Mandžurci — разлика између измена
Садржај обрисан Садржај додат
мНема описа измене |
|||
Ред 16:
Drevna religija Mandžuraca je oblik šamanizma koji ima neke sličnosti s` mongolskim šamanizmom, što je najvidljivije u obožavanju nebeske boginje kojoj je sagrađen poznati „[[Hram neba]]” ili „Tian Tan” u Pekingu, danas više turistička atrakcija nego mesto za verske obrede. Uprkos činjenici da je oskvrnavljen (s mandžurskog duhovnog gledišta), Tian Tan je i dalje zadržao istorijsku, kulturnu i duhovnu važnost za nacionalno svesne Mandžurce.
Osim Nebeske Boginje, mandžurski panteon je takođe sadržavao bogove zemlje i sunca i boginju meseca - kojima su sagrađeni hramovi u Pekingu nalik na Hram Neba. Od sva četiri glavna božanstva, Boginja Meseca je bila najvažnija. Ta četiri primarna božanstva su predstavljena s` četiri odgovarajuće boje koje su postale četiri originalne boje u mandžurskom sistemu zastava. Crvena je bila boja sunca. Žuta je bila boja zemlje. Plava je bila boja nebeske boginje, dok
U političkom smislu Glavna Žuta zastava je bila od velike važnosti za vladajući [[Aisin Gioro]] (kineski Aixinjueluo) koji su imali Glavnu žutu zastavu. Zbog važnosti koje je u mandžurskom duhovnom životu imala Boginja Meseca, Bela zastava je imala veliku važnost i pripadnost toj zastavi je značila povezanost sa verskim pitanjima. Za ženu rođenu pod Belom zastavom se smatralo da je duhovno obdarena. Šamani ili kandidati za šamane su morali biti pod belom zastavom - ili po rođenju ili usvajanjem nakon strogih testova duhovne sposobnosti. Jednom kada se zaredio, mandžurski šaman se smatrao svetim vazalom velike mudrosti.
Ред 29:
Godine [[1616]]. mandžurski vođa [[Nurhači]] (1559—1626) je ustanovio Kasnu dinastiju Jin (後金 Hòu Jīn) / Amaga Aisin Gurun, od strane podanika nazivanu Mandžurskom Državom (manju gurun) i ujedinio mandžurska plemena, ustanovivši (ili barem proširivši) mandžurski [[Sistem zastava]], vojnu strukturu koja je mandžurske snage učinila superiornim brojčano nadmoćnim kineskim snagama na bojnom polju. Godine 1636. Nurhačijev sin [[Hong Taiji]] je reorganizovao mandžurske snage, popunivši ih Mongolima, Korejcima i savezničkim Kinezima i promenio ime države u ''[[Dinastija Ćing|Ćing]]'', a formalno je promenio ime naroda u [[Mandžurci|Mandžurce]].
Nurhači je kasnije osvojio oblast oko Mukden (današnjeg [[Шенјанг|Šenjang]]) i od nje stvorio novu prijestolnicu [[Династија Ћинг|Carstva Qing]] godine 1621. Kada su godine [[1644]]. [[Peking]] osvojili pobunjeni seljaci pod [[Li Zicheng]]om , Carstvo Ch'ing je napalo [[Matična Kina|matičnu Kinu]] i premestilo prestolnicu iz [[Шенјанг|Mukdena]] (
Iz političkih razloga rani [[Mandžurija|mandžurski]] carevi su se ženili sa potomcima velikih [[Mongoli|mongolskih]] kanova, tako da bi njihovi potomci (kao car [[Kangxi]]) mogli biti viđeni kao legitimni naslednici mongolske [[династија Јуан|dinastije Juan]]. Za vrijeme [[Dinastija Ćing|dinastije Ćing]], mandžurske vlasti su se trudile sačuvati mandžursku kulturu i [[Mandžurski jezik|jezik]]. Ti napori uglavnom nisu uspjeli, jer su Mandžurci postupno preuzeli običaje i jezik većinskih Han Kineza, pa se do [[19. vijek]]a, mandžurski retko govorio čak i na Carskom dvoru. To je jedinstven slučaj u svetu da jedan narod dođe i ovlada drugim, a onda se stopi sa njim i odrekne se svog nacionalnog identiteta, jezika i kulture i prihvati sve nacionalne elemente onog naroda kojim vlada. Mandžurskim se još uvek pisalo kako bi se održala komunikacija između cara i službenika Zastava sve do kraha dinastije. Dinastija Ćing je takođe održavala sistem dvojnih službi u kojoj je svaka važnija služba morala uz kineskog imati i mandžurskog službenika. Zbog relativnog malog broja Mandžuraca, to je osiguralo da većina njih budu vladini službenici.
Ред 40:
== Vidi još ==
*
* [[Кавасима Јошико|Kawashima Yoshiko]]
* [[Lista mandžurskih klanova]]
| |||