Titanska kiselina
Titanska kiselina je opšte ime za familiju hemijskih jedinjenja elemenata titana, vodonika, i kiseonika, sa opštom formulom [TiOx(OH)4-2x]n. Neke jednostavne titanske kiseline su identifikovane, kao što su metatitanska kiselina (H
2TiO
3)[3], i ortotitanska kiselina (H
4TiO
4).[4]
| |
| Identifikacija | |
|---|---|
3D model (Jmol)
|
|
| ChemSpider | |
| ECHA InfoCard | 100.039.752 |
| EC broj | 243-744-3 |
| MeSH | titanium+hydroxide |
| |
| Svojstva | |
| TiH 4O 4 | |
| Molarna masa | 115,896 g mol-1 |
| Agregatno stanje | Beli kristali |
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje materijala (na 25 °C [77 °F], 100 kPa). | |
| Reference infokutije | |
Ovo amfoterna jedinjenje je nerastvorno u vodi. Hidroksidi alkalnih i zemnoalkalnih metala reaguju sa njom i formiraju sali, npr. stroncijum titanat.
Reference уреди
- ^ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today. 15 (23-24): 1052—7. PMID 20970519. doi:10.1016/j.drudis.2010.10.003.
- ^ Evan E. Bolton; Yanli Wang; Paul A. Thiessen; Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry. 4: 217—241. doi:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ^ F.P. Dunnington (1891). „On metatitanic acid and the estimation of titanium by hidrogen peroxide”. Journal of the American Chemical Society. 13.
- ^ Leonard Dobbin, Hugh Marshall (1904). Salts and their reactions: A class-book of practical chemistry. University of Edinburgh.
