[[Слика:Old norse, ca 900.PNG|десно|250п|мини|Na karti se može vidjetivideti raspostranjenost različitih germanskih jezika u Evropi u 10. vijekuveku. Crvena boja predstavlja oblasti u kojima se govorio zapadnonordijski. Narandžasta boja predstavlja oblasti u kojima se govorio istočnonordijski dok zelena i ljubičasta boja predstavljaju ostale germanske jezike.]]
Norveški jezik je diodeo grupe jezika poznatih pod imenom indoevropski jezici. Indoevropski jezik se s vremenom razvio u različite grupe jezika migracijom stanovništva koje je prvobitno govorilo ovaj jezik. Germani su početkom nove ere govorili protogermanski jezik koji se sa vremenom podjeliopodelio u tri grupe; zapadno-, istočno- i sjevernogermanskisevernogermanski. SjevernogermanskaSevernogermanska grupa se kasnije
razgranava u norveški, danski, švedski, islandski i farski jezik.
Ovi skandinavski jezici se klasifikuju u dvijedve grupe: zapadnonordijsku (ili zapadnoskandinavsku) grupu i istočnonordijsku (ili istočnoskandinavsku) grupu. Klasifikacija se bazira na fonološkim promjenamapromenama iz sjevernogermanskogsevernogermanskog jezika. NaprimjerNaprimer riječreč most se u istočnonordijskim jezicima zove ''bro'' dok se ista riječreč zove ''bru'' u zapadnonordijskim jezicima. Islandski, farski i norveški jezik pripadaju zapadnonordijskoj grupi dok švedski i danski pripadaju istočnonordijskoj grupi. Ova klasifikacija nije relevantna za norveški jezik kao cjelinucelinu zbog toga što granica između ove dvijedve fonetske grupe djelideli norveški na dva djeladela. Dijalekti norveškog koji se govore na jugoistoku Norveške pripadaju istočnonordijskoj grupi dok ostatak norveških dijalekata pripada zapadnonordijskoj grupi.
