Josip Filip Vukasović
Josip Filip Vukasović (Sveti Petar (Bruvno), 1755. - Beč, 1809.), srpski ratnik i graditelj koji je poznat kao graditelj Lujzinskog puta i poznati vojskovođa koji je stekao u vojsci Habsburške Monarhije čin podmaršala.
.png)
Život
urediRođen je u Svetom Petru kod Bruvna u Lici 1755. godine. Kao dio viteške i oficirske porodice završava visoku vojnu školu, pa ga car Jozef II postavlja 1788. godine za majora i dodjeljuje mu tom prilikom Viteški Red Marije Terezije i ruske carice Ane. Dobio je i nasljedni baronat i grofovstvo zbog hrabrosti i držanja u Austrijsko-turskom ratu 1787-1791. u pohodu na Crnu Goru gdje je predvodio 200 Ličana i 200 Otočana u borbi protiv Turaka.[1] Od oficira i mlađih zapovjednika spominju se neki po imenu kao Pavelić, Vukasović, Marojević, Martin Kovačević. S njima je išao i katolički pop Josip Krmpotić Ličanin, koji je spjevao pjesmu o ovom događaju u slavu F. Vukasovića.[2] [3] U toj pjesmi zove on svoje vojnike bez razlike vjere Srbima:
Pred njima je plemić od starine,
Vukasović od ličke krajine...
Ostali su roda viteškoga
Pravi Srbi, pravo slave Boga.
...
Nije l' Srbljin Kraljeviću Marko
Od kad srbski znade pjevat svatko?...
Dvi hiljade jur imade ljetah
Odkad Srbljin slavom puni svieta.
1799. godine postaje generalom-majorom i iste godine nagrađen je Veleredom sv. Ane zbog doprinosa protiv Napoleona u sjevernoj Italiji.
Njegova je postrojba bila pukovnija, odnosno 48. pješačka regimenta. Prethodno je sudjelovao u Bavarskom nasljednom ratu 1778-1779. Od 1802. godine u njegovoj postrojbi je službovao poznati vojni inženjer Josip Kajetan Knežić. Za života je bio odlikovan Diplomom grada Torina 6. juna 1799. pa mu je car Frnc II dodijelio posjed Ribnik-Netretić kao darovnicu.
Poznat je i kao graditelj Lujzinskog puta, puta od Senja do Sv. Jurja i od Senja do Novog Vinodolskog, a realizovao je i mnoge druge graditeljske projekte poput uređenja gradske luke u Senju i regulacije bujice - potoka od Senja do Novog Vinodolskog.
Umro je od posljedica ranjavanja na bojnom polju protiv Francuza 1809. u bici kod Vagrama, a sahranjen je u Beču. Smrću njegovog sina Filipa 1844. izumrla je po muškoj liniji slavna ličko-senjska plemićka i uskočka poroica Vukasović.[4]
Izvori
uredi- ^ Hrvatski planinarski savez Matija Filjak (Petrinja): Knežića grob u Velebitu, str. 130-131
- ^ Đerić, Vasilije (1914). O srpskom imenu po zapadnijem krajevima našega naroda. Biograd. str. 67.
- ^ Prvo izvješće ob obospolnom kr. realnom gimnaiziju i maloj realci u Bjelovaru 1876/7. 1877. str. 27, 29.
- ^ Filip Vukasović.