Alesandro de Marki
Alesandro de Marki (ital. Alessandro De Marchi; 19. maj 1986) italijanski je profesionalni biciklista koji trenutno vozi za UCI vorld tur tim — Džejko—alula.[4] Osvojio je po jednom Điro del’Emiliju, Tre vali Varezine i nagradu za najagresivnijeg vozača na Tur de Fransu, dok je na Vuelta a Espanji ostvario tri etapne pobjede i dvije na ekipnim hrinometrima.
| Alesandro de Marki | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) De Marki na Tur de Fransu 2017. | ||||||||||||||
| Lični podaci | ||||||||||||||
| Puno ime | Alesandro de Marki | |||||||||||||
| Datum rođenja | 19. maj 1986. | |||||||||||||
| Mjesto rođenja | San Danijele del Frijuli, Italija | |||||||||||||
| Državljanstvo | Italija | |||||||||||||
| Visina | 1,81 m[1] | |||||||||||||
| Masa | 65 kg[1] | |||||||||||||
| Timske informacije | ||||||||||||||
Trenutni tim | Džejko—alula | |||||||||||||
| Disciplina | drumski | |||||||||||||
| Uloga | vozač | |||||||||||||
| Tip vozača | brdaš, hronometraš | |||||||||||||
| Juniorska karijera | ||||||||||||||
| 2005—2008 | Parmak—brisot bibaneze | |||||||||||||
| 2009—2010 | Frijuli | |||||||||||||
| 2010 | Androni đokatoli (pripravnik) | |||||||||||||
| Profesionalna karijera | ||||||||||||||
| 2011—2012 | Androni đokatoli | |||||||||||||
| 2013—2014 | Kenondejl | |||||||||||||
| 2015—2020 | BMC[2] | |||||||||||||
| 2021—2022 | Izrael start ap nejšon[3] | |||||||||||||
| 2023— | Džejko—alula | |||||||||||||
| Uspjesi | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Druge trke | ||||||||||||||
| Điro del’Emilija 1 (2018) Tre vali Varezine 1 (2021) | ||||||||||||||
Nagrade i medalje
| ||||||||||||||
| Ažurirano: 4. jun 2023. | ||||||||||||||
Karijera
urediRođen je u San Danijele del Frijuliju, gdje je vozio za lokalne juniorske timove, a profesionalnu karijeru počeo je 2011. godine u timu Androni đokatoli, za koji je počeo da vozi krajem 2010. godine.[5] Tokom prve sezone osvojio je prvenstvo Italije na pisti u disciplini dohvatna vožnja ekipno, dok je u disciplini dohvatna vožnja individualno završio na drugom mjestu i vozio je svoju prvu grand tur trku — Điro d’Italiju. Godine 2012. vozio je ponovo Điro d’Italiju, gdje je išao u bijeg na dvije etape, na šestoj i četrnaestoj; na etapi 14, na 26 rođendan, završio je na trećem mjestu, iza Andreja Amadora i Jana Barte.[6]
Godine 2013. prešao je u Kenondejl. U junu, ostvario je etapnu pobjedu na Kriterijumu di Dofine i završio je prvenstvo Italije na četvrtom mjestu, nakon čega je vozio Tur de Frans po prvi put. Godine 2014. osvojio je brdsku klasifikaciju na Kriterijumu di Dofine, nakon čega je vozio Tur de Frans, gdje je na dvije etape dobio nagradu za najagresivnijeg vozača i proglašen je za najagresivnijeg vozača cijele trke.[7] Krajem sezone je vozio Vuelta a Espanju po prvi put, gdje je ostvario pobjedu iz bijega na sedmoj etapi, što mu je bila prva etapna pobjeda na grand tur trkama.[8] Godine 2015. prešao je u BMC.[9] U finišu sezone je sa timom pobijedio na ekipnom hrinometru na otvaranju na prvoj etapi na Vuelta a Espanji, a zatim je ostvario pobjedu na etapi 14 iz bijega, 21 sekundu ispred Salvatorea Pukia. Godine 2016. završio je Tur la Provens na šestom mjestu, a Điro di Lombardiju na devetom, dok je 2017. sa timom ostvario pobjede na ekipnom hrinometru na Vuelta a Katalunji i na Vuelta a Espanji.
Godine 2018. osvojio je klasik Điro del’Emilija ispred Rigoberta Urana[10] i ostvario je etapnu pobjedu na Vuelta a Espanji, dok je 2019. završio Amstel gold rejs na sedmom mjestu, a prvenstvo Italije u vožnji na hronometar na trećem. Godine 2020. prešao je u tim Izrael start ap nejšon, sa kojim je potpisao dvogodišnji ugovor.[11] Prve sezone u timu završio je Gran tritiko Lombardo na devetom mjestu i prvenstvo Italije u vožnji na hronometar na drugom mjestu, iza Filipa Gane. Godine 2021. završio je Điro dela Toskana trku na drugom mjestu, iza Mihala Valgrena i osvojio je brdsku klasifikaciju na Tur of Alps trci. U maju je vozio Điro d’Italiju, gdje je četvrtu etapu završio na drugom mjestu i preuzeo je roze majicu, za lidera trke.[12] Majicu je izgubio na šestoj etapi, kada je preuzeo Atila Valter,[13] a početkom etape 12 pao je i odvezen je u bolnicu, a kasnije je objavljeno da je slomio desnu ključnu kost, šest rebara i prva dva torakalna pršljena.[14] Oporavio se u finišu sezone i vozio je mješoviti hronometar na Evropskom prvenstvu, gdje je osvojio zlatnu medalju, zajedno sa Filipom Ganom, Matijom Sobrerom, Elenom Čekini, Martom Kavali i Elizom Longo Borgini.[15] Godine 2022. osvojio je nagradu za najagresivnijeg vozača na po jednoj etapi na Điro d’Italiji i Vuelta a Espanji.
Godine 2023. vozio je Điro d’Italiju, gdje je na šestoj etapi bio u bijegu zajedno sa Sajmonom Klarkom od početka etape, a grupa ih je dostigla i odsprintala na 300 metara do cilja.[16] Na desetoj etapi je ponovo bio u bijegu od početka, a završio je na trećem mjestu, dvije sekunde iza Magnusa Kort Nilsena i Dereka Džija.[17]
Reference
uredi- ^ a b „Alessandro De Marchi”. eurosport.com. Pristupljeno 4. 6. 2023.
- ^ „Valter completes CCC Team's 2020 roster”. cyclingnews.com. Future plc. 25. 11. 2019. Pristupljeno 4. 6. 2023.
- ^ „Israel Start-Up Nation”. UCI.org. Union Cycliste Internationale. Arhivirano iz originala 1. 1. 2021. g. Pristupljeno 4. 6. 2023.
- ^ „Team Jayco–AlUla”. UCI. Pristupljeno 4. 6. 2023.
- ^ „Androni Giocattoli 2011: Il tricolore inseguimento open, Alessandro De Marchi da stagier ad effettivo – per lui un meritato contratto biennale per le stagioni 2011/2012”. Pedale Tricolore (na jeziku: italijanski). WordPress. 15. 10. 2010. Arhivirano iz originala 4. 9. 2014. g. Pristupljeno 4. 6. 2023.
- ^ „Ryder Hesjdal regains lead in Alps”. BBC Sport. BBC. 19. 5. 2012. Pristupljeno 4. 6. 2023.
- ^ „BMC Racing signs Alessandro De Marchi”. VeloNews. Competitor Group, Inc. 2. 8. 2014. Arhivirano iz originala 12. 06. 2015. g. Pristupljeno 4. 6. 2023.
- ^ Cossins, Peter (29. 8. 2014). „Vuelta a España: De Marchi wins stage 7 in Alcaudete”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 4. 6. 2023.
- ^ „Transfert – Alessandro de Marchi chez BMC en 2015”. Le Matin (na jeziku: francuski). Arhivirano iz originala 10. 08. 2014. g. Pristupljeno 4. 6. 2023.
- ^ Frattini, Kirsten (6. 10. 2018). „De Marchi wins Giro dell'Emilia”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 25. 5. 2024.
- ^ „De Marchi to Israel Start-Up Nation for two years”. israelcyclingacademy.com. Cycling Academy Ltd. 15. 9. 2020. Pristupljeno 4. 6. 2023.
- ^ Farrand, Stephen (11. 5. 2021). „Giro d'Italia: Joe Dombrowski wins stage 4 in Sestola”. CyclingNews. Pristupljeno 4. 6. 2023.
- ^ Fletcher, Patrick (13. 5. 2021). „Giro d'Italia: Gino Mäder wins stage 6”. CyclingNews. Pristupljeno 4. 6. 2023.
- ^ „Alessandro De Marchi suffers broken collarbone, ribs in Giro d'Italia crash”. cyclingnews.com. Cycling News. 20. 5. 2021. Pristupljeno 4. 6. 2023.
- ^ „Mixed Relay results” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 26. 10. 2021. g. Pristupljeno 4. 6. 2023.
- ^ „Pedersen wins stage six of Giro after duo caught 300m from finish”. reuters.com. 11. 5. 2023. Pristupljeno 4. 6. 2023.
- ^ Fletcher, Patrick (16. 5. 2023). „Giro d'Italia: Magnus Cort scores Grand Tour stage win triple in Viareggio”. CyclingNews. Pristupljeno 4. 6. 2023.
