Đorđe Bukinac
Đorđe Bukinac (Stari Futog, 26. novembar 1880 – 20. jul 1953, Banja Luka) bio je jedan od najuglednijih stručnih doktora i osnivač Ljekarske komore Vrbaske banovine.
| Đorđe Bukinac | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 26. novembar 1880. |
| Mesto rođenja | Stari Futog, Austrougarska |
| Datum smrti | 20. jul 1953. (72 god.) |
| Mesto smrti | Banja Luka, FNRJ |
| Religija | pravoslavna |
| Nagrade |  |
Biografija
urediGimnaziju je završio 1899. u Novom Sadu, a medicinu studirao u Berlinu i Beču, gdje je 1906, doktorirao. Govorio je njemački i djelimično mađarski jezik. Bio je oženjen Elzom – Jelisavetom (djevojački Fišer), sa kojom je stekao kćerke Olgu i Dragu. Kao aspirant i sekundarni ljekar radio je u drugoj medicinskoj klinici, državnoj i evangelističkoj bolnici u Beču, a ljekarsku službu u Banjaluci započeo je privatnom praksom. U državnu službu primljen je 1912. godine, kao gradski fizikus – ljekar opšte prakse zadužen za zdravstvenu službu grada.[1] Učestvovao je kao ljekar dobrovoljac u Drugom balkanskom ratu.[2] Prvi svjetski rat proveo je kao vojni ljekar u austrougarskoj vojsci. Rat je završio u činu kapetana prve klase.[3] Prije i poslije Prvog svjetskog rata, pored poslova gradskog fizikusa i privatne prakse, radio je kao ljekar i u Sreskoj bolesničkoj blagajni u Banjaluci, te u ćumurani u Rudniku Lauš. Dužnost ljekara Samostalne zdravstvene opštine Banjaluka obavljao je tridesetih godina 20. vijeka. Bio je veoma stručan ljekar, sa velikom reputacijom. Posjedovao je ordinaciju u Pašićevoj ulici broj 1, a zbog rendgen aparata su u njegovu ambulantu svraćali mnogobrojni građani.[1] U znak priznanja za njegov trud i zasluge za narod i otadžbinu, 1929. godine odlikovan je Ordenom Svetoga Save IV stepena.[3]
Osim što je odgovorno i stručno obavljao posao doktora, Bukinac je bio jedan od osnivača Ljekarske komore Vrbaske banovine, u kojoj je obavljao mnoge funkcije. Ujedno je bio član Upravnog i Nadzornog odbora, potpredsjednik i predsjednik Komore, a krajem 1932. godine i član Odbora Saveza ljekarskih komora Kraljevine Jugoslavije u Beogradu.[1]
Predsjednik Ljekarske komore Vrbaske banovine bio je od 1934. do 1938. Bukinac je za vrijeme Kraljevine Jugoslavije bio veoma angažovan u političkom i društvenom životu Banjaluke. Bio je član Banskog sanitetskog savjeta u Banjaluci, član Upravnog odbora Udruženja opštinskih službenika u Banjaluci i jedan od osnivača Rotari kluba i Srpskog kulturnog kluba u Banjaluci.
Iz državne službe otpušten je 1941. godine, a ustaše su ga uhvatile i deportovale u koncentracioni logor "Jasenovac". Iz logora ga je spasila supruga, budući da je bila Njemica. Ostatak rata proveo je u izbjeglištvu u Beogradu. Nakon Drugog svjetskog rata vratio se u Banjaluku, gdje je radio kao gradski samostalni referent u Gradskom narodnom odboru Banjaluka, ali i kao ljekar u ambulantno-polikliničkoj ustanovi.[1]
Umro je u Banjaluci 1953. godine. Sahranjen je na groblju Sveti Pantelija u Banjaluci. Odlikom skupštine Grada Banjaluka od januara 2014. jedna ulica u Banjaluci je nazvana po dr Đorđu Bukincu.[4]
Reference
uredi- ^ a b v g Popović, Biljana (18. 1. 2015). „Istaknute istorijske ličnosti Banjaluke (XLI): Đorđe Bukinac”. Nezavisne novine. Pristupljeno 2. 12. 2019.
- ^ Jovan Maksimović, Marko Maksimović, Učešće lekara prečana u ranom srpskom civilnom i vojnom sanitetu, Naučno društvo za istoriju zdravstvene kulture Vojvodine – Novi Sad, Sekcija za istoriju medicine Srpskog lekarskog društva – Beograd
- ^ a b „ZNAMENITI BANJALUČANI Đorđe Bukinac, nezaboravni lekar i boem s Vrbasa”. Blic. 17. 9. 2019. Pristupljeno 2. 12. 2019.
- ^ „Odluka o utvrđivanju naziva novih pet ulica: "Dr Đorđa Bukina", "Blade Zeljkovića", "Vuka Jelovca", "Dušana Simića" i "Stojana Bijelića" u mjesnoj zajednici Petrićevac”. Registar Službenih glasnika. 31. 1. 2014. Pristupljeno 2. 12. 2019.[mrtva veza]
