Primum non nocere — разлика између измена

'''„Primum non nocere“ (prvo ne škoditi - latinski) ili koristiti ili barem ne nauditi ili ne činiti zlo''', jedno je od najstarijih etičkih principa antičke medicinske prakse koji je ustanovio Hpokrat (oko 460. do oko 370. p. n. e.) sa ostrva Kosa.<ref>·Gillon, R. (1985): "Primum non nocere" Br. Med. J., 291, 130-131.</ref> Pored ovog principa na njega se nadovezuje još jedan Hipokratov stav ''priroda ozdravljuje, lekar leči''. I pored toga što je ovaj stav strogo individualističko i uključuje samo odnos lekar – pacijent i lekar – lekar, zanemarujući šire značenje zajednice, i danas ima svojih vrednost u medicinskoj etici. Po ovom principu lekar ima moralnu obavezu da predano služi najboljim interesima svog pacijenta i jedan od najznačajnijih etičkih načela u medicini. Ovaj načelo obavezuje lekara da vodi računa, pre svega, da ne naškodi svom pacijentu. Tamo gde on to ne može sa sigurnošću postići, zbog određenog rizika povezanog sa lečenjem ili nekom drugom intervencijom, od lekara se traži da brižljivo proceni moguće koristi i rizike po pacijenta, pa da na osnovu toga donosi odluke.<ref>·Kaličanin, P. (1999): Medicinska etika i medicinsko pravo, Institut za mentalno zdravlje, Beograd.</ref>

''Ne škoditiškoditi—primum non nocer'', kao princip, temelji se na visoko etičkim normama koje se odražava u Hipokratovom odnosu prema njegovim bolesnicima. Interes i dobrobit bolesnika za njega su bili prvenstveni i glavni ciljevi, tokom lekarskog rada, koje je on ugradio u osnovne tekovine humane medicinske prakse. Itorijski gledano može se reći da je velika Hipokratova zasluga što je svojim principima položio temelje medicinskoj etici koja je, gotovo neizmenjena, zadržala svoje značenje i svoje vrednosti, do današnjeg dana.·<ref>Marić, J. (1995): Medicinska etika. "SILMIR", Beograd.</ref>