Ilirizam — разлика између измена

Razvijajući se u vremenu izrazitih društveno-političkih suprotnosti, književnost ilirizma imala je izrazito borbeni karakter. Ona je htela da bude umetnički izraz onih klasa koje su činile većinu naroda (seljaštvo, deo malograđanstva, plemstvo bez imetka), a koje su bile bez vlasti i siromašne. Odatle je ta književnost bila borbena i tendenciozna. Otuda je u njoj najvažnija književna vrsta bila lirika, patriotska i ljubavna, a tek iza toga drama i novela. Književnici ilirizma su svoj književnički poziv shvatili kao narodni i politički zadatak. Otuda je ta književnost ostala izvan glavnog toka romantičarskih stilskih kompleksa zapadnoevropske književnosti. Iako se razvijala u doba romantizma u njoj nije primarno izražavanje lirskog subjekta, izražavanje individualnosti, sentimentalnosti i misticizma karakterističnih za italijansku, francusku, nemačku književnost.

 

 

Hrvatski narodni preporod razvija pesništvo apela s nacionalnim sadržajima, epske oblike (Demeter, ''Grobničko polje''; Mažuranić, ''Smrt Smail-age Čengića''), zatim liriku sa isprepletanjem patriotskih i intimnih motiva (Vraz, ''Đulabije''; Preradović) beleži početke novije hrvatske drame (Kukuljević, ''Juran i Sofija''; Demeter, ''Teuta''), pojavljuju se prve novele (Vukotinović, Kukuljević, Demeter) i putopisi (Nemčić, ''Putositnice''; M.Mažuranić, ''Pogled u Bosnu'').