska:[16] Koristi ga jedinica Garde za regionalnu podršku.[21][22] Ranije je bio dostupan u svakom okružnom štabu Garda za odgovarajuće obučene službenike u civilu.
Italija: Rezultati varijante Mini Uzi po zvaničnim rasporedima biće u inventaru Italijanske nacionalne policije.[23] Lokalnu verziju pod nazivom Tipe 821-SMG je proizvodšena od 1984. do 1989. u firmi SOCIMI - Società Costruzioni Industriali Milano, S.p.A. u Milanu.
Litvanija: Litvanske vojne snage.[24]
Luksemburg[5]
Malta[5]
Holandija[3][25]
Poljska[4]
Portugalija: Portugalska armija.[5][26]
Rumunija: Mini uzi varijantu koristi Vojna policija.[27]
Srbija: Koristi ga Bataljon vojne policije Kobra.[28]
Ujedinjeno Kraljevstvo: Izdato posadi tenkova Čalindžer 1 tokom Zalivskog rata (1990 – 1991).[29]
Severna & Centralna Amerika uredi
Bermuda: Bermudska regimenta.[30]
Kostarika[4]
Kuba[31]
Dominikanska Republika[5]
El Salvador[5]
Gvatemala[5][10]
Haiti: Uzi i Mini Uzi varijante koje koristi Haićanska nacionalna policija.[5]
Honduras: Uzi i Mini Uzi varijante.[5]
Nikaragva[5]
Panama[5]
Sjedinjene Države[32][16] Od 1968. do 1973. CIA je kupila 3.000 uzija za upotrebu u jugoistočnoj Aziji od strane operativaca Direktne akcije i trupa specijalnih snaga. Od 1960-ih do 1990-ih, VIP detalji američke tajne službe koristili su isečen model koji se mogao sakriti u aktovku.
Okeanija uredi
Južna Afrika uredi
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ McManners, Hugh (2003). Ultimate Special Forces. New York: DK Publishing. str. 157. ISBN 0-7894-9973-8. OCLC 53221575. Pristupljeno 6. 1. 2011.
- ^ „Firearms”. The Uzi Official Website. Uzi Brands International. Arhivirano iz originala 25. 05. 2013. g. Pristupljeno 6. 1. 2011.
- ^ a b v g d đ e Miller, David (2001). The Illustrated Directory of 20th Century Guns. London: Salamander Books. str. 391—393. ISBN 1-84065-245-4. OCLC 59522369. Pristupljeno 7. 1. 2011.
- ^ a b v g d đ e ž z i j k l Bonn International Center for Conversion; Bundeswehr Verification Center. „MP UZI”. SALW Guide: Global distribution and visual identification. Arhivirano iz originala 31. 8. 2018. g. Pristupljeno 31. 8. 2018.
- ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m n nj o p r s t ć u f h c č dž š aa ab av ag ad ađ ae až az ai aj ak al alj am an Jones, Richard D.; Ness, Leland S., ur. (27. 1. 2009). Jane's Infantry Weapons 2009–2010 (35th izd.). Coulsdon, Surry: Jane's Information Group. str. 117. ISBN 978-0-7106-2869-5. OCLC 268790196.
- ^ „Google Sites”. sites.google.com. Arhivirano iz originala 2016-11-24. g. Pristupljeno 2017-09-14.
- ^ Small Arms Survey (2007). „Armed Violence in Burundi: Conflict and Post-Conflict Bujumbura” (PDF). The Small Arms Survey 2007: Guns and the City. Cambridge University Press. str. 204. ISBN 978-0-521-88039-8. Arhivirano iz originala 2018-08-27. g. Pristupljeno 2018-08-29.
- ^ Forestier, Patrick (18. 2. 2015). „Contre-offensive - Cameroun et Tchad contre Boko Haram”. Paris Match (na jeziku: francuski). Arhivirano iz originala 29. 8. 2018. g. Pristupljeno 21. 10. 2018.
- ^ de Noirmont, Patrick (9. 7. 1996). „A Cameroonian soldier, armed with an Uzi submachine gun, stands guard outside the Palais des Congres”. Reuters. Arhivirano iz originala 22. 10. 2018. g. Pristupljeno 21. 10. 2018 — preko stock.adobe.com.
- ^ a b v g d đ Diez, Octavio (2000). Hand Guns (na jeziku: arapski). Barcelona: Lema Publications. ISBN 84-8463-013-7. OCLC 44059526. Arhivirano iz originala 2014-09-16. g. Pristupljeno 2016-03-06.
- ^ Berman, Eric G. (mart 2019). Beyond Blue Helmets: Promoting Weapons and Ammunition Management in Non-UN Peace Operations (PDF). Small Arms Survey/MPOME. str. 43. Arhivirano iz originala (PDF) 3. 6. 2019. g.
- ^ „World Infantry Weapons: Sierra Leone”. 2013. Arhivirano iz originala 24. 11. 2016. g.Šablon:Self-published source
- ^ „IMI Uzi Submachine gun”. www.Military-Today.com. ARG. Arhivirano iz originala 2012-05-10. g. Pristupljeno 2011-04-27. „It was license-produced in ... Rhodesia (now Zimbabwe).”
- ^ Unnithan, Sandeep (22. 8. 2008). „If Looks Could Kill”. India Today (Online). Arhivirano iz originala 12. 2. 2010. g. Pristupljeno 2009-04-04.
- ^ Meyr, Eitan (6. 1. 1999). „Special Weapons for Counter-terrorist Units”. Jane's — Law Enforcement. Arhivirano iz originala 1. 3. 2008. g. Pristupljeno 2009-09-26.
- ^ a b v g d đ Cadiou, Yves L.; Richard, Alphonse (1977). Modern Firearms. London: Routledge & Kegan Paul. str. 86–93. ISBN 978-0-7100-8424-8.
- ^ Improvement, Modernization and Development for Special Operation Weapons (Cải tiến, hiện đại hóa, phát triển vũ khí đặc công, in Vietnamese) Arhivirano 2012-03-08 na sajtu Wayback Machine
- ^ „UZI”. www.mil.be (na jeziku: holandski). Belgische Defensie. Arhivirano iz originala 7. 3. 2012. g. Pristupljeno 7. 1. 2011.
- ^ „Submachine Gun Type "Ero" cal. 9x19mm > Alan Agency > Product Catalogue”. Aalan.hr. Arhivirano iz originala 2009-10-01. g. Pristupljeno 2009-10-22.
- ^ „Eesti Kaitsevägi — Tehnika — Püstolkuulipilduja Mini UZI”. Mil.ee. Arhivirano iz originala 2009-06-07. g. Pristupljeno 2009-06-09.
- ^ „Commuter-belt garda squad to carry new armour-piercing submachine gun”. Irish Independent. 30. 8. 2009. Arhivirano iz originala 5. 10. 2009. g. Pristupljeno 2010-01-31.
- ^ „Garda College Yearbook listing weapons training on page 66” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 2014-01-24. g.
- ^ Italian Ministry of Interior - Decree n° 559/A/1/ORG/DIP.GP/14 of March 6, 2009, concerning weapons and equipments in use with the Italian National Police - in Italian Arhivirano jul 16, 2011 na sajtu Wayback Machine Retrieved on August 25, 2010.
- ^ „Pistoletas - kulkosvaidis UZI” (na jeziku: litvanski). LR Krašto apsaugos ministerija. 11. 12. 2009. Arhivirano iz originala 30. 11. 2010. g. Pristupljeno 7. 1. 2011.
- ^ Unwin, Charles C.; Vanessa U., Mike R., ur. (2002). 20th Century Military Uniforms (2nd izd.). Kent: Grange Books. str. 179. ISBN 1-84013-476-3.
- ^ „Archived copy” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 2011-08-09. g. Pristupljeno 2011-02-21.
- ^ „Politia Militara”. Ministerul Apararii Nationale. Arhivirano iz originala 2016-04-18. g. Pristupljeno 2010-02-15.
- ^ „Specijalne-jedinice.com - Bataljon vojne policije specijalne namene "Kobre"”. specijalne-jedinice.com. Arhivirano iz originala 2017-02-02. g. Pristupljeno 2017-01-25.
- ^ „The Official British Army Blog - Desert Storm Part 19: The calm before the storm”. britisharmy.wordpress.com. 12. 2. 2016. Pristupljeno 22. 11. 2020.
- ^ „Uzi sub-machine gun”. Arhivirano iz originala 2014-02-26. g.
- ^ Gonzalez, Servando (2001). The Secret Fidel Castro: Deconstructing the Symbol. Oakland, California: InteliNet/InteliBooks. str. 93. ISBN 0-9711391-1-3. „FN manufactured Uzis were provided in 1960 in an arms shipment aboard 'La Coubre'. An example can be seen in the Military Museum at Valencia, with Cuban markings.”
- ^ Long, Duncan (1989). Terrifying Three: Uzi, Ingram and Intratec Weapons Families. Boulder, Colo.: Paladin Press. str. 25—31. ISBN 978-0-87364-523-2. OCLC 21678853.
- ^ McCulloch, Jude (2001). Blue Army: Paramilitary Policing in Australia
. Carlton South, Vic.: Melbourne University Press. str. 66. ISBN 0-522-84960-1. OCLC 48129650. Pristupljeno 7. 1. 2011. „uzi.”
- ^ Capie, David (2004). Under the Gun: The Small Arms Challenge in the Pacific. Wellington: Victoria University Press. str. 70—71. ISBN 978-0864734532.
- ^ „Tongan Navy March”. Pacificdocs. 3. 11. 2009. Arhivirano iz originala 22. 12. 2014. g. Pristupljeno 5. 12. 2014.
Literatura uredi
- McManners, Hugh (2003). Ultimate Special Forces. New York: DK Publishing. str. 157. ISBN 0-7894-9973-8. OCLC 53221575. Pristupljeno 6. 1. 2011.
