Crkva Svetog velikomučenika Georgija u Trnovu
Crkva Svetog Velikomučenika Georgija je hram Srpske pravoslavne crkve koji se nalazi u naselju Trnovo, grad Istočno Sarajevo, u Republici Srpskoj, BiH. Pripada dabrobosanskoj mitropoliji, arhijerejskom namjesništvu Sarajevskom.
| Crkva Svetog velikomučenika Georgija | |
|---|---|
| Crkva Svetog velikomučenika Georgija u Trnovu | |
 | |
| Osnovni podaci | |
| Tip | crkva |
| Jurisdikcija | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | Mitropolija dabrobosanska |
| Osnivanje | 1889. |
| Posvećen | Svetom velikomučeniku Georgiju |
| Lokacija | |
| Mesto | Trnovo |
| Država |  Republika Srpska,  Bosna i Hercegovina |
| Koordinate | 43° 39′ 54.8″ N 18° 26′ 48.0″ E / 43.665222° S; 18.446667° I |
  Crkva Svetog velikomučenika Georgija Crkva Svetog velikomučenika Georgija na karti Bosne i Hercegovine | |
Istorija uredi
Crkva Sv. Velikomučenika Georgija izgrađena je 1886. godine, a prvi sveštenik u ovoj parohiji je bio Risto Maksimović. Tokom 19. i 20. vijeka crkva je, kao i svi ostali vjerski objekti, a i sam narod trnovskog kraja, preživjela mnoga teška vremena, među kojima su dva svjetska i jedan građanski rat.
Ljetopis crkve je izgorio, pa nema podataka kako se odvijao vjerski život u Trnovu tokom austrijske vladavine. U toku Prvog svjetskog rata, crkva je pretrpjela velika oštećenja, dok su i sama zvona skinuta sa crkve i odnesena. 1920. godine crkva je rekonstruisana, a godinu kasnije je postavljeno i novo zvono. Tokom 1943. godine crkva je ponovno doživjela skrnavljenje, arhiva je zapaljena, polomljene ikone i uništen ikonostas. Nakon rata, 1945. godine, narod je krenuo da obnavlja uništene vjerske objekte, svoje svetinje. Prvi poslijeratni sveštenik koji je službovao, bio je Dragoljub Janković. Crkveni odbor sa sveštenikom Jankovićem i vjernim narodom iz Trnova i okoline je krenuo u obnovu bogomolje. Na mjesto predsjednika crkvenog odbora postavljen je Božo Popović. Problemi su nastupili sa novom komunističkom vlašću. Crkvena kuća je pretvorena u hotel, parohijski dom je zauzela Udba, crkveno zemljište nacionalizovano i na njemu podignut zadružni dom kao i kosturnica partizanskim borcima. Nova vlast je svim sredstvima pokušavala da zabrani narodu odlazak u crkvu na Bogosluženja.
Značajni radovi na rekonstrukciji same crkve desili su se 1976, jer je godinu dana prije narod sa crkvenim odborom odlučio da zamijeni limeni krov bakarnim, uključujući i samu kupolu i da podigne zvonik u visinu za 3 metra. U tom periodu svešteničku dužnost vršio je Nedeljko Popović.[1]
Početkom Odbrambeno-otadžbinskog rata, jedinice takozvane Armije BiH su zauzele Trnovo, vršile teror nad samim stanovništvom, hram je stradao u velikoj mjeri, parohijski dom i sama crkva su zapaljeni, a sveštenik Nedeljko Popović je ubijen od strane muslimanskih ekstremista 10. juna 1992. godine.[2] Nakon oslobođenja Trnova ljeta 1993. godine pod komandom vojvode Slavka Aleksića na čelu Novosarajevskoj četničkog odreda, posmrtni ostaci sveštenika Popovića su pronađeni i sahranjeni u porti same crkve, a u narednim godinama rata hram je osposobljen za osnovnu funkciju Bogosluženja. Od 1996. do 1999. godine crkva i dom su obnovljeni voljom naroda na čelu sa sveštenikom Čedom Đureinovićem, te uz veliku pomoć donatora, i lokalne zajednice. Crkva je osveštana 3. oktobra 1999. godine sa blagoslovom Njegovog Visokopreosveštenstva Mitropolita dabrobosanskog gospodina Nikolaja.[3]
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ „Vjerski objekti”. Opština Trnovo. Pristupljeno 22. 7. 2016.
- ^ „Duhovni genocid”. Mitropolija dabrobosanska. Arhivirano iz originala 10. 10. 2015. g. Pristupljeno 28. 11. 2022.
- ^ „Crkvena opština Trnovo”. Mitropolija dabrobosanska. Arhivirano iz originala 13. 6. 2019. g. Pristupljeno 22. 7. 2016.
