Đurići (porodica)
| Đurići | ||||||||||||
|
Đurići vode poreklo od Janićija Dimitrijevića Đurića Karađorđevog prvog sekretara, koji je kasnije, po povratku iz Rusije, bio državni savetnik.
Poreklo
urediJanićije Dimitrijević Đurić, sin Dimitrija Đurića, voždov prvi sekretar, rodom je iz Stragara, jasenička knežina kragujevačke nahije.
Dimitrije Đurić
urediDimitrije Đurić imao je Joanikija (Janićija), još jednog sina i kćerke Peruniku i Sinđeliju.
Janićije D. Đurić (1779-1850)
urediJanićije Dimitrijević Đurić (1779-1850), voždov prvi sekretar, bio je druga ličnost u državi 1812—1813., sa pismenim Karađoređevim ovlašćenjem, prema kome su se njegova naređenja slušala kao da ih je rekao sam Karađorđe. Bio je pukovnik u ruskoj vojsci i nosilac Georgijevskog krsta, a zatim i državni savetnik u Srbiji. Janićije Đurić je imao dva sina i dve kćerke.
- Vladislav Đurić,
- Aleksandar Đurić
- Kćerka Poleksija Đurić, udata.
- Kćerka Milica, udata.
Vladislav J. Đurić
urediVladislav Đurić, sin Janićija Đurića, bio je stolonačalnik ministarstva.
Aleksandar J. Đurić
urediAleksandar Đurić, sin Janićija Đurića, bio je predsednik Apelacionog suda. Oženjen unukom Stefan Stefanović Tenka. Imali su sinove koji su se zvali Toma, Pavle i Janićije. Toma, Pavle i Janićije Đurić su unuci Janićija Đurića. Oni su sinovi jedne od kćerki Koste Magazinovića, predsednika ministarskog saveta (vlade) i Julijane - Juce Magazinović, rođ. Stefanović, kćerke Stefana Stefanovića Tenke, predsednika državnog saveta, čiji brat Danilo Stefanović je bio predsednik ministarskog saveta, sestra udata za Joksima Milosavljevića (serdara podunavskog), a otac obor-knez porečki (pre 1804) i vojvoda (od 1811) Jovan Stefanović. Druga kćerka Stefana Stefanovića Tenke Jelena (Lenka) bila je udata za art. potpukovnika Simu Nešića. Đurićka je imala brata konjičkog potporučnika Mihaila Magazinovića i sestre Stanu L. Pavlović i Sofiju Pejović.[1].
Janićije A. Đurić
urediJanićije Đurić je bio zamenik člana Vračarskog kvarta. Studirao je državne nauke u Minhenu. Oženjen Jelenom, kćerkom Jovana Đurića, vojvode u Srpskom ustanku u Hercegovini i Bosni (1875-1878), a zaim emigranta u Beogradu, i upravnika carine. Jovan je studirao u Carigradu pravne nauke i jezike, gde mu je stric bio vezir.Jelena je završila Višu žensku školu i bila je pitomica kraljice Natalije Obrenović.
Milica Đurić-Topalović rođena je u Beogradu 1. avgusta 1893. godine od oca Janićija i majke Jelene.[2] Osnovnu školu i gimnaziju završila je u Beogradu. Upisuje se na fakultet i diplomira filozofske-pedagoške i biološke nauke. Posle završenih studije odlazi u Ženevu gde upisuje Univerzitet i studira još tri godine ekonomsko-sociološke nauke. Nakon toga u Intitutu Žan Žak Rusoa (Jean Jacques Rousseau) studira pedagoške sisteme i psihološke nauke. Doktorirala je na temu Problemi i metodi vaspitanja odraslih.
Posle zavešenog školovanja Milica je bila suplent, a zatim profesor gimnazije u Bitolju. Nakon toga bila je profesor Druge ženske, Treće ženske i Četvrte muške gimnazije u Beogradu.[3] Profesor Ženske učiteljske škole[4] i asistent Opšteg pedagoškog smera Univerziteta u Beogradu. Ona je osnovala ovaj smer zajedno sa profesorom Milanom Ševićem.[5]
Njen muž je Živko Topalović, vođa Socijalističke stranke, rezervni pukovnik.
M. Đurić
urediM. Đurić je bio oženjen kćerkom Koste Magazinovića, predsednika ministarskog saveta (vlade) i Julijane - Juce Magazinović, rođ. Stefanović, kćerke Stefana Stefanovića Tenke, predsednika državnog saveta, čiji brat Danilo Stefanović je bio predsednik ministarskog saveta, sestra udata za Joksima Milosavljevića (serdara podunavskog), a otac obor-knez porečki (pre 1804) i vojvoda (od 1811) Jovan Stefanović. Druga kćerka Stefana Stefanovića Tenke Jelena (Lenka) bila je udata za art. potpukovnika Simu Nešića. Đurićka je imala brata konjičkog potporučnika Mihaila Magazinovića i sestre Stanu L. Pavlović i Sofiju Pejović.[1].
N. D. Đurić
urediJanićije Đurić je imao brata N. Đurića, čiji sin je Radovan Đurić oženjenog sestrom kneginje Perside Karađorđević.
Radovan Đurić (rođ. 1813), pom. okružnog načelnika
urediRadovan Đurić(rođ. 1813), bratanac Janićija Đurića, pomoćnik okružnog načelnika, oženio se Bosiljkom (rođ. 1829) Nenadović, sestrom kneginje Perside Karađorđević, rođ. Nenadović, kćerkom vojvode Jevrema Nenadovića i Jovanke Milovanović, a unukom vojvode Jakova Nenadovića i Mladena Milovanovića.
Radovanu Đuriću pašenozi bili knez Aleksandar Karađorđević, Milosav Topalović, pom. okružnog načelnika, otac generala Petra Topalovića, pukovnik Jovan Lukačević, načelnika Glavnog vojnog štaba (načelnik generalštaba) i komandant Beogradskog garnizona i Jovan Gavrilović, državni savetnik.
Bosiljka Đurić, rođ. Nenadović dobila je ime po svojoj babi Bosiljki Milovanović, prvoj ženi gospodara Mladena Milovanovića. Zabeleženo je da je Bosiljka umrla od tuge“ za braćom kapetanom Mladenom Nenadovićem i poručnikom Simom Nenadovičem streljanim 1868. zbog učešća u zaveri protiv kneza Mihaila.
Radovan i Bosiljka Đurić imali su: Stevana, Poleksiju, Anku, Joka, Milku, Jelenu i Sofiju.
Stevan R. Đurić (rođ. 1848), sreski načelnik
urediStevan R. Đurić, sin Radovana Đurića, pomoćnika okružnog načelnika i Bosiljke Đurić, rođ. Nenadović, bio je sreski načelnik i član Napredne stranke. Imao četiri sina Radovana, Boru, Božidara i Sretena.
Borivoje S. Đurić
urediBorivoje S. Đurić, sin Stevana R. Đurića, sreskog načelnika, i rođak Karađorđevića pošto mu je baba-tetka bila kneginja Persida Karađorđević, rođ. Nenadović. Borivoje Đurić je kao pešadijski poručnik bio 1903. učesnik Majskog prevrata protiv kralja Aleksandra Obrenovića.
Božidar S. Đurić
urediBožidar Đurić, čin. Ministarstva finansija imao je sinove Stevana i Životu.
Stevan B. Đurić
urediStevan B. Đurić sin Božidara Đurića i unuk Stevana R. Đurića.
Života B. Đurić
urediŽivota B. Đurić sin Božidara Đurića i unuk Stevana R. Đurića.
Stanišići
urediPoleksija Đurić, kćerka Radovana Đurića, bila je udata za prof. Spiridona Stanišića. Imali su kćerke Dragu i Danku koja je sa pukovnikom Jovanom Jovanovićem Kalčom, imala sina Đorđa Jovanovića.
Stojanovići
urediAnka Đurić, kćerka Radovana Đurića, bila je udata za Vladu Stojanovića, načelnika u ministarstvu. Njihova deca su Leposava, Bosiljka i Milica.
- Leposava Stojanović je sa Milanom Kovačevićem, načelnikom Ministarstva finansija imala kćekre Milku i Anku. Milka je bila udata za Miroslava Nenadovića, a Anka za Trpka Ninkovića, advokata i narodnog poslanika.
- Bosiljka Stojanović bila je udata za Milana Jovanovića višeg činovnika Narodne banke.
- Milica Stojanović bila je udata za Petra Nikolića. Njihova deca su Persida, Jovan, Vladimir i Jelica. Dr Vladimir Nikolić, lekar je sa dr Darinkom Nikolić, rođ. Letić imao dve kćerke, a Jelica Nikolić bila je udata za Božidara Borisavljevića, šefa firme Tanasije Milanković, sa kojim je imala sina Kostu Borisavljevića.
Markovići
urediMilka Đurić, kćerka Radovana Đurića, bila je udatu za Milana Markovića, čin. Imali su četiri kćerke Daru, Bosiljku, Katarinu i Zorku.
- Dara je bila udata za Božidara Mihailovića, penzionera. Imali su jednu kćerku.
- Bosiljka je bila udata za Negovana Rajića.
- Katarina je bila udata za Luku Rajkovića, učitelja. Njihova deca su Milica, Bosiljka, Spasenija i Magdalena.
- Zorka je sa Milutinom Milutinovićem, činovnikom imala sina Ljubomira i kćerku Desanku.
Rajići
urediPerunika Đurić, sestra Janićija Đurića bila je udata za sina Atanasija - Tanaska Rajića iz Stragara, Karađođevog prvog barjaktara, koji je poginuo u bici na Dublju.
Matejići
urediSinđelija Đurić, sestra Janićija Đurića bila je udata za jaseničkog kapetana Ranka Matejića, sina jaseničkog kneza Mateje Jovičića iz Topole. Njihov sin Svetozar Matejić, kmet u Topoli, drugi sin Ljubomir Matijić, advokat u Beogradu.[6]
Janićije Đurić je 1838. godine podigao na zapadnoj strani crkve u manastiru Voljavča veliku kulu zvonaru.
Srodstvo
urediĐurići su bili u srodstvu sa Rajićima, Nenadovićima i preko Nenadovića sa Karađorđevićima, Stefanovićima, Magazinovićima i dr.
Vidi još
urediNapomene
uredi- ^ a b Vid. Srpske novine, 1891, pp. 520.
- ^ Milunović, Marko. Iz života i rada dr Živka Topalovića : prilozi za biografiju. Stokholm, 1988: Zadužbina dr Živko i Milica Topalović. str. 56—67.
- ^ Prosvetni glasnik, godina XXXVIII, broj 1, januar 1921.. str. 2.
- ^ Prosvetni glasnik, godina XLVI, broj 5, maj 1930.. str. 627.
- ^ Pravda, godina XXIX, broj 10267 , 7. jun 1933.. str. 9.
- ^ Vid. Konstantin Nenadović, str.