Moda — разлика између измена

U današnje vreme, ljudi u bogatim zemljama su povezani sa ljudima u siromašnim zemljama putem komodizacije i potrošnje onoga što se naziva modom. Ljudi rade veliki broj sati dnevno u jednoj oblasti sveta kako bi proizveli stvari koje ljudi u drugom delu sveta žele da konzumiraju. Jedan od primera toga je lanac produkcije i konzumacije [[Najki]] patika, koje se proizvode u [[Tajvan]]u, a prodaju između ostalog u [[Severna Amerika|Severnoj Americi]].<ref>{{cite web|last=Nudd|first= Tim| title = W+K Finds Its First Ads Ever, for Nike, on Dusty Old Tapes| url = http://www.adweek.com/creativity/wieden-kennedy-finds-its-first-ads-ever-made-nike-dusty-old-tapes-156511/| website = Adweek| accessdate=9. 4. 2017}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.allbusiness.com/marketing-advertising/4121690-1.html | title = Nike's Knight Is Advertiser of the Year | publisher = AllBusiness.com | accessdate=4. 3. 2010}}</ref> Na produkcionom krajevima su čvrste radne ideologije na kojima su izgrađene nacije i koje navode ljude da proizvode i podstiču ljude da konzumiraju ogromne količine ponuđenih dobara. [[Бренд|Robne marke]] više nisu samo utilitarne, već su modne, bilo da su to patike ili trenerke.<ref>{{cite book|last=Skoggard| first = Ian| title = Transnational Commodity Flows and the Global Phenomenon of the Brand|year=1998| publisher = Berg| location = Consuming Fashion: Adorning the Transnational Body|pages=57-69}}</ref>

 

 

U istočnoj [[Indonezija|Indoneziji]] je produkcija i upotreba tradicionalnih tekstila je bila transformisana usled modernizacije produkcije, što je dovelo do promena načina upotrebe i njihove vrednosti. U prošlosti su žene proizvodile tekstile bilo za kućnu potrošnju ili za trgovinu sa drugima. U današnje vreme to nije slučaj, jer se tekstili uglavnom ne proizvode u domaćinstvima. Zapadnjačka dobara se smatraju modernim i vrednuju se više od tradicionalnih dobara, uključujući saronge, čime se zadržava izvesna asocijacija sa dobom [[kolonijalizam|kolonijalizma]]. U današnje vreme, saronzi se koriste samo za ritualne i ceremonijalne prilike, dok se zapadnjačka odeća nosi u crkvi ili vladinim uredima. Državni službenici koji rade u urbanim sredinama su skloniji pravljenju razlike između zapadnjačke i tradicionalne odjeće, nego seosko stanovništvo. Nakon Indonezijske nezavisnosti od Holanđana, stanoviništvo je u sve većim merama kupovalo fabrički napravljene košulje i [[sarong]]e. U oblastima tekstilne produkcije uzgoj pamuka i produkcija prirodno obojenih vlakana su postali zastareli. Tradicionalni motivi tekstila se više ne smatraju svojstvom određenih društvenih klasa ili starosnih uzrasta. Supruge vladinih zvaničnika promovišu upotrebu tradicionalnih tekstila u obliku zapadnjačke odeće kao što su košulje, prsluci i bluze. Ovaj trend isto tako sledi opšta populacija, i ko god može da priušti krojača to čini da bi napravio zapadnjačku odeću od tradicionalnih ikat tekstila. Stoga su tradicionalni tekstili u današnje vreme modno dobro i više nisu ograničeni na crne, bele i smeđe palete boja, nego su dostupni u širokom opsegu boja. Tradicionalni tekstili se isto tako koriste za uređenje interijera i za pravljenje ručnih torbi, novčanika i drugog pribora, što državni službenici i njihove porodice smatraju modnim izrazom. Takođe je prisutna i sve veća turistička trgovina u istočno Indonezijskom gradu Kupang, gde inostrani, kao i domaći, turisti kupuju tradicionalno štampanu zapadnjačku robu.<ref>{{cite book|last=Molnar| first = Andrea K| title = Transformations in the Use of Traditional Textiles of Ngada (Western Flores, Eastern Indonesia): Commercialization, Fashion and Ethnicity|year=1998| publisher = Berg| location = Consuming Fashion: Adorning the Transnational Body|pages=41,45–48}}</ref>