Hagiografija

Hagiografija ili žitije (stsl. житьѥ - život) je književna vrsta koja opisuje život vladara i crkvenih poglavara - svetaca.^[1] Reč hagiografija dolazi iz grčkih reči Agios (ἅγιος, „sveti“ ili „svetica") i graf (γραφή, „pisanje"). Hrišćanske hagiografije se usredsređuju na život, a naročito čuda muškaraca i žena koje su hrišćanske crkve kanonizovale. One opisuju najpre njihov svetovni život, potom kako su se zamonašili, te njihov monaški život, čuda koja su činili, smrt i posvećenje. Ova književna vrsta je takođe ponekad korišćena i kao crkvena i politička propaganda.^[2] Najpoznatije srpske hagiografije su Žitije Svetog Simeona koje je napisao Sveti Sava, zatim Žitije Svetoga Save od Domentijana i istoimeno delo od Teodosija.^[3]

Suština žitija je sakralni sadržaj, poučni cilj, prikazivanje ostvarenog ideala, zato nema biografskog detaljisanja, nego se fokusira na duhovne dimenzije.^[4]

I druge religije, poput budizma i islama takođe imaju hagiografske tekstove o svecima.

ReferenceUredi

^ Popović, Tanja. Rečnik književnih termina. Beograd: Log Art / Edicija. str. 254. ISBN 978-86-7360-064-2. |access-date= zahteva |url= (pomoć)
^ Propaganda in Hagiography, Pristupljeno 29. 4. 2013.
^ „Hagiografije i apokrifi”. Srpski jezik. Arhivirano iz originala na datum 21. 01. 2019. Pristupljeno 20. 1. 2019.
^ Žitije

LiteraturaUredi

Trifunović, Đorđe (1990). Azbučnik srpskih srednjovekovnih književnih pojmova (2. izd.). Beograd: Nolit.

Spoljašnje vezeUredi

[1] Popović, Tanja. Rečnik književnih termina. Beograd: Log Art / Edicija. str. 254. ISBN 978-86-7360-064-2. |access-date= zahteva |url= (pomoć)

[2] Propaganda in Hagiography, Pristupljeno 29. 4. 2013.

[3] „Hagiografije i apokrifi”. Srpski jezik. Arhivirano iz originala na datum 21. 01. 2019. Pristupljeno 20. 1. 2019.

[4] Žitije

[1]

[2]

[3]

[4]