Гирос — разлика између измена
Садржај обрисан Садржај додат
Нема описа измене |
м Враћене измене 109.92.117.235 (разговор) на последњу измену корисника Micki |
||
Ред 5:
Да би се испекли, комади меса се налазе на високом вертикалном ражњу, који се окреће испред извора топлоте, обично електричног грејача. Ако [[месо]] није довољно масно, траке сланине се додају тако да печено месо увек остаје сочно и хрскаво. Брзина печења може се подесити регулисањем различите снаге топлоте и растојање између извора топлоте и меса, на овај начин кувар може да се прилагоди различитим стопама потрошње. Печено месо се са вертикалног ражња сече на мале сочне и хрскаве комадиће који се стављају у питу. Пита се обично служи подмазана, благо печена и топла. Кувар на длан ставља посебни папир на њега печену питу па месо, преко меса се ставља [[парадајз]], [[црни лук]], печени кромпир или [[помфрит]] на крају се пита увија заједно са папиром који се на крају налази око пите. У гирос се на крају кашиком убацује тзатзики сос или [[павлака]].
Гирос води порекло од турског донер ћевапа, а првобитно је донесен у [[Солун]]
На острву [[Крит]], свињско месо је најпопуларније за пуњење, иако у неким већим градовима (посебно у граду Ханија) постоји и пилетина као алтернатива.
На грчком острву Кос, у Егејском мору, мештани у питу стављају пилетину и додајте пржени [[кромпир]]. Величина гироса зависи од места до места као што зависи и однос састојака и њихова количина. У новије време праве се разне варијације и експериментише се са разним састојцима јер се у питу може ставити све као у [[хамбургер]]. У неким ресторанима се могу наћи овакви савремени гироси са чудним укусима од туна гироса до „лаког“ гироса за оне који држе
[[Категорија:Грчка кухиња]]
|