Čolak-Antići

Čolak-Antići

Država Srbija Zvanja vojvoda kruševačke knežine kruševačke nahije od 1812. Osnivač porodice vojvoda kruševačke knežine kruševačke nahije Čolak Anta Simeonović Poreklo Prizren, Kosovo i Metohija, Stara Srbija Krsna slava Aranđelovdan - Sveti Arhangel Mihailo Nacionalnost Srpska Današnji potomci Čolak-Antići i dr.

Čolak-Antići vode poreklo od vojvode kruševačke knežine kruševačke nahije i grada Kruševca Čolak-Ante Simeonovića, rodom iz Prizrena, Kosovo i Metohija, Stara Srbija. Porodična krsna slava je Aranđelovdan - Sv. Ahangel Mihailo. Čolak-Anta je prozvan „čolak“ nakon ranjavanja u ruku koja je ostala nepokretna, a u vreme kada je oko 1800. počeo da živi u Beogradu, zvali su ga Uzun-Anta jer je bio visokog rasta. Čolak-Antini unuci su pukovnik Ilija Čolak-Antić, komandant Ibarske vojske (1876) i vojni izaslanik u Beču, potpukovnik Lazar Čolak-Antić, komandant Moravske divizije (1877) i konjički pukovnik Milivoje Čolak-Antić, praunuci divizijski general Vojin Čolak-Antić, dr Boško Čolak-Antić, maršal kraljevog dvora i poslanik (ambasador) i generalštabni potpukovnik Mihailo Naumović, kraljev ađutant, čukun-unuci konjički major Ilija Čolak-Antić, konjički major Gruja Čolak-Antić, konjički potpukovnik Petar Čolak-Antić, konjički kapetan Aleksandar Naumović (poginuo 1915. kod Vranja), potporučnik Borivoje Naumović (poginuo 1916) i poručnik Milivoje Naumović, dobrovoljac u četnicima (ranjen 17 puta), gardijski kapetan Veljko Petrović, gardijski kapetan Vladeta Petrović, san. poručnik dr Vojin Petrović i dr. Snahe vojvode Čolak-Ante i njegovih potomaka su Jovanka Čolak-Antić, kćerka kapetana požeške knežine Jovana Mitrovića Demira, strica vojvode Vula Hadžića i sestre vojvode i kneza Maksima Raškovića, Jelena Čolak-Antić, kćerka dr Dimitrija Matića, ministra prosvete, Marija Čolak-Antić, kćerka generala Save Grujića (7 puta predsednika vlade) i unuka vojvode Vula Ilića Kolarca. Zetovi Čolak-Ante i njegovih potomaka su konjički pukovnik Jovan Naumović, Ilija Vukićević, književnik, san. pukovnik Milivoje Petrović, artiljerijski brigadni general Milan A. Đorđević, Vladislav F. Ribnikar, osnivač Politike, (kao rez. kapetan poginuo 1914), Konstantin Cukić, diplomata i dr. Poreklom od vojvode Čolak Ante su i Milica Milka Ribnikar, rođ. Čolak-Antić, koja je održala list Politiku, i akademik Ljubica Marić, slikarka i kompozitor. Iz porodice Čolak-antić je i Ana Čolak-Antić - Šejka (rođ. Simić), koja je ostavila kao donaciju zbirku slika svog muža slikara Leonida Šejke.

Poreklo

Vojvoda kruševačke knežine kruševačke nahije i grada Kruševca Čolak Anta Simeonović, rodom je iz Prizrena, Kosovo i Metohija, Stara Srbija. Iz više izvora govori se da je Čolak-Anta iz „znatne porodice“, „plemić“. Da je poreklom od Vasojevića tvrdi savremenik Toma Milinović Morinjanin, vojvoda i zapovednik Karađoređve artiljerije.

Vojvoda Čolak-Anta Simeonović (1777-1853)

Glavni članak: Čolak Anta Simeonović

Vojvoda kruševačke knežine kruševačke nahije i grada Kruševca Čolak Anta Simeonović, rodom iz Prizrena živeo je pre 1804. u Beogradu. Pred početak Prvog srpskog ustanka 1804, Antonije - Anta Simeonović (Simonović, Simenunović), poslom je otišao u Prizren, gde se video i sa porodicom. Uoči polaska beogradske dahije naručile su od njega da im kupi u Prizrenu oružje i donese u Beograd. Iz Prizrena Anta je poneo ćurčijsku robu (krznu odeću) i „sedam tovara“ pušaka i pištolja. U vreme njegovog povratka u Beograd već je započeo ustanak, februara 1804, i kod Karanovca (Kraljeva), karanovački muselim (načelnik MUP-a) Pljaka, pošto je znao za oružje koje je transportovao Anta, pošalje nekoliko svojih ljudi da otmu oružje. Anta ih je, međutim, dočekao sa svojom pratnjom i odbio. Posle toga Anta Simeonović je sa oružjem i drugom robom produžio u Topolu, gde je oružje predao Karađorđu .

Za vreme Prvog srpskog ustanka bio je, od 1804. uz Karađorđa, održavao je i vezu sa predstavnicima crnogorskog vladike Petra I Petrovića Njegoša i radio je na podizanju ustanka u Vasojevićima 1809. Karađorđe je Antu Simeonovića unapredio za buljukbašu, pa potom vojvodu (u Sjenici 1809), a kasnije 1811, za vojvodu kruševačkog, sa naznačenim 31 selom pod njegovom upravom.

Anta je 1806. kod Ostružnice izvršio napad na jedno tursko odeljenje koje je iz Beograda izašla. U sukobu na konjima turski zapovednik napao je Antu sabljom, ali ga je Anta ranio iz pištolja. Međutim, kad je došao do Ante turski starešina bio je još uvek živ i sabljom je hteo po glavi da udari Antu, koji se poslužio pištoljem da se odbrani od udarca sablje. Anta je bio levoruk i levom rukom se pištoljem odbranio od sablje, ali ga je sablja ipak teže ranila zasekavši mu zglob leve ruke do pola. Od rane se izlečio, ali je ostao sakat u ruku, kojom je ipak mogao da se služi oružjem. Zbog te ranjene ruke prozvan je „čolak“ (sakat), Čolak-Anta.

Postavljen je 1811. za vojvodu kruševačke knežine kruševačke nahije i grada Kruševca. Posle 1813. boravi u Rusiji u Besarabiji u Hotinu, gde je otišao 1814. Petrovaradinska generalkomanda 2. septembra 1814. izdala je Čolak-Anti pasoš (br. 147) za put u Rusiju sa ženom Jelenom, kćerkama Jovankom, Anđom, Stevanom, sinom Kostom i služavkom Stanom Nešić. Putovali su iz Varadina, preko Novog Sada, Temerina, Novog Bečeja (Rac Bečej), Starog Bečeja (Tursk Bečej), Beodre, Kikinde, Komloša i Rac Bečkereka do Temišvara, odakle 17. septembra, sa ostalim vojvodama skupljenim u Temišvaru i njihovim porodicama produže preko Erdelja u Rusiju.

Njegov sin Konstantin je upisao u Prvi kadetski korpus u Petrogradu u Rusiji po dekretu cara Aleksandra od 11. septembra 1821 (br. 1289). U Srbiju se vratio 1830. Po povratku u Srbiju bio je okružni sudija u Čačku, a 23. februara 1835. penzionisan je sa penzijom od 140 talira. Živeo je Kruševcu i Kragujevcu, gde je umro 1853 .

Starija grana

Vojvoda kruševačke knežine kruševačke nahije i grada Kruševca Čolak Anta Simeonović, rodom iz Prizrena, Kosovo i Metohija, Stara Srbija. Sa prvom ženom Jelenom imao je sina Kostu i devet kćerki.

Konstantin - Kosta Čolak-Antić (oko 1809-1848)

Konstantin Kosta Čolak-Antić, član nahijskog suda u Čačku (od 1835) i suda u Kruševcu (od 1843), završio je kadetsku školu u Rusiji. Oženio se Jovankom Mitrović kćerkom ober-kapetana požeško-užičke pehote (pešadije) Jovana Mitrovića Demira (1756-1852) i sestričinom starovlaškog kneza i vojvode Maksima Raškovića iz najstarije porodice obor-knezova Raškovića.

Poreklo Jovanke Čolak-Antić rođ. Mitrović

Otac Jovanke Čolak-Antić, rođ. Mitrović je kapetan požeške knežine Jovan Mitrović Demir (1756—1852), član užičkog okružnog suda, rodom je iz Lisine iz Pive iz Stare Hercegovine. Starije prezime mu je Adžić, a pre toga, prema predanju Zečević. Pre Prvog srpskog ustanka bio je hajduk na Romaniji. Zbog junaštva dobio je nadimak „demir“, odnosno „gvozdeni“ (na turskom). Postavljen je za ober-kapetana požeško-užičke pehote (pešadije) 1811. Kasnije bio je član okružnog suda u Užicu, a živeo je Dražinovićima, gde je i sahranjen. Sin njegovog bratanca Joka Adžića je vojvoda Vule Hadžić, koji je poginuo u Hercegovačkom ustanku 1875. godine zajedno sa rođakom oficirom Drekom Hadžićem. Adžići su doseljenici iz Metohije ili sa Kosova koji su došli preko Banjana u Pivi, a matica im je Lisina u Pivi. Vula Adžića sin je brigadir Joko Vulov Adžić, koji je sa ženom Marijom imao sinove Vula J. Adžić je bio oficir vojske Crne Gore koji je poginuo 1911. godine nesrećnim slučajem (izjave zahvalnosti za saučešća u Glasnu Crnogorca, 1. oktobra 1911), Vukosava, Mihaila, Vasilija, Božu i sestre Mitru, Rosancu i Milicu.

Kapetan požeške knežine Jovan Mitrović Demir ("Gvozdeni") (1756-1852), bio je oženjen sestrom starovlaškog kneza i vojvode Maksima Raškovića iz porodice beratlijskih knezova Raškovića. Imali su sinove Miloša Mitrovića, predsednik opštine Dražinovići i Andriju Mitrovića, čiji su potomci uzeli prezime Demirović i kćerke od kojih je jedna bila udata za Spasoja Erčevića, člana užičkog okružnog suda, a druga je Jovanka Mitrović udata za Kostu Čolak-Antića, sina vojvode Čolak Ante Simeonovića.

Preko Jovanke Čolak-Antić, rođ. Mitrović starija grana Čolak-Antića potiče od Raškovića.

Sinovi Koste i Jelene Čolak-Antić su artiljerijski pukovnik Ilija Čolak-Antić, artiljerijski potpukovnik Lazar Čolak-Antić, Vlajko Čolak-Antić i Ljubomir Čolak-Antić, a kćerka Hristina.

Pukovnik Ilija K. Čolak-Antić (1836—1894)

Ilija Čolak-Antić

Pukovnik Ilija K. Čolak-Antić rodio se 4. jula 1836. u Čačku. Sa dvanaest godina ostao je bez oba roditelja. Osnovnu školu završio je u Užicu. Po svršetku gimnazije u Kragujevcu, upisao je 1851. Vojnu akademiju (Artiljerijsku školu). Nakon svršetka vojne akademije, kao državni pitomac odlazi na stručno usavršavanje u Lijež-Belgija, gde ostaje do 1858. Tokom 1859. bio je profesor Vojne akademije. U periodu od 1859—1872. radi na podizanju tehničkog nivoa puškarnice, kao upravnik. Godinu dana je proveo u Ministarstvu vojnom. Zatim bio je komandant narodne vojske (Čačanske, Rudničke i Užičke). U Srpsko-Turskom ratu 1876. bio je komandant Čačanske brigade prve klase. U jednom kratkom periodu tokom 1876. postavljen je bio za komandanta Ibarske vojske zamenivši ranjenog generala Zaha. Za ratne zasluge unapređen je u čin pukovnika (1876). Po završetku Srpsko-Turskog rata, bio je više puta u inostranstvu (Beč, Pariz) u vezi ugovaranja i preuzimanja vojne opreme. U periodu 1884—1885. bio je vojni izaslanik u Beču. U više navrata bio je predsednik vojne komisije u vezi naoružanja.

Odlikovan je za ratne zasluge takovskim krstom i ordenom kneza Danila-orden Crne Gore kojim ga je obdario knez Crne Gore Nikola. Umro je 12.10.1894. u Beogradu .

Pukovnik Ilija Čolak-Antić, sin Koste Čolak- Antića, unuk kruševačkog vojvode Čolak Ante, starovlaškog kneza Maksima Raškovića i kapetana Jovana Mitrovića Demira, bio je oženjen Jelenom Matić, kćerkom Dimitrija Matića, dr prava, ministra pravde i profesora Velike škole, inače filozofa hegelovske orijentacije.

Poreklo Jelene Čolak Antić, kćerke dr Dimitrija Matića

Matići su poreklom iz Raške, prvo su se doselili u Mačvu u Crnu Baru, da bi kasnije prešli u Srem u Rumu, gde su iz zvali i Crnobarić, i gde se Dimitrije Matić rodio. Njegov otac Iliija Matić je izgleda učestvovao u ratovima protiv Napoleona na austrijskoj strani. Spasenija Matić, majka Dimitrija Matića je iz porodice Jovanović, kćerka Petra Jovanovića, koja se iz Rume preselila Šabac. Njegov ujak bio je Ilija Jovanović, a brat od ujaka Vladimir Jovanović, ministar pravde i otac Slobodana Jovanovića. Dimitrije Matić je imao tri brata Mateju Matića, čija kćerka je majka kompozitora Miloja Milojevića (1884-1946), Đorđa Matića (koji je živeo u Sremskoj Kamenici) i kapetana Stevana Matića, koji je 1848. boreći se pod komandom Stevan Knićanin, protiv Mađara istakao se hrabrošću kada je zaplenio jedan top, nakon čega je unapređen u kapetana, ali je tom prilikom ranjen i kasnije je od posedica ranjavanja umro u Beogradu . Brat od tetke Vladimira Jovanovića Dimitrije Matić, dr filozofije, ministar pravde i prosvete i profesor Velike škole, filozof hegelovske orijentacije imao je jednog sina i dve kćerke. Sin Dimitrija Matića bio je sanitetski pukovnik dr Stevan Matić (13.1. 1855 - 3.1. 1913), čiji je unuk poginuo na Sremskom frontu. Dimitrije Matić, pored kćerke Jelene Čolak-Antić imao je i kćerku Persidu udatu za generala Dimitrija Đurića (1838-1893), (Slava Sv. Stefan), sa kojim je imala sina artiljerijskog kapetana Milana Đurića (umro u Vranju 30. marta 1911, supruga Savka kćerka Mari V. Mitrićević, kći Marica M. Đurić), peš. poručnika Velizara D. Đurića, Stanislavu (?-1914) udatu za san. pukovnika dr Romana Sondermajera (njihovi su sinovi pukovnik Tadija Sondermajer, Stanislav Sondermajer, Vladimir i ćerka Jadviga), Dragicu udatu za Vladimira Šajnovića trgovca, Spaseniju udatu za pešadijskog majora Đorđa Ristića, Velizara i Ljubicu udatu za pukovnika Mihaila Naumovića, pa su na taj način Čolak-Antići i Naumovići u dvostrukom srodstvu, jer je pukovnik Mihailo Naumović, unuk vojvode Čolak-Ante.

Jelena Čolak-Antić, rođ. Matić, bila je pokroviteljica bolnice br. 3. u Beogradu. „Za red, snabdevenost i neverovatnu čistoću, duguje se gospođi Čolak-Antić, energičnoj i obrazovanoj dami koja pripada najbiranijem društvu Beograda“. (Nikola Lazaro, italijanski ratni novinar, feljton: „Srbija tokom rata 1876. godine").

Pukovnik Ilija Čolak-Antić i Jelena Čolak-Antić, rođ. Matić, imali su dva sina Boška i Vojina i kćerku Jovanku.

Dr Boško I. Čolak-Antić (1871—1949)

Doktor Boško Čolak-Antić

Glavni članak: Boško Čolak-Antić

Dr Boško Čolak-Antić maršal kraljevog dvora, srpski poslanik u Sofiji i Stokholmu, jugoslovenski poslanik u Bukureštu i dr, rodio se 21. avgusta 1871. u Kragujevcu. Posle završetka gimnazije odlazi na studije prava na Univerzitetu u Ženevi, gde 1894. postaje doktor pravnih nauka. Nakon toga vraća se u otadžbinu gde radi u Ministarstvima finansija i inostranih poslova. Od 1899. počinje njegova dugogodišnja diplomatska aktivnost. Bio je opunomoćeni poslanik i ministar u mnogim evropskim prestonicama. Tokom službovanja u Bukureštu, na zvaničnom prijemu u rumunskom dvoru, pokrenuo je sa Dr Momčilom Ninčićem pitanje udaje rumunske princeze Marije za Aleksandra Prvog Karađorđevića.

U mladosti Dr Boško Čolak-Antić pokazivao je interesovanja za sport — biciklizam i borilačke veštine. Tako 1885. posle osnivanja velosipedskog društva u Srbiji postaje njihov član. 1899. sa Derokom, Ribnikarom i ostalom društvenom elitom toga vremena, odlazi u Zagreb, pa odatle biciklima odlaze u Dalmaciju.

Kada je 1897. osnovano sportsko društvo „SRPKI MAČ“, Dr Boško Čolak-Antić je izabran za potpredsednika društva u kome aktivno učestvuje. Važio je za izvrsnog poznavaoca tog sporta. 1949. umro je u Beogradu. (korišćeni materijali iz raznih enciklopedija).

Dr Boško Čolak-Antić je zbog jedne uvrede porodice učestvovao u jednom dvoboju., o kome u članku pod naslovom Pravi dvoboj izveštava Politika, čiji je glavni i odgovorni urednik Vladislav F. Ribnikar, bio oženjen sestrom od strica Boška Čolak-Antića: „Juče tačno u 4 sata po podne bio je na Banovom brdu dvoboj između g. g. Boška Čolak-Antića, maršala dvora i Milana Pavlovića, odgovornog urednika Opozicije. Opozicija je u svom 72. broju u beleški „Jedno upoređenje“ tvrdila o pok. Iliji Čolak-Antiću, pukovniku stvari u kojima je g. Boško Čolak-Antić našao uvredu za uspomenu na svog oca. Kao najstariji sin on je još istog dana u 3 časa po podne zamolio g. Živ. Protića, inspektora min. narodne privrede i Branka Jovanovića konjičkog majora, da u njegovo ime zatraže satisfakciju oružjem od g. Pavlovića. Sutradan, 14. ovog meseca, g. Pavlović je odredio za svoje svedoke g. g. Milana Drndarevića i Aleksandra Todorovića, bivše konjičke potporučnike. Svedoci su u najvećoj tajnosti držali dve sednice: jednu u hotel „Srbiji“, a drugu u stanu g. Ž. Protića. Rezultat njihovog pregovaranja bio je da dvoboj bude na pištolje, na rastojanju od 20 koraka, i da se puca jedared. Sastanak je bio zakazan za juče u 4 sata po podne u kafani „Mihajlovac“. Juče u 4 sata na zakazano mesto stigao je prvi g. Čolak-Antić. Malo docnije došao je g. Pavlović, sa svojim svedocima i lekarom dr Štrengom. Najzad su došli i svedoci g. Čolak-Antićevi s lekarom dr Sondermajerom. Odmah se otišlo na određeno mesto više te kafane. Pištolje koji su svojina g dr Voje Veljkovića, punili su g. g. Branko Jovanović i Drndarević. Pošto je pokušaj za izmirenje protivnika ostao bez uspeha, to je izmereno rastojanje između protivnika i ispunjene su sve ostale formalnosti, koje su pravilima o dvoboju propisane. Zatim su protivnici stali na svoja mesta i g. Branko Jovanović komandovao je: „Jedan !, dva !, tri ! Na tri oba protinika ispališe svoje pištolje. Oba protivnika ostala su nepovređena. U tom smislu su svedoci napravili protokol i tako svedoci jedne i druge strane u privatnim razgovorima tvrde. Međutim, sinoć se u varoši proneo glas da je g. Čolak-Antić ranjen. Prijatelji i poznanici g. Čolak-Antićevi demantuju tu vest i tvrde da je stvar svršena onako kako je u protokolu zapisano. U svakom slučaju ovaj pravi istinski dvoboj razlikuje se od sviju onih šegačenja, koja smo u Beogradu doživeli za ovih nekoliko poslednjih meseci Od početka do kraja sve je išlo onako, kako pravila od dvoboju propisuju i kako rade ljudi koji odista cene svoju čast više nego svoj život“ .

Div. general Vojin I. Čolak-Antić (1877—1945)

Divizijski general Vojin Čolak-Antić

Divizijski general Vojin Čolak-Antić, bio je oženjen Marijom Grujić kćerkom generala Save Grujića, unuka vojvode Vula Ilića Kolarca i Milice Magazinović .

Vojin Čolak-Antić bio je pitomac 28. kl. Niže škole Vojne akademije i 12. kl. Više škole Vojne akademije, na generalđtabnoj pripremi (1906—1909), državni pitomac u Francuskoj (1910-1911). Na dužnostima: vodnik u Kraljevoj gardi (1898—1902), vodnik u 4. konjičkom puku (1904—1908), u Operacijskom odeljenjeu Glavnog generalštaba (1908—1909), ađutant Komandanta divizije (1909—1910), u generalštabnom odseku opštevojnog odeljenja Ministarstva vojnog (1911-12). Učestvovao u Majskom prevratu. U ratovima v. d. komandanta i komandant 2. konjičkog puka (1913—1916), u Operativnom odeljenju Vrhovne komande (1916), u štabu 1. srpske dobrovoljačke divizije (1916-17), komandant 2. konjičke brigade u ofanzivi 1918. Posle ratova komanadt 2. konj. birgade i komandant Baranjske posade (Pečuj, Mađarska), komandant 2. konjičke divizije, komesar Kraljevske vlade za razgraničenje sa Mađarskom, voni izaslanik u Bukureštu (1923—1927), komandant 2. konjičke divizije, inspektor konjice (1927), prvi ađutant kralja (1935-36), inspektor konjice (1936), penzionisan po molbi (1936). Član UO Jasenica a. d. iz Smederevske palanke.

Sinovi konjičkog divizijskog generala Vojina Čolak-Antića su:

• konjički major Ilija Čolak-Antić
• konjički major Gruja Čolak-Antić
• konjički potpukovnik Petar Čolak-Antić.

Konjički major Ilija V. Čolak-Antić (1905—1974)

Konjički major Ilija V. Čolak-Antić rođen je u Beogradu 1905. a umro je u emigraciji u Baden-Virtenbergu u Nemačkoj 1974. Sa suprugom Nadom Janković imao je jednog sina Vojina I. Čolak-Antića (1930- 2008). Njegov sin je Ilija Čolak-Antić (1971)

Konjički major Grujica V. Čolak-Antić (1906—1967)

Konjički major Grujica Čolak-Antić, koji je dobio ime po pradedi svoje majke Gruji Iliću Kolarcu, bratu vojvode Vula Ilića Kolarca, bio je oženjen Jovankom Marinković, kćerkom Dragutina Marinkovića, unukom Jovana Marinkovića i Milice Prajzović (čija je majka od Žujovića), praunukom M. Marinkovića kasacionog sudije.

Ima potomstva. Njegova kćer je Mara (1939). Njen sin je Predrag (1971). Ima potomstva.

Konjički potpukovnik Petar V. Čolak-Antić (1907—1964)

Konjički potpukovnik Petar Čolak-Antić. Sinovi Boško Čolak-Antić (1931) i Slavko Čolak-Antić (1934-2011). Boško ima ćerku Tijanu (1962), sina Vojina (1965) i ćerku Jelenu (1983). Tijana ima sina Stevana Popovića (1997), a Vojin sina Ivana (1994) i ćerku Milu (1997). Slavko ima sina Aleksandra (1968).

Vukićevići

Jovanka Čolak-Antić, kćerka pukovnika Ilije Čolak-Antića bila je udata za Iliju Vukićevića (1866-1899), književnika, profesora. Ilija Vukićević bio je sin sudije Ivana Vukićevića i Sofije, kćerke činovnika... Zbog očevog posla često su menjali gradove po Srbiji, da bi posle očeve smrti živeli u Beogradu gde je Ilija završio prirodno-matematički odsek Filozofskog fakulteta. Posle studija kao gimnazijski profesor predavao je francuski jezik, geografiju i matematiku u Vranju, a kasnije u Drugoj muškoj beogradskoj gimnaziji. Potom je kao državni stipendista produžio školovanje u Ženevi, gde je izučavao francuski jezik i književnost. 1895. godine oženio se Jovankom Čolak-Antić. Imali su jednog sina Ivana Vukićevića. Nema potomstva. Jovanka Vukićević, rođ. Čolak-Antić bila je dobrovoljna bolničarka za vreme Prvog svetskog rata u kom je umrla od tifusa.

Potpukovnik Lazar K. Čolak-Antić (1839—1877)

Lazar Čolak-Antić

Potpukovnik Lazar Čolak-Antić (Kruševac, 1839 - Beograd 1877, sahranjen 23.09.1877), sin Koste Čolak-Antića, bio je komandant srpske vojske u srpsko-turskom ratu 1876-1877. Komandovao je u Jankovoj klisuri. Potpukovnik Lazar Čolak-Antić u ratu je dobio prozebline i zapaljenje, zbog čega nije mogao da spava, zbog čega je sebi oduzeo život u Kruševcu 30. septembra 1877.

Rodio se u Kruševcu 1839. Sa devet godina života ostao je bez oba roditelja. Završio je osnovne i gimnazijske nauke. 1855. upisuje Vojnu Akademiju. 1860. završava Vojnu Akademiju. 1861. odlazi kao mladi oficir u Prusku radi usavršavanja. 1863. vraća se iz Pruske i dve godine se sam idržava. 1865. primljen je u državnu službu kao profesor državne prakse, zatim kao artiljerijski poručnik pri Artiljerijskoj upravi u Kragujevcu. 1867-1871. profesor artiljerije pri Vojnoj Akademiji u Kragujevcu. Napiso je vojna dela: „Upotreba artiljerije u polju“, „Pomoćna knjiga za artiljerijske oficire“ i „Taktika“ od Pericionija-prevod s nemačkog jezika, preveo s jednim drugom. U to vreme predavao je Njegovoj svetlosti Knjazu Milanu artiljerijsku taktiku. Postaje redovni član (pravi član odseka jestastveničkog i matematičarskog od 24.01.1871) „Srpskog učenog društva“. 1871. postavljen je za upravitelja lafetiranja pri Topolivnici u Kragujevcu. 1874. dobija prvi viši čin majora i komandom nad čačanskom brigadom. 1875. dobija komandu nad kruševačkom brigadom.

Nepobeđeni branilac kruševačkog okruga sa kruševačkom brigadom. Odbranio je Vukanju i Jankovu Klisuru, svetu stazu vojske Kneza Lazara i ostavio je neokaljanu, nepogaženu, svome potomstvu i otadžbini. Za ova zaslužna dela u ratu, nagrađen je činom potpukovnika, odlikovan je: srebrnom medaljom za hrabrost i takovskim krstom za zasluge. 1877. maja meseca postavljen je za komandanta moravske divizije. Rano je ostao bez supruge Jelisavete i dece. Ostalo mu je samo jedno jedinče kći Milica. Zbog bolesti i nesnosnih bolova, a imajući u vidu odgovornost prema otadžbini koju je iznad svega voleo, oduzeo je sebi život 20.09.1877. u Kruševcu. Lazarev brat Ilija i njegova žena Jelena čuvali su Milicu koja se kasnije udala za osnivača lista „POLITIKA“ Vladislava F. Ribnikara. (korišćeni podaci iz lista „srpske novine“, br.206, 225, iz 1877., lista „srpska zora“, br.-sveska 10, iz 1877. i lista „orao“ iz 1877)

Potpukovnik Lazar Čolak-Antić imao je sa Jelisavetom Čolak-Antić kćerku jedinicu Milicu udatu Ribnikar.

Milica Ribnikar rođ. Čolak-Antić

Milica Ribnikar rođ. Čolak-Antić kćerka - jedinica potpukovnika Lazara i Jelisavete Čolak-Antić, bila je udata za Vladislava F. Ribnikara iz porodice Ribnikar, sina dr Franje Ribnikara (slovenačkog porekla) i Milice Srnić iz Kostajnice (srpskog porekla), osnivača "Politike", koji je kao rezervni kapetan poginuo 1914. godine, dan pošto mu je poginuo brat Darko Ribnikar, takođe rezervni kapetan.

Posle pogibije braće Ribnikar, 1914. godine, Milica Ribnikar, rođ. Čolak-Antić postala je stub „Politike“. Lično se angažovala na obnovi „Politike“, posle Prvog svetskog rata. Regent Aleksandar Karađorđević je od Milice Ribnikar, rođ. Čolak-Antić kupio imanje porodice Ribnikar na Dedinju, gde će kasnije biti podignut Beli dvor. Milica je rasprodala čak i lični nakit samo da bi ponovo pokrenula „Politiku“.

Vladislav F. Ribnikar i Milica Ribnikar, rođ. Čolak-Antić imali su su kćerke Danicu i Jovanku. Umrla je 19. aprila 1940. u Francuskoj.

Danica Mihailović, rođ. Ribnikar

Danica, kćerka Milice Ribnikar rođ. Čolak-Antić, je u prvom braku bila udata Mihailović i radila kao novinar na ženskoj strani „Politike“. U drugom braku bila je udata za Engleza Džona Beneta, visokog komesara Velike Britanije na ostrvu Barbadosu, gde je tragično izgubila život u moru.

Jovanka (Vesa) Cukić, rođ. Ribnikar

Glavni članak: Cukići

Jovanka kćerka Milice Ribnikar rođ. Čolak-Antić, je bila udata za Konstantina (Kostu) Cukića, generalnog sekretara Jugoslovenskog kraljevskog poslanstva u Vatikanu. Po završetku Drugog svetskog rata boravila je 1954. godine u Peruu i Izraelu. Sahranjena je u Parizu sa majkom Milkom.

Ljubomir K. Čolak-Antić

Ljubomir Čolak-Antić, sin Koste Čolak-Antića u periodu 1882-1892. jedan od ditektora vojnog arsenala u Kragujevcu. Ljubomir Čolak-Antić je u braku sa Dragom imao kćerku Hristinu.

Nadrljanski

Hristina Čolak-Antić bila je udata Nadrljanski.

Njen potomak je najverovatnije Bogdan Gavanski.

Mlađa grana

Vojvoda Čolak-Anta je u braku sa drugom ženom Stojom imao jednog sina konjičkog poručnika Pavla Čolak-Antića, čiji sin je konjički pukovnik Milivoje Čolak-Antić (1884-1944). Ima potomstva.

Konjički poručnik Pavle Čolak-Antić

Čolak-Antino namlađe dete, iz drugog braka sa Stojom, bio je konjički poručnik Pavle Čolak-Antić. Konjički poručnik Pavle Čolak-Antić bio je oženjen Jelenom Milovanović, učiteljicom čiji je brat bio slikar Milovanović.

Konjički poručnik Pavle Čolak-Antić imao je troje dece Milivoja, Antonija i Milicu.

• Pukovnik Milivoje Čolak-Antić.
• Antonije Anta Čolak-Antić.
• Milica Čolak-Antić, arhitekta (projektovala je zgradu Prve beogradske gimnazije na Dorćolu) bila je udata za Žarka Krstića, arhitektu. Nema potomstva.

Konjički pukovnik Milivoje Čolak-Antić (1884—1944)

Konjički pukovnik Milivoje Čolak-Antić (1884-1944), odlikovan Karađorđevom zvezdom sa mačevima i sa dva ordena Belog orla. Pošto je njegov otac Pavle bio najmlađe dete, Milivoje, Čolak-Antin unuk, bio je mlađi od Čolak-Antinih praunuka po starijoj grani.

Konjički pukovnik Milivoje Čolak-Antić (1884-1944) poginuo je u bombardovanju Beograda na drugi dan Uskrsa 1944. godine.

Konjički pukovnik Milivoje Čolak-Antić (1884-1944) bio je oženjen Joanom (Đovanom) Gazis (1892—1987) kćerkom grčkog hotelijera Janisa Gazisa, u čijem hotelu „Bela Venecija“ na Krfu je bila smeštena srpska vlada 1916-1917. Jedna Joanina sestra Avgusta Gazis bila je udata za dr Milana Stojadinovića, budućeg predsednika vlade Kraljevine Jugoslavije, a druga sestra Safiro Gazis za profesora Ljubomira Kazimirovića, istoričara.

Konjički pukovnik Milivoje Čolak-Antić imao je sa Joanom Gazis sina i kćerku. Ima potomstva.

Antonije Čolak-Antić, (1890—1908), kompozitor

Rođen je u Kragujevcu 24. decembra 1890. Njegov učitelj muzike u gimnaziji Josif Marinković zapaža njegov izuzetni muzički talenat. Zatim se upisuje u Srpsku muzičku školu, gde pored flaute i klavira, teorijske predmete uči kod Stevana Mokranjca. Trebalo je da studira na konzervatorijumu u Minhenu. Prerano je okončao život 9. aprila 1908. godine u Beogradu. Njegove kompozicije dokazuju nam veliku muzičku obdarenost kao i preranu zrelost. Napisao je: orkerstarska, kamerna, klavirska i vokalna dela. Njegov najbolji drug Slobodan J. Jovanović (kasnije konzul u San Francisku), ostavio je zapis o Anti Čolak-Antiću..

Milica Krstić, rođ. Čolak-Antić, (1887—1964)

Glavni članak: Milica Krstić

Milica Čolak-Antić, arhitekta, rođena je u Kragujevcu 9. septembra 1887. Tehnički fakultet Velike škole završila je u Beogradu 1906. Radila je u Ministarstvu građevina u Beogradu 1915-1941, gde je napredovala u službi od podarhitekte do inspektora. Projektovala je i izvela: Komandu žandarmerije, Svetog Save 14 (1931), Drugu žensku gimnaziju, Kraljice Natalije 31 (1933), Prvu mušku gimnaziju, Cara Dušana 65 (1936), porodičnu vilu u Silvija Kranjčevića 7 (1938). Umrla je u Beogradu 1964.

Milica Krstić rođ. Čolak-Antić bila je udata za Žarka Krstića, arhitektu.

Nema potomstva.

Potomstvo po kćerkama

Vojvoda Čolak-Anta je sa suprugom Jelenom imao i pet kćerki koje su bile udate i imaju potomstvo Jovanku, Anu, Stevanu, Jevdokiju i Maru.

Potomstvo Jovanke Trpezić, rođ. Čolak-Antić

Jovanka Čolak-Antić, kćerka vojvode Čolak-Ante, udala se za P. Trpezića, činovnika . Trpezići su poreklom iz sela Trpezi kod Berana, gde je danas stanovništvo isključivo islamske veroispovesti. Petko Trpezić i Jovanka Trpezić, rođ. Čolak-Antić imali su Sofiju, Leposavu, Kostu, Miloša i Milevu.

Miloš Trpezić (1839—1904), državni savetnik

Miloš Trpezić (1839-1904), sin Jovanke Čolak-Antić imao je sa Ankom Hristić (1848-1891), kćerkom Nikole Hristića, predsednika ministarskog saveta, ministra unutrašnjih poslova i praunukom gospodar Tome Vučića Perišića, sina Nikolu i kćerku Julu.

Nikola M. Trpezić (1867—1928), kasacioni sudija

Nikola Trpezić je sa Leposavom Banković (1878-1941) imao kćerku Anu.

Ana je bila udata za beogradskog advokata Aleksandra Nedeljkovića, sina osnivača Beogradske opservatorije i katedre za astronomiju Milana Nedeljkovića i Tomanije Radaković koja je bila dvorska dama na dvoru Romanovih u carskoj Rusiji. Pored Aleksandra imali su još dve kćeri Vidosavu i Vukosavu koje su umrle od šarlaha i difterije još kao male devojčice Aleksandar i Ana su imali tri kćeri: Radmilu, Ivanu i Danicu-Danku Kosović

Milan S. Kosović

Milan S. Kosović i Saša S. Kosović su unuci Aleksandra Saše Nedeljkovića i Ane N. Trpezić po njihovoj najmlađoj kćeri Danici-Danki udatoj za mr.ph. Slobodana Kosovića, sina Milana B. Kosovića , pomorskog kapetana i Sofije rođene Adamović iz Vukovara.

Gajevi

Julijana Jula M. Trpezić bila je udata za udatu za G. Gaja. Živeli su u Zagrebu.

Stojkovići

Sofija Trpezić, kćerka P. Trpezića i Jovanke Čolak-Antić, bila je udata za Stojkovića. Njihova deca su Lenka, Mata, Sreten, Persida, Milka i Stana.

• Persida Trpezić bila je udata za M. Vučića. Njihova deca su Bogoljub Vučić, Milica udata za V. Pekovića i Sofija udata za A. Borisavljevića. Ima potomstva.
• Stana je bila udata za M. Joksića. Njihova deca su Milivoj, Ljubica, Kosara, Nada i Jelena.

Vukomanovići

Leposava Trpezić, kćerka P. Trpezića i Jovanke Čolak-Antić, bila je udata prvo za A. Vukomanovića, sa kojim je imala sina Voju,

Kolarići

Leposava Trpezić, kćerka P. Trpezića i Jovanke Čolak-Antić, iz drugog braka sa S. Kolarićem imala je sina Ivana.

Naumovići

Glavni članak: Naumovići

Mileva Trpezić, kćerka P. Trpezića i Jovanke Čolak-Antić, bila je udata za konjičkog pukovnika Jovana Naumovića, sina Nauma Krnara i Marice, prvog ađutanta kneza kneza Aleksandra Karađorđevića, kasnije okružnog načelnika.

Imali su sinove Mihaila, Voju i Mirka Naumovića i kćerku Mariju Macu.

• Generalštabni potpukovnik Mihailo Naumović.
• Voja Naumović.
• Mirko Naumović je sa Persidom imao Milevu i još dvoje dece.
• Marija Maca bila je udata za Đ. Novakovića. Imali su Simu, Dragoljuba oženjenog Ankom, Milicu koja je sa D. Ristićem imala sina Konstantina Koju i Jovana.

Generalštabni potpukovnik Mihailo Naumović

Generalštabni potpukovnik Mihailo Naumović, sin konjičkog pukovnika Jovana Naumovića i unuk Nauma Krnara i vojvode Čolak-Ante, ađutant kralja Aleksandra Obrenovića, učesnik u zaveri, greškom zaverenika ubijen u majskom prevratu 29. maja 1903.

Potpukovnik Mihailo Naumović je sa Ljubicom Đurić, kćerkom generala Dimitrija Đurića (1838-1893) i Perside Đurić, rođ. Matić, kćerke ministra prosvete prof. dr Dimitrija Matića, imao tri sina. Pošto je sestra Perside Đurić, rođ. Matić, Jelena Matić bila udata za art. potpukovnika Iliju Čolak-Antića, starija grana Čolak-Antića i Naumovići su u dvostrukom srodstvu, preko sina i kćerke vojvode Čolak-Ante i preko kćerki Dimitrija Matića. Jedan brat Ljubice Naumović, rođ. Đurić, Milan Đurić bio je oficir, sestra Stanislava je bila udata za san. pukovnika dr Romana Sondermajera, a druga, Spasenija za kapetana Đorđa Ristića.

Sinovi potpukovnika Mihaila Naumovića i Ljubice Đurić, potporučnik Aleksandar Naumović i potporučnik Borivoje Naumović poginuli su u Prvom svetskom ratu, a treći sin potporučnik Milivoje Naumović, kao četnik u jedinci vojvode Vuka, ranjen je 17 puta. Milivoje Naumović je kasnije diplomirao prava u Parizu.

Ima potomaka.

Konjički kapetan Aleksandar M. Naumović

Konjički kapetan Aleksandar Naumović, sin generalštabnog potpukovnika Mihaila Naumovića poginuo je u Prvom svetskom ratu, 1915. kod Vranja.

Potporučnik Borivoje M. Naumović

Potporučnik Borivoje Naumović, sin generalštabnog potpukovnika Mihaila Naumovića poginuo je u Prvom svetskom ratu.

Rez. poručnik Milivoje Naumović

Rez. potporučnik Milivoje Naumović, kao četnik u jedinci vojvode Vuka, ranjen je 17 puta. Milivoje Naumović je kasnije diplomirao prava u Parizu.

Ima potomaka.

Potomstvo Marije Hadžić, rođ. Čolak-Antić

Marija Čolak-Antić, kćerka vojvode Čolak-Ante, udala se za M. Hadžića, trgovca. Imali su kćerke Mitru i Persidu.

Markovići

Mitra Hadžić bila je udata za I. Markovića. Njihova deca sau Draga, Dragomir, Žika i Zorka udata za D. Nikolića, čija su deca Milica i Svetlana.

Milovanovići

Persida Hadžić bila je udata za Milana Milovanovića, predsednika kruševačke opštine. Imali su Kosaru, Ružicu i Ljubicu.

• Kosara je bila udata za N. Radonjića.
• Ružica je bila udata za G. Jovanovića. Njihova deca su Pavle i Mila.
• Ljubica je bila udata za Vučka Vučkovića, gvožđarskog trgovca. Njihova deca su prof. dr Miloš Vučković, prof. Ekonomskog fakulteta u Beogradu, viši činovnik Narodne banke, Dragica i Milan.

Petrovići

Glavni članak: Petrovići iz Negotina

Čolak-Antina praunuka Dragica Vučković, kćerka Vučka Vučkovića i Ljubice Milovanović, kćerke Perside Hadžić, čija je majka Marija Čolak-Antić, bila je udata za san. pukovnika Milivoja Petrovića, praunuka Hajduk-Veljka i vojvode Milutina Petrović. Njihovi sinovi su Veljko, Vladeta i Vojin.

Gardijski kapetan Veljko Petrović

Gardijski kapetan Veljko Petrović, oženjen Anđelijom Mišić, kćerkom vojvode Živojina Mišića

Gardijski kapetan Vladeta Petrović

Gardijski kapetan Vladeta Petrović

Dr Vojin Petrović

Dr Vojin Petrović, stomatolog rez. san. poručnik, koji je bio kod Draže Mihailovića. Ima potomstva.

Potomstvo Ane Đorđević, rođ. Čolak-Antić

Ana Čolak-Antić, kćerka vojvode Čolak-Ante, udala se za I. Đorđevića, sudiju. Imali su osmoro dece, Antonija, Vasilija, Cvetka, Kostantina, Aleksu, Soku, Katarinu i Ljubicu.

Đorđevići

Sinovi I. Đorđevića, sudije i Ane Čolak-Antić.

• Antonije Đorđević.
• Vasilije Đorđević je sa Katarinom imao kćerku Zorku udatu za V. Rajića.
• Cvetko Đorđević je sa Sofijom imao desetoro dece, Selimira, Dragutina, Ljubomira, Milana, Mateju oženjenog Darom, Katarinu udatu za P. Marića, Mikicu udatu za M. Marića, Danicu udatu za D. Dimitrijevića (deca Ljubomir, Aleksa, Vlada, Ljubinka), Đuru koji je sa Leposavom imao Branislava i Svetomira i Mihaila koji je sa Nikosavom imao Dušana, Dragutina, Branislava, Zorku, Radmilu i Višeslava).
• Konstantin Kosta Đorđević je sa Milkom imao Milicu, Milu i Vlaju koji je sa Milevom imao Dragoša i Konstantina.
• Aleksa Đorđević je sa Anom imao Todora, Macu i Andriju koji je sa Milicom imao Bogdana, Boška, Ružu, Ljubicu udatu za M. Popovića (njihova deca Miloš i Vukosava), Anđeliju udatu za Maternog (češko prezime, njihova deca Ivan i Darko Materni).

Cvetko I. Đorđević

Cvetko Đorđević (rođen oko 1832), sin I. Đorđevića, sudije i Ane Čolak-Antić, naučio je u Beču Morzeovu azbuku i decenijama radio kao telegrafista, bio je rukovatelj telegrafske stanice u Požarevcu.

Cvetko je bio oženjen Sofijom, ćerkom dr Dimitrija Kaparisa (1805—1875), opštinskog i vojnog lekara u Požarevcu i drugim mestima. Dr Dimitrije Kaparis je poreklom Grk iz Epira, gde je zaršio medicinu, u Srbiju je došao 1837. i do 1844. je radio kao vojni lekar, hirurg okruga požarevačkog i fizikus okruga crnorečkog, od kneza Miloša je dobio čin poručnika, umro je 23. juna 1875. u Požarevcu. Bio je oženjen Katarinom iz banatske Bele Crkve koja se školovala u Rusiji. Osim Sofije imali su sina Teodora i ćerku Mariju udatu za Jevrema Petrovića, unuka Hajduk Veljkovog brata vojvode Milutina Petrovića. Teodor je završio medicinu, umro je mlad u Rusiji od sepse dobijene od posekotine pri seciranju jednog leša.

Cvetko Đorđević i Sofija imali su trinaestoro dece od kojih su troje umrli veoma rano, ostalih desetoro su: Selimir, Dragutin, Ljubomir, Milan, Dimitrije - Mita oženjen Darom, Katarina udata za P. Marića, Milica udata za M. Marića, Danica udatu za Dobrivoja Dimitrijevića poreskog činovnika (deca Ljubomir, Aleksa, Vlada, Ljubinka), Đurica - Đura koji je sa Leposavom imao Branislava i Svetomira, i Mihailo koji je sa Nikosavom imao Dušana, Dragutina, Branislava, Zorku, Radmilu i Višeslava.

Dimitrije C. Đorđević

Glavni članak: Dimitrije C. Đorđević

Dimitrije C. Đorđević, rođen je 1861. u Požarevcu. Poznat je kao kolumnista beogradskih novina. Potpisivao se Dim. C. Đ .

Dr Selimir C. Đorđević (1866—1915) (upravnik Valjevske bolnice 1915)

Glavni članak: Selimir Đorđević

dr Selimir Đorđević je završio Medicinski fakultet u Parizu, bio je fizikus Okruga moravskog u Jagodini (1902—1907) i potom fizikus Okruga valjevskog (1907—1915). Upravljao je čuvenom Valjevskom bolnicom tokom Prvog svetskog rata kada je u Valjevu harala epidemija pegavog tifusa od koje je umro i sam dr Selimir Đorđević.

Veliki župan Đurica C. Đorđević (1869—1933)

Rođen je 1869. u Požarevcu, a umro 17. decembra 1933. u Loznici. Završio je Pravni fakultet i bio advokat. Bio je sreski načelnik u Negotinu, Kučevu i Petrovcu i okružni načelnik u Kragujevcu, Šapcu, Valjevu i Smederevu. Od 1925. do 1927. bio je veliki župan u Štipu.

Major Dragutin C. Đorđević (1881—1914)

Dragutin C. Đorđević, zvani Ceta, rođen je 1881. u Golupcu. Završio je Vojnu akademiju, u Balkanskim ratovima je bio komandir čete u 17. pešadijskom puku. U Prvom svetskom ratu je bio komandant bataljona u 5. pešadijskom puku „kralja Milana“, Drinske divizije 2. poziva. Pogunuo je na položaju Eminove vode na planini Gučevo 6. oktobra 1914. Tada je bio po činu pešadijski major. Imao je Spomenice za učešće u balkanskim ratovima, Spomenicu kralja Petra I i Srebrnu medalju za hrabrost.

Marići

Katarina Marić (1875-1964), kćerka Cvetka Đorđevića, unuka Ane Čolak-Antić, inače unuka i dr Dimitrija Kaparisa, poreklom Grka, bila je udata za majora dr Pavla Marića (rođen 24. juna 1863).

Major dr Pavle Marić (1863—1913)

Major dr Pavle Marić, zubar, oženjen Katarinom Marić, rođ. Đorđević, kao major poginuo je u Drugom balkanskom ratu, 25. juna 1913. na Vraternici, kod Zaječara. Njihova kćerka je akademik Ljubica Marić (1909-2003), kompozitor. Marići su poreklom iz kragujevačkog kraja, porodično bili su lekari.

Ljubica Marić (kompozitor i slikar)

Glavni članak: Ljubica Marić

Ljubica Marić, akademik, kompozitor, slikar, pisac i vajar, kćerka je Katarine Marić, rođ. C. Đorđević i dr Pavla Marića, zubara, koji je kao rez. san. oficir poginuo u Drugom balkanskom ratu, 1913, kod Zaječara. Ljubica Marić se sećala parade vojnika po povratku iz rata, kada je konj njenog oca, uz zvuke truba, prodefilovao bez svog jahača: Otuda snažna impresija zvukom truba, čiji će se poklič javljati u njenim orkestarskim delima .

Marići

Milica (1880—1956) je bila udata za dr Dimitrija Marića, lekara i sanitetskog oficira. Imali su sina Ljubivoja.

San. major dr Dimitrije Marić (1868—1915)

Dimitrije Marić je rođen 31. januara 1868. u Rajevom Selu u Slavoniji. Tokom Prvog svetskog rata bio je fizikus Okruga kosovskog u Prištini. Umro je 5. februara 1915. u Beogradu. Imali su sina Ljubivoja.

Aleksa Đorđević

Aleksa Đorđević, sin I. Đorđevića, sudije i Ane Čolak-Antić, je sa Anom imao Todora, Macu i Andriju koji je sa Milicom imao Bogdana, Boška, Ružu, Ljubicu udatu za M. Popovića (njihova deca Miloš i Vukosava), Anđeliju udatu za Maternog (češko prezime, njihova deca Ivan i Darko Materni).

Materni

Anđelija Đorđević, kćerka Alekse Đorđevića, unuka Ane Čolak-Antić, bila je udata za dr Milenka Maternog (1875–1929), lekara, jednog od prvih srpskih pedijatara, osnivača sekcije za dečju medicinu, učesnik u Balkanskom i Prvom svetskom ratu , imenovanog za pedijatra prestolonaslednika Petra. Imali su sinove Ivana i Darka Maternog. Unuk Milenko Materni pomogao je postavljanje ploče na kuću svog dede dr Milenka Maternog, na uglu Hilandarske i Jelene Ćetković, 2007. godine.

Pantelići

Soka, kćerka I. Đorđevića i Ane Čolak-Antić, imala je sa M. Pantelićem Persidu i Vlajka Pantelića.

Šaponići

Katarina, kćerka I. Đorđevića i Ane Čolak-Antić, imala je sa V. Šaponićem Iliju, Miku, Poleksiju Polku i Julijanu Julku.

• Ilija Šaponić je sa Danicom imao Katarinu.
• Mika Šaponić je sa Zorkom imao Ljubomira, Slavka, Jevrema Ješu, Vladimira, Desanku Desu i Daru.
• Poleksija je sa J. Terzićem imala Đorđa, Sretena, Darinku, Jelisavetu, Milorada, Biseniju Bisu i Vidu koja je sa B. Novakovićem imala Marka, čiji sin je Staniša
• Julijana je sa K. Bogdanovićem imala Vidu, Vladu, Veljka i Veru udatu za P. Nikolića.

Lutmani

Ljubica, kćerka I. Đorđevića i Ane Čolak-Antić, imala je sa inženjerom Josifom Lutmanom činovnikom Ministarstva građevina Milana, Angelinu, Olgu i Natu.

• Milan Lutman.
• Angelina je bila udata za M. Jovanovića.
• Olga je sa P. Nešićem imala Jovanku, Ljubomira, Ružicu i Živorada.
• Nata je sa B. Markovićem imala Mirka i Bogdana.

Potomstvo Stevane Kostić rođ. Čolak-Antić

Stevana Čolak-Antić, kćerka vojvode Čolak-Ante, dva puta se udavala, prvi put za Jovana, trgovca, a drugi put za J. Kostića, takođe trgovca.

U prvom braku sa Jovanom imala je sina Mihaila koji je sa Ilinkom imao kćerke Katarinu i Hristinu udatu za N. Živadinovića.

Kostići

J. Kostić i Stevana Čolak-Antić imali su tri sina Živka, Simu i Svetozara.

• Živko Kostić je sa Jovankom imao Konstantina Koju koji je sa Darinom imao Milana i Jovanku, Dragoslava Kostića oženjenog Dragom, i kćerke Danicu udatu za Ž. Dačića, Natu udatu za M. Adamovića i Jelenu koja je sa M. Radovanovićem imala Jovanku, Živka i Ružu.
• Sima Kostić je sa Leposavom imao Mirka, Miodraga, Danicu udatu za B. Prokića, Kosaru koja je sa Ljubomirom Živkovićem imala Božidara, Leposavu, Milicu i Miroslava, Zorku koja je sa D. Jezdićem imala Leposavu i Radmilu.
• Svetozar Kostić je sa Leposavom imao sina Stevana i kćerku Zoru koja je sa M. Vasićem imala Svetozara, Jelenu, Branislava i Božidara.

Potomstvo Jevdokije Stefanović rođ. Čolak-Antić

Jevdokija Čolak-Antić, kćerka vojvode Čolak-Ante, dva puta se udavala, prvi put za Boju, trgovca, a drugi put za N. Stefanovića, oficira.

Jevdokija Čolak-Antić u prvom braku sa Bojom, trgovcem imala je sina Petra i kćerke Petru i Staku.

• Staka je sa Nov. Đurićem imala dve kćerke - Jelenu Lenku koja je sa B. Mutavdžićem imala Miku, Vukosavau, Mariju i Radu (koja je sa M. Đorđevićem imala Jelenu i Boška), i Macu koja je sa J. Ilićem imala Vladu, Bosiljku, Jelenu i Nikolu.
• Petra je sa R. Lepojevićem imala dve kćerke Kosaru čija deca su Bogoljub, Bisenija, Angelina, Lela, Draga i Miloš, kao i Danicu koja je imala kćerku Dragu.

Mutavdžići

Staka, kćerka Jevdokije Čolak-Antić, kćerke vojvode Čolak-Ante je sa Nov. Đurićem imala kćerke Jelenu i Macu. Jelena Đurić se udala za Božidara Mutavdžića, beogradskog advokata. Imali su četiri kćerke (Miku, Vukosavu, Mariju i Radu).

Đorđevići

Radojka - Rada Đorđević, rođ. Mutavdžić, praunuka vojvode Čolak-Ante, bila je (od 1908) udata za artiljerijskog brigadnog generala Milana A. Đorđevića (1881-1941), sina pešadijskog majora A. Đorđevića. Imali su Boška i Jelicu koja se 1933. udala za vazduhoplovnog poručnika Dragišu Đ. Rakića

Stefanovići

Jevdokija Čolak-Antić je u drugom braku sa N. Stefanovićem, oficirom imala sinove Hristifora i Stanislava i kćerke Katarinu i Stanislavu.

Srodstvo

Čolak-Antići su u srodstvu sa knezovima Raškovićima, porodicom vojvode Vula Hadžića koji je poginuo u Hercegovačkom ustanku 1875, Grujićima, porodicom geneala Save Grujića, unuka vojvode Vula Kolarca, u dvostrukom srodstvu sa Naumovićima od Nauma Krnara, Karađorđevog sekretara, Petrovićima od vojvode Milutina Petrovića i Hajduk Veljka Petrovića, Đurićima od generala Dimitrija Đurića, Lozanićima, porodicom Sime Lozanića, porodicom Vladimira Jovanovića, ministra pravde i Slobodana Jovanovića, Kumanudijima, Karamatama, Gavanski, a od stranih porodica sa škotskom porodicom Mejtlend, naslendim poglavarima istoimenog bratstva, erlovima od Loderdejla .

Vidi još

• Spisak znamenitih ličnosti Prvog srpskog ustanka
• Spisak najistaknutijih srpskih porodica u Kneževini i Kraljevini Srbiji
• Čolak Anta Simeonović