Herman Hot
Herman Hot (nem. Hermann Hoth; Nojrupin, 12. april 1885 — Goslar, 26. januar 1971) je bio nemački general-pukovnik kopnene vojske, komandant oklopne grupe, komandant oklopne armije na Istočnom frontu i nosilac nacističkog Viteškog krsta sa hrastovim lišćem i mačevima.
| Herman Hot | |
|---|---|
 Herman Hot (desno) se šali sa general-pukovnikom Hajncom Guderijanom dan pre operacije Barbarosa | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 12. april 1885. |
| Mesto rođenja | Nojrupin, Nemačko carstvo |
| Datum smrti | 26. januar 1971. (85 god.) |
| Mesto smrti | Goslar, Zapadna Nemačka |
Rani period uredi
Herman Hot se rodio 12. aprila 1885. godine u Nojrupinu. Sin je oficira vojno-sanitarne službe, i već 1904. godine stupa u vojnu službu. Na početku Prvog svetskog rata nalazio se u Generalštabu kao kapetan. Tokom rata obavljao je različite funkcije. Nakon potpisivanja Versajskog mirovnog ugovora 1919. godine on ostaje u Rajhsveru. Od 24. decembra 1919. do 9. marta 1920. godine nalazio se na mestu Generalštabnog oficira u Komandnoj sekciji VI, od marta do oktobra sledeće godine je komandir čete u 32. pešadijskom puku a od oktobra do decembra komandir čete 18. pešadijskog puka u Poderbornu.
Hot je od 1923. godine do 1934. godine je bio na mnogim različitim funkcijama: oktobar 1923. godine - maj 1925. godine načelnik u štabu za operacije druge pešadijske komande u Ščećinu; oktobar 1925. - januar 1929. godine savetnik u vojno-školskom odeljenju; 1. oktobar 1932 — 1. avgust 1933. godine komandant 17. pešadijskog puka u Braunšvajgu, a od 1. februara 1934. godine do 1. oktobra 1934. godine komandant je grada Libeka.
Tokom 1935. godine postao je komandant 18. pešadijske divizije, da bi oktobra 1938. godine preuzeo kamandu nad 15. oklopnim korpusom.
Drugi svetski rat uredi
U vreme Poljske kampanje Hotov korpus, koji se sastojao od 5. i 7. oklopne divizije, uspešno je dejstvovao u sastavu 10. armije generala Valtera fon Rajhenaua pri jurišu na Varšavu i opkoljavanju Krakova i Radoma. Taktički manevrišući, Hot uspeva da izbegne velike gubitke i od tada uživa veliko poštovanje kako među vojnicima tako i među oficirima. Tokom Francuske kampanje, korpus generala Hota dejsvovao je u sklopu 4. armije Gintera fon Klugea: vodi žestoku borbu protiv jedinica 10. francuske armije u rejonu Djepa, zauzima Ruan, izvodi brzi prodor prema Renu, zarobljava štab 10. francuske armije i zauzima Nant.
Tokom novembra 1940. godine postaje komandant 3. oklopne grupe koja se sastojala od 39. i 57. oklopnog korpusa sa ukupno 4 oklopne i 3 motorizovane divizije.
Na Istočnom frontu, vojska pod Hotovom komandom dejstvovala je brzo i odlučno. U junu su zauzeti Vilnjus i Minsk, jula Vitebsk a oktobra Kalinjin. 7. oklopna divizija iz Hotove 3. oklopne grupe prodrla je iza Vjazme, gde se spojila sa 10. oklopnom divizijom iz 4. oklopne grupe, opkoljavajući na taj način veći broj jedinica Crvene armije. Dana, 17. jula 1941. godine Hot je nagrađen hrastovim lišćem za Viteški krst.
Oktobra 1941. godine Herman Hot preuzima komandu nad 17. armijom koja se nalazila u sastavu Grupe armija Jug, braneći se tokom januara 1942. godine od kontranapada sovjetske vojske. Jula 1942. godine postaje komandant 4. oklopne armije, raspoređene na Voroneškom frontu. Zajedne sa 6. armijom generala Fridriha Paulusa kreće u nastupanju ka Staljingradu, nanoseći znatne gubitke sovjetskoj vojsci na tom pravcu.
Hotova 4. oklopna armija zajedno sa 2. i 6. armijom Vermahta ušla je u sastav grupe armije Don pod komandom generala Eriha fon Manštajna i uzela učešće u borbi za Rostov na Donu.
U "Staljingradskom kotlu“ ostao je deo jednog Hotovog korpusa - 48. oklopni korpus pod komandom general-pukovnika Ferdinanda Hajma. Hot nikada nije ostavljao svoje vojnike sudbini, pa je pripremio plan za deblokadu opkoljene vojske. Do realizacije tog plana nije došlo jer je Adolf Hitler zabranio da se Paulusova 6. armija povuče iz Staljingrada, pa je samim tim operacija presečena i pretrpela neuspeh.
Februara 1943. godine Manštajn stavlja pod komandu Hota sve tenkovske jedinice iz grupe armija Don. Novo nastala grupa tenkova krenula je u široko nastupanje: 58. i delovi 48. oklopnog korpusa Vermahta i 2. SS oklopni korpus napali su sovjetske pozicije i pretrpele velike gubitke. Ipak su uspele da preuzmu inicijativu u svoje ruke ali pošto nisu dobile pojačanja morale su da pređu u odbranu.
U Kurskoj bici pod Hotovim rukovodstvom nalazile su se najbolje divizije Nemačke: motorizovana divizija „Velika Nemačka“, 1. SS oklopna divizija „Telesna garda Adolfa Hitlera“, 2. SS oklopna divizija „Rajh“, 3. SS oklopna divizija „Mrtvačka glava“ i dr. Hotove jedinice dobile su konkretno naređenje: probiti sovjetsku liniju odbrane na južnom delu Kurske potkovice i sjediniti se sa jedinicama koje treba da dođu sa severa. U borbama koje su trajale nedelju dana nemačke jedinice su uz ogromne gubitke u ljudstvu i tehnici uspele da probiju sovjetske odbrambene linije. Motorizovana divizija „Velika Nemačka“ uspela je da probije dve odbrambene linije a 1. SS oklopna divizija „Telesna garda Adolfa Hitlera“ i 2. SS oklopna divizija „Rajh“ i treću poslednju liniju odbrane.
Međutim sovjetska komanda je uspela za jednu noć da dovede sveža pojačanja i izvela kontra napad kojim su odbacili nemce sa svoje treće odbrambene linije. U sledećih pet dana nastavljene su neprekidne borbe u kojima su Hotove jedinice potučene i on naređuje prestanak napada i prelazak u odbranu. Tokom avgusta njegove desetkovane jedinice više nisu mogle da izdrže sovjetske napade i počinju sa povlačenjem. Sovjeti su redom oslobađali svoje gradove: Orel i Belgorod (5. avgust) i Harkov (23. avgust). Hot je jedva uspeo sredinom septembra da zaustavi povlačenje i i organizuje odbranu, zašta je odlikovan mačevima za hrastovo lišće Viteškog krsta. Do početka novembra Hot je odbijao sve napade protivnika, ali pošto je iscrpeo sve rezerve on naređuje povlačenje ka Kijevu i Žitomiru.
U decembru 1943. godine Hot je smenjen i na njegovo mesto dolazi general Erhard Raus. Hot ostaje u rezervi Generalštaba do aprila 1945. godine, kada je postavljen za komandanta odbrane jednog rejona na Zapadnom frontu (apsolutno bez ikakvog značenja za odbranu Rajha), gde se maja meseca zajedno sa svojim potčinjenim predao američkoj vojsci.
Posle rata uredi
Na suđenju u oktobru 1948. godine Herman Hot je osuđen na 15 godine zatvora. Odležao je 6 godina zatvora u Landsbergu na Lehu. Tokom 1954. godine je oslobođen. Hot je 1956. godine izdao knjigu „Tenkovske operacije“.
Herman Hot je umro 25. januara 1971. godine u Goslaru, gde je i sahranjen.
Spoljašnje veze uredi
- Axis Biography Research (jezik: engleski)
