Теодора Смилец — разлика између измена

| деца =

Teodora je udata za Stefana, dok je on još nosio titulu „[[mladi kralj|mladog kralja]]“, upravljajući [[Zeta|Zetom]], sa sedištem u [[Skadar|Skadru]]. Međutim, nakon neuspele pobune protiv oca, kralja [[Stefan Uroš II Milutin|Stefana Uroša II Milutina]], [[1314]]. godine, sada već bivši [[prestolonaslednik]] Stefan, delimično je oslepljen i, zajedno sa porodicom - suprugom Teodorom i maloletnim sinovima [[Stefan Uroš IV Dušan|Dušanom]] i [[Dušic Nemanić|Dušicom]], proteran u [[Carigrad]]. Tamo je Stefanova porodica, pod nadzorom vizantijskog cara [[Andronik II Paleolog|Andronika II Paleologa]], Milutinovog tasta, boravila sedam godina. Uz posredovanje srpske Crkve, zatočenici se vraćaju u Srbiju, i sve do Milutinove smrti, ostaju u župi [[Budimlje]]. Međutim, nakon smrti kralja Milutina, [[29. oktobra]] [[1321]]. godine, u Srbiji, počinje borba za vlast. Do tada, kako verovalo, slepi Stefan, obnaroduje da mu se povratio vid i otpočinje borbu za očevo nasleđe. Za sve ovo vreme, koje nije bilo nimalo lako za Stefana i njegovu porodicu, Teodora je pružala bezrezervnu podršku svome suprugu, bivajući njegov moralni oslonac. Ona je ta, koja je bivšem prestolonasledniku, naročito u momentima kada mu je presto bio samo pusti san, davala snagu i nadu u preokret. Kada je njen suprug, konačno, uspeo u svojoj borbi, krunisavši se za kralja, [[6. januar]]a [[1322]]. godine, Teodora nije dugo uživala u plodovima te pobede. Nova srpska kraljica preminula je oktobra meseca iste godine. Majka prvog srpskog cara, Stefana Dušana, sahranjena je u zadužbini svoga svekra, kralja Milutina, u [[Manastir Banjska|manastiru Banjska]].