Joso Šokčić
Joso Šokčić (Subotica, 7. aprila 1902 - Subotica, 27. juna 1968) je bio bunjevački novinar, pesnik i istoričar i jedna od zapaženih figura u međuratnoj Subotici. Najviše je poznat po knjizi Subotica pre i posle oslobođenja (1934), koja opisuje kako je Subotica ušla u sastav Kraljevine SHS 1918., kao i po uređivanju lista „Neven” od 1935. do 1940.
Joso Šokčić | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1902. |
| Mesto rođenja | Subotica |
| Datum smrti | 1968. |
Dugo godina je radio u redakciji subotičkog dnevnika Bačmeđei naplo. Vičan peru, ostavio je iza sebe više radova istorijske tematike. Pisao je i radio u korist vladajućih režima u međuratnoj Jugoslaviji.[1] Sađaravio je u više listova i časopisa, uključujući i Letopis Matice srpske. Bio je član više društava, od kojih se izdvaja Istorijsko društvo NR Srbije.
Biografija uredi
Rođen je 7. aprila 1902. u Subotici kao sin Bunjevca advokata Antuna Šokčića i Mađarice domaćice Terez Kadar. Zahvaljujući činjenici da mu je majka bila Mađarica lako je usvojio mađarski jezik.
Po raspadu Austro-Ugarske priključio se mađarskim levičarima, koji su osnovali Radničku stražu u Subotici. Kao tinejdžer učestvovao je u mađarskoj revoluciji 1919.
Početkom dvadesetih radio je kao činovnik u Subotici. Podržavao je Narodnu radikalnu stranku za koju je i javno agitovao. Uređivao je „Bunjevačke novine” 1925. Prešao je u leto 1925. u redakciju „Bačmeđei Naploa”, gde je ostao sve do zabrane ovog lista aprila 1941. Posle Drugog svetskog rata je radio u redakciji Hrvatske riječi. Ostavio je iza sebe više dela, od kojih su mu najdragocenija ona istorijskog karaktera. Deo radova ostao mu je u rukopisu.
U početku je kao pristalica režima negirao hrvatstvo Bunjevaca, a na kraju je pod utiskom uspeha hrvatskog pokreta među bačkim Bunjevcima i Šokcima priznao svoje zablude u svom listu „Neven” i izjasio se kao zagovornik hrvatstva ovih dveju etničkih grupa.[2]
Rerence uredi
Literatura uredi
- Joso Šokčić, Sto godina štampe u Subotici 1848-1948, Subotica 1950. (Gradska biblioteka Subotica)