Istorija molekularne biologije — разлика између измена

U svojim najranijim manifestacijama, molekularna biologija — ime koje je skovao [[Warren Weaver|Voren Viver]] sa [[Rockefeller Foundation|Rokfelerove zadužbine]] 1938. godine<ref>{{Cite journal|url = |title = Molecular Biology: Origin of the Term|last = Weaver|first = Warren|date = 6. November11. 1970|journal = Science|doi = 10.1126/science.170.3958.581-a|pmid = |access-date = |volume = 170|issue = 3958|jstor = 1731491|issn = 0036-8075|publisher = American Association for the Advancement of Science|pages=581–582}}</ref> — bila je ideja fizičkog i hemijskog objašnjenja života, pre nego koherentna disciplina. Nakon napredka [[Менделови закони|Mendelovske hromozomske teorije nasleđivanja]] tokom 1910-tih i maturacije [[Атомистика|atomske teorije]] i [[Квантна механика|kvantne mehanike]] tokom 1920-tih, izgledalo je da su takva objašnjenja na dohvatu. Viver i drugi su podsticali (i sponzirali) istraživanja na preseku biologije, hemije i fizike, dok su prominentni fizičari kao što su [[Nils Bor]] i [[Ervin Šredinger]] posvetili pažnju biološkim spekulacijama. Međutim, tokom 1930-tih i 1940-tih nisu postojali uslovi da se razjasni koja — ako ijedna — interdisciplinarna istraživanja će uroditi plodom; radovi u [[Колоид|koloidnoj hemiji]], [[biofizika|biofizici]] i [[Radiobiology|radiobiologiji]], [[Кристалографија|kristalografiji]], i drugim poljima u povoju su svi izgledali obećavajuće.

Godine 1940, [[George Beadle|Džordž Bidl]] i [[Edward Tatum|Edvard Tatum]] su demonstrirali postojanje preciznog odnosa između gena i proteina.<ref>{{cite journal | doi = 10.1073/pnas.27.11.499 |last=Beadle|first= G. W. |last2=Tatum| first2 = E. L. |year=1941| title = Genetic Control of Biochemical Reactions in Neurospora | url = | journal = PNAS | volume = 27 | issue = 11| pmid = 16588492 | pmc = 1078370 |bibcode = 1941PNAS...27..499B |pages=499–506}}</ref> Tokom njihovih eksperimenata u kojima su povezivali genetiku i biohemiju, oni su prešli sa ustaljenog genetičkog organizma -{''[[Drosophila melanogaster|Drosophila]]''}- na podesniji [[model organism|model organizam]], gljivu -{''[[Neurospora crassa|Neurospora]]''}-. Konstruisanje i eksploatacija novih model organizama će postati ponavljajući motiv u razvoju moderne molekularne biologije. Godine 1944, [[Osvald Ejveri]], radeći na [[Rockefeller University|Rokfelerovom institutu u Njujorku]], demonstrirao je da se geni sastoje od DNK<ref name="paper">{{Cite journal| doi = 10.1084/jem.79.2.137| volume = 79| issue = 2| last = Avery| first = Oswald T.|last2=MacLeod|first2=Colin M. |last3=McCarty|first3=Maclyn| title = Studies on the Chemical Nature of the Substance Inducing Transformation of Pneumococcal Types: Induction of Transformation by a Desoxyribonucleic Acid Fraction Isolated from Pneumococcus Type III| journal = Journal of Experimental Medicine| accessdate =29. 9. 2008-09-29| date =1. 2. 1944-02-01| url = http://www.jem.org/cgi/content/abstract/79/2/137| pmid = 19871359| pmc = 2135445|pages=137–158}}</ref> (pogledajte [[Avery–MacLeod–McCarty experiment|Ejveri-Maklaud-Makartijev eksperiment]]). Godine 1952, [[Alfred Hershey|Alfred Herši]] i [[Martha Chase|Marta Čejs]] su potvrdili da se genetički materijal [[bakteriofag]]a, virusa koji inficiraju bakterije, sastoji od DNK<ref>[http://jgp.rupress.org/cgi/content/abstract/36/1/39 Hershey, A.D. and Chase, M. (1952) "Independent functions of viral protein and nucleic acid in growth of bacteriophage"] ''J Gen Physiol.''</ref> (pogledajte [[Hershey–Chase experiment|Herši-Čejsov eksperiment]]). Godine 1953, [[Džejms D. Votson]] i [[Fransis Krik]] su otkrili strukturu dvostrukog heliksa DNK molekula.<ref name=FWPUB>{{cite journal|author1=Watson J.D. |author2=Crick F.H.C. | pmid=13054692 | doi = 10.1038/171737a0 | url= http://www.nature.com/nature/dna50/watsoncrick.pdf | title=A Structure for Deoxyribose Nucleic Acid | journal=Nature | volume=171 |year=1953| accessdate=13. Feb2. 2007|format=PDF| issue = 4356 | bibcode=1953Natur.171..737W|pages=737–738}}</ref> Godine 1961, [[François Jacob|Fransoa Žakob]] i [[Jacques Monod|Žak Manod]] su demonstrirali da produkti pojedinih gena regulišu [[Ekspresija gena|ekspresiju]] drugih gena tako što deluju na specifičnim mestima na ivici tih gena. Oni su isto tako postavili hipotezu o postojanju intermedijera između DNK i njenih proteinskih produkata, koji su oni nazvali [[informaciona RNK]].<ref>{{cite journal |last=Jacob|first= F |last2=Monod| first2 = J |name-list-format=vanc | title = Genetic regulatory mechanisms in the synthesis of proteins | url = | journal = J Mol Biol |year=1961| volume = 3| issue = 3 | pmid = 13718526 | doi=10.1016/S0022-2836(61)80072-7|pages=318–356}}</ref> Između 1961. i 1965, odnos između informacije sadržane u DNK i strukture proteina je bio određen: postoji kod, [[genetički kod]], kojim se definiše korespondencija između niza [[nukleotid]]a u DNK sekvenci i serije [[aminokiselina]] u proteinima.