Dženifer Holidej
Dženifer-Ivet Holidej (engl. Jennifer-Yvette Holliday; Hjuston, 19. oktobar 1960) je afroamerička pjevačica i glumica. Karijeru u Brodveju je započela mjuziklima poput „Djevojke iz snova“, a docnije je stekla uspješnu solo karijeru. Najpoznatija je po ritam-i-bluz pjesmi iz brodvejskog mjuzikla „Djevojke iz snova“, koju je objavila kao sopstveni singl i koja je, kao takva, nagrađena „Gremijem“, „And I Am Telling You I'm Not Going“.[1] Ova pjesma je u okviru mjuzikla nagrađena i brodvejskom nagradom „Toni“.[1]
Dženifer-Ivet Holidej | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 19. oktobar 1960. |
| Mesto rođenja | Hjuston, SAD |
Lični život uredi
Dženifer Holidej je primila počasnu diplomu doktora muzičke umjetnosti na fakultetu muzičke umjetnosti u Bostonu 2000. godine.[1]
Dženifer Holidej se udavala dva puta. Prvi put se udala u martu 1991, za klavijaturistu Bilija Medouza, samo 2 mjeseca nakon što su se upoznali u noćnom klubu gdje je pjevala. „Imao je tako dobar smisao za humor i nasmijavao me sve vrijeme“, izjavila je. „Tako dugo sam se osjećala loše, da sam samo htjela da se smijem.“ U decembru 1991, samo devet mjeseci kasnije, razveli su se. Po Holidejevoj, „brak je izgubio energiju.“: „Prosto nismo dovoljno poznavali jedno drugo“.
Drugi put se udala za sveštenika Andrea Vudsa iz Mičigena. Brak je trajao od 21. marta 1993. do 1994. godine. Holidejeva je bila razočarana kada se i taj brak završio 1994. godine, samo četiri mjeseca nakon što joj je majka umrla od raka. „Bilo je to kao dvije smrti u isto vrijeme“, izjavila je kasnije.
Gojaznost uredi
Tokom 1990-ih, Holidejeva je izgubila znatnu količinu tjelesne mase i često govorila o svojim zdravstvenim bitkama sa kliničkom depresijom.[1] Danas je aktivistkinja na tom planu. Trudeći se da ne stekne ponovo staru tjelesnu masu, išla je na operaciju za ugrađivanje gastričkog bajpasa.[1]
Prije dvadeset godina, bila sam u „Djevojkama iz snova“, ali sam uvijek predstavljala predmet šale jer sam bila ogromna. Jednom sam otišla na rođendansku žurku organizovanu u moje ime, a u Njujork poustu su pisali da sam polomila stolicu jer sam bila prevelika. Pa, nisam polomila stolicu; prosto bila je baš klimava. Ali, poniženje je bilo užasno … čak i nakon što sam izgubila na težini, ostala sam ista osoba.[1]
