Filip Madžarin
Filipo Skolari (ital. Philippo Scolari; 1369 — 1426), poznat isto kao Pipo Spano, Pipo Ozorai, Pipo od Ozore, bio je toskanski ratnik u službi ugarskog dvora. U srpskim narodnim pesmama Filip Madžarin se spominje kao pobratim Marka Kraljevića.
Filip Madžarin | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 1369. |
| Mesto rođenja | Firenca, Firentinska republika |
| Datum smrti | 27. decembar 1426. |
| Mesto smrti | Lipova, Ugarska |
Poreklom Florentinac iz Toskane, Filip Madžarin postao je ugarski velikaš, najbliži saradnik ugarskog kralja Žigmunda i njegov pouzdanik. Bio je takođe tamiški župan.[1] Imao je važnu ulogu u posredovanju između despota Stefana Lazarevića i kralja Sigismunda 1402. gde je Stefan Lazarević priznao vrhovnu vlast ugarskog kralja, zauzvrat je despot Stefan dobio od Žigmunda Luksemburškog Beograd sa Mačvom (Macsoi Bánság) i Golubac, dalje Slankamen i okolna sela, i vlastelinstva u Ugarskoj kao grad Debrecin u središnom delu Ugarske, trgovište Besermenj i 34 sela u biharskoj (Bihar) i susednoj sabolčkoj županiji (Szabolcs), dalje 15 sela u satmarskoj županiji, uz to i grad Satmar i isto tako važne trgovačke i rudničke gradove Nemci, Nađbanja (Rivulus Dominarum) i Felšebanja (Medius Mons), te i pored Beograda i Mačve možda najvažnije — upravljanje bodroške županije (Bodrog, u današnjoj Bačkoj) i torontalske županije (Torontal, u današnjem Banatu) i same satmarske županije (Szatmár).
Ženidbom sa članom aristokratske porodice Ozoraji, Filip je postao član ugarske vlastele i poznat kao Pipo od Ozore. U to vreme proslavio se kao mladi, talentovani vojskovođa kralja Žigmunda. Predvodio je 1411. neuspešni pohod u severnoj Italiji koju je Žigismund kao rimski car i nemački kralj hteo da vrati pod svoju kontrolu. Više uspeha je imao u borbama protiv Osmanlija, pa je tako ratovao sa njima 1417. godine u Vlaškoj, 1418. oko Beograda, a 1419. u Bosni, gde je i sklopio petogodišnje primirje. Prema nekim izvorima bio je član reda zmaja kome je pripadao i despot Stefan Lazarević.
Spominje se i u srpskoj narodnoj pesmi Marko Kraljević i Filip Madžarin koju je napisao Vuk Stefanović Karadžić u delu Pjesme junačke najstarije, knjiga druga 1845.[2]
Reference uredi
Spoljašnje veze uredi
