Đorđe Marinković (sveštenik)
Đorđe Marinković (Surduk, kod Stare Pazove, 1883 — Novi Sad, 25. novembar 1957), pravoslavni sveštenik i društveno-politički radnik AP Vojvodine.
| đorđe marinković | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1883. |
| Mesto rođenja | Surduk, kod Stare Pazove,  Austrougarska |
| Datum smrti | 25. novembar 1957. (73/74 god.) |
| Mesto smrti | Novi Sad,  NR Srbija,  FNR Jugoslavija |
| Profesija | sveštenik |
Biografija uredi
Rođen je 1883. godine u selu Surduku, kod Stare Pazove. Poticao je iz porodice sa dugom svešteničkom tradicijom, koju je prekršio njegov otac Paja, koji je bio kovač i zemljoradnik. Paja i njegova supruga Sofija Soja izrodili su jedanaestoro dece, od kojih je u životu ostalo samo četvoro.
Đorđe je završio gimnaziju u Sremskim Karlovcima, a kako njegovi roditelji nisu imali sredstava da ga šalju na dalje školovanje u Peštu ili Beč, nastavio je porodičnu tradiciju i upisao Karlovačku bogosloviju. Posle završetka bogoslovije, oženio se Milanom Šajković, nakon čega je postao sveštenik. Milana je bila iz ugledne porodice i završila je Učiteljsku školu u Somboru, a izvesno vreme je provela na dopuni obrazovanja u Pešti.
Đorđe i Milana su deset godina službovali po Slavoniji i zapadnom Sremu. Najpre u Doljanima, kod Daruvara, a potom u Striježevici, kod Požege; Sremskoj Rači i Borovu, kod Vukovara. U ovom periodu rodilo se njihovo četvoro dece — Darinka (1908), Milenko (1910), Vida (1911) i Sofija (1916). Nakon prelaska u Borovo, njegova supruga Milana se razbolela od tuberkuloze i umrla 1919. godine.
Godine 1919, na insistiranje supruge, Đorđe je kao vanredni student upisao Pravni fakultet u Zagrebu. Njegovo školovanje je prekinuo Prvi svetski rat, nakon koga je diplomirao na Pravnom fakultetu u Subotici. Posle diplomiranja Đorđe se sa porodicom preselio u Sombor, gde je radio kao beležnik u Somborskoj županiji. Kako bi obezbedio brigu za četvoro male dece, oženio se sa učiteljicom Danicom Leskovac iz Kule, ali je ona preminula 1935. godine.
Godine 1930. Đorđe je prešao u Novi Sad, gde je radio u Banovinskoj upravi. Pošto je bio pristalica Samostalne demokratske stranke Sevtozara Pribićevića, za vreme Šestojanuarske diktature 1929. godine je bio premešten u Skoplje, ali se tamo nije dugo zadržao. Po drugi put je bio premešten u Skoplje, 1940. godine nakon hapšenja njegove ćerke Sonje, koja je bila član ilegalne Komunističke partije. Intervencijom njegovih uticajnih prijatelja, vratio se u Novi Sad.
Nakon okupacije Jugoslavije, 1941. godine mađarske okupacione vlasti su otpočele sa proterivanjem iz Novog Sada svih građana koji nisu bili rođeni u njemu u određenom periodu. Đorđe je tada napustio Novi Sad i po savetu ćerke Sonje je prešao u Petrovgrad, gde je sa ćerkom Vidom živeo za vreme okupacije.
Odmah po oslobođenju Petrovgrada, 2. oktobra 1944. godine Đorđe Marinković je bio postavljen za prvog predsednika Gradskog Narodnooslobodilačkog odbora. Tada je bo primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), a od 25. januara 1945. godine je bio član Glavnog narodnooslobodilačkog odbora Vojvodine i član njegove Komisije za organizaciono učvršćivanje narodnooslobodilačkih odbora na području Srema, Banata, Bačke i Baranje. Od 8. februara 1945. je bio član Predsedništva Glavnog NOO Vojvodine, nakon čega je bio imenovan za poverenika za unutrašnje poslove Vojvodine.
Na Skupštini izaslanika naroda Vojvodine, održanoj 30. i 31. jula 1945. godine u Novom Sadu bio je ponovo izabran za člana Glavnog NOO Vojvodine, a kada je 1946. godine formirana Narodna skupština AP Vojvodine bio je izabran za njenog predsednika. Ovu funkciju obavljao je tokom 1946. i 1947. godine.
Umro je 25. novembra 1957. godine u Novom Sadu, a sahranjen je na Uspenskom groblju.
U toku Narodnooslobodilačkog rata poginuli su mu sin Milenko (1910—1944) i ćerka Sonja (1916—1941), koja je proglašena za narodnog heroja.
Literatura uredi
- Filipović, Stanoje (1977). Pucajte ovo su komunističke grudi — životni put narodnog heroja Sonje Marinković. Gornji Milanovac: Dečje novine.