Studije zapadnog ezoterizma — разлика између измена
Садржај обрисан Садржај додат
м Bot: Pretvaranje običnih izvora koristeći ref imena da bi se izbjegli duplikati (pogledaj također FAQ) |
м Разне исправке |
||
Ред 1:
'''Studije zapadnog ezoterizma''' je naziv za akademsku disciplinu koja se bavi naučnim proučavanjem zapadnih neortodoksnih filozofsko-religioznih tokova, ideja i praksi poput [[hermetizam|hermetizma]], [[alhemija|alhemije]], [[astrologija|astrologije]], [[paracelzijanstvo|paracelzijanstva]], [[rozenkrojcerstvo|rozenkrojcerstva]], [[hrišćanska kabala|hrišćanske kabale]], [[hrišćanska teozofija|hrišćanske teozofije]], [[iluminizam|iluminizma]], [[okultizam|okultizma]], [[spiritizam|spiritizma]], moderne teozofije [[Helena Blavacka|Helene Blavacke]], antropozofije [[Rudolf Štajner|Rudolfa Štajnera]], [[masonstvo|masonstva]], [[nju ejdž]]a, [[neopaganizam|neopaganizma]] i dr. — metodološki objedinjenih pod pojmom ''[[zapadni ezoterizam]]''.
== Istorijat discipline ==
Pioniri ove oblasti početkom 20. veka bili su istoričari koji su se bavili renesansom u Evropi; od 1930-ih, [[Oskar Kristeler]] (1905-1999) i [[Euđenio Garin]] (1909-2004) počeli su da ukazuju na značaj hermetizma u razvoju moderne nauke<ref name="automatski generisano1">Goodrick-Clarke (2008), pp. 5; Hanegraaff (2012), pp. 329.</ref>. Kristlerer je u svojim istraživanjima ukazao na veliki značaj zbirke tekstova „[[Corpus Heremeticum]]“ u kulturi [[renesansa|renesanse]], koji su do tada istoričari zanemarivali. Međutim, istraživanja Kristelera i njegovih kolega koji su objavljivali na italijanskom uglavnom su ostala nezapažena u širem naučnom krugu. Prvi veći pomak u popularisanju ideje o „hermetičkoj tradiciji“ napravila je [[Frensis Jejts]] kada je 1964. godine na engleskom jeziku objavila knjigu „Đordano Bruno i hermetička tradicija“ u kojoj je zastupala ideju da je hermetizam bio pokretač naučne revolucije<ref name="automatski generisano1" />.
== Katedre za proučavanje zapadnog ezoterizma ==
| |||