Pesma o Sidu — разлика између измена

Epika predstavlja pripovedni rod poezije namenjen uobličavanju sadržajnih celina; u njoj se objektivno i smireno, uz mnoštvo raznovrsnih opisa, pripoveda neki celoviti događaj istorijskog, legendarnog ili religioznog karaktera. Njena tema je sticanje časti savlađivanjem prepreka i opasnosti, a glavni lik je heroj koji ima konkretan cilj ili ideal koji na kraju u potpunosti doseže prevazilaženjem određenih prepreka. Smatra se da španska srednjevekovna epika nastaje negde u Xl veku, da bi počela da odumire u XlV veku, a u XV skoro potpuno ustupila mesto novom rodu španske poezije – romansi. Govoreći o davnim epskim kazivanjima naroda Pirinejskog poluostrva, Ramon MenendesMenendez Pidal uslovno deli ovu epiku na četiri perioda: prvi period obuhvata pevanja i kazivanja od primitivnih vremena do 1140. godine (pesme kao što su ''Knez don Hulijan'', ''Knez Fernando Gonsales''), drugi period bi bio od 1140. do 1236. godine (rukopisi ''Hronika mundi'', ''Bernardo del Karpio''), treća epoha je kulminacija usmenog kazivanja i pevanja od 1236. do 1350. godine, a četvrta je era dekadencije od 1350. do 1480. godine, kada preovladava kratka epsko-lirska pesma i romansa, pisana uglavnom u osmercima sa parnom rimom. Pidal je smatrao da ''Pesma o Sidu'' pripada drugom periodu epskog usmenog pevanja i kazivanja.