Aksentije Dimić
Aksentije Dimić (Bavanište, 16. februar 1808[1] — Bavanište, 26. oktobar 1874) bio je srpski sveštenik i slikar u doba srpskog narodnog preporoda u Vojvodini.
| Aksentije Dimić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 16. februar 1808. |
| Mesto rođenja | Bavanište, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 26. oktobar 1874. (66 god.) |
| Mesto smrti | Bavanište, Austrougarska |
Biografija
uredi
Rođen je od oca Save, sveštenika. Imao je četiri mlađa brata, jednog sveštenika, jednog trgovca, jednog profesora-školskog upravnika i jednog lekara. Po završenoj osnovnoj školi, pohađao je pravoslavnu Bogosloviju u Vršcu[2] i zapopio se.
Aksentije je nastavio porodičnu tradiciju i bio paroh u rodnom mestu Bavaništu (1835-1874).[3][4] Sa svojim bratom Teofilom predstavljao je Bavanište u Majskoj skupštini 1848. godine u Sremskim Karlovcima, kada je proglašena Srpska Vojvodina.[5]
Sa drugim bratom Mihajlom, takođe parohom, bio je među obnoviteljima kapele posvećene Rođenju Presvete Bogorodice 1856. godine, koja se danas nalazi u sklopu manastira Bavanište.
Slikarstvo je učio kod Konstantina Danila i Konstantina Arsenovića u Pančevu. Slikao je portrete i ikone u stilu italijanskog baroka sa primesama bidermajera.[6] Među malobrojnim sačuvanim Dimićevim radovima nalaze se jedan alpski pejsaž,[7] protret Manojla Grbića, ikone u crkvi u Lipovi u Rumuniji[6] i ikona Bogorodice sa detetom u prirodnoj veličini, koju je naslikao za navedenu kapelu u Bavaništu. Ona se dugo vremena nalazila u crkvi Uspenja Presvete Bogorodice u centru varoši,[8] međutim krajem 2010-ih je vraćena u manastir.
Aksentije Dimić je umro 1874. godine kao paroh u Bavaništu. Nije imao dece.
Razgranata porodica Dimić vodi poreklo od Dime Putnika, Cincarina koji se iz Egejske Makedonije doselio u Vojvodinu u vreme seoba sredinom XVIII veka,[9][10] i dala je brojne naučno-prosvetne radnike, uključujući Teofila, Teodora, Petra, Đuru B., Dušana (Gugu), Platona Dimića i Emiliju Dimić, ženu Bogoljuba Jovanovića.[11][5]
Vidi još
urediReference
uredi- ^ Srpski biografski rečnik (2007), odrednica „Dimić, Aksentije”. Allgemeines Künstlerlexikon uz znak pitanja navodi 1833. g.
- ^ "Likovna enciklopedija Jugoslavije", Zagreb 1984.
- ^ Mata Kosovac: "Srpska pravoslavna mitropolija Karlovačka po podacima iz 1905. godine", Sremski Karlovci 1910.
- ^ Vuk St. Karadžić: "Srpske narodne pjesme iz Hercegovine...", Beč 1866.
- ^ a b Poreklo.rs: Poreklo prezimena Dimić. Komentar Jovana Dimića od 21. septembra 2017. u 22:11.
- ^ a b Allgemeines Künstlerlexikon, 2000. Odrednica „Dimić, Aksentije”, autor Miodrag Jovanović.
- ^ Jovanović, Kusovac 1967, str. 37
- ^ Mihăilă 2015, str. 185
- ^ Popović 1937, str. 356
- ^ Erdeljanović 1992, str. 34
- ^ Srpski biografski rečnik (2007) Knjiga 3, D-Z.
Literatura
uredi- Аllgemeines Künstlerlexikon: Die bildenden Künstler aller Zeiten und Völker. Band 27. München, Leipzig. 2000. ISBN 978-3-598-22740-0..
- Žarko Domljan (ur.): Likovna enciklopedija Jugoslavije. Knjiga I. Zagreb, Jugoslavenski leksikografski zavod, 1984.
- Jovan Erdeljanović: Srbi u Banatu. Novi Sad, 1992.
- Miodrag Jovanović, Nikola Kusovac: Škola Konstantina Danila. U: Škola Konstantina Danila. Zrenjanin, 1967.
- Nikola Kusovac: Srpsko slikarstvo XVII i XIX veka. Katalog zbirke Narodnog muzeja Beograd. Beograd, 1987.
- Marian Mihăilă (ur.): Kulturno nasleđe banata - evropsko nasleđe. Temišvar. 2015. ISBN 978-973-1958-30-9.. Arhivirano na sajtu Wayback Machine (20. decembar 2021)
- Andrija Mohorovičić i dr. (ur.): Enciklopedija Likovnih Umjetnosti. Knjiga II. Zagreb, Jugoslavenski leksikografski zavod, 1962.
- Lazar Nikolić, Vladimir Nikolić: Srpski slikari. Zemun, 1895.
- Dušan J. Popović: O Cincarima. Prilozi pitanju postanka našeg građanskog društva. 2. dopunjeno izd., Beograd, 1937
- Srpski biografski rečnik. Knjiga 3, D-Z. Novi Sad: Matica Srpska, 2007. [1] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (7. maj 2012)
- Leposava Šelmić i dr.: Zbirka Joce Vujića. Beograd, 1989.