Amik
Amik (grč. Ἄμυκος) je u grčkoj mitologiji bio kralj Bebrika u Bitiniji.
Etimologija uredi
Ime Amik ima značenje „onaj koji glasno riče“.[1]
Mitologija uredi
Bio je sin Posejdona i Bitinide ili bitinijske nimfe Melije.[2] Posedovao je natprirodnu snagu i pošto je bio posebno vešt u pesničenju, izazivao je strance na dvoboj, a ukoliko bi odbili, bacao ih je sa stene u more. U toj borbi bi ih ubijao svojom ogromnom pesnicom. Tako je izazvao i Argonaute, koje je pri tome ucenio da im u suprotnom neće dati hranu i piće. Izazov je prihvatio Polideuk, iako je bio stariji i manje mase. On ga je i pobedio, te ga naterao da obeća da će ubuduće strancima dozvoljavati ulaz u zemlju.[3] Polideuk je inače bio pobednik na Olimpijskim igrama i izazov je prihvatio drage volje. Prema jednoj priči, u borbi koja je usledila, Polideuk je vrlo vešto zasuo Amika udarcima i konačno ga ubio, polomivši mu slepoočnu kost. Zbog toga je vođa Argonauta, Jason, prineo žrtvu Posejdonu, dvadeset crvenih bikova, kako bi ga umilostivio zbog ubistva sina. Bikove je inače uzeo kao deo plena. Bebrici su napali Argonaute zbog ubistva svog kralja, pa su ovi morali da ih savladaju i potom su i opljačkali kraljev dvor.[1] Prema Apolodoru i Apoloniju sa Roda, pre ovog fatalnog susreta i sukoba, pri kome ga je Polideuk vezao, Amik je imao neprijateljski odnos sa Likom, kraljem Mizije, koga je podržavao Herakle i čak ubio Amikovog brata Migdona. Prema Pliniju, na Amikovom grobu je iznikao lovor (Laurus insana), čija je grančica imala čarobnu moć. Kada ju je posada odnela na brod, otpočela je rasprava koja se nije završila dok grančicu nisu bacili sa broda.[2]
Tumačenje uredi
Priča o Amiku, prema Robertu Grevsu, nastala je tumačenjem ikone na kojoj su bile prikazane pogrebne igre nakon što bi starog kralja bacili sa stene. Teokrit je vrlo detaljno opisao pesničenje između Amika i Polideuka; prvi je nosio rukavice sa klincima, dok je drugi imao rukavice od neštavljene kože. Naime, on je time pokazao negodovanje zapostavljanja tradicionalne, stare borbe sa kožnim rukavicama, jer su Rimljani koristili upravo one sa klinovima ili prstenjem.[1]
Druge ličnosti uredi
U literaturi se pominje još ličnosti sa ovim imenom. Neke su opisane u Vergilijevoj „Enejidi“, potom u Ovidijevim „Metamorfozama“ i konačno u Homerovoj „Ilijadi“.[2] Vergilije je pomenuo Enejinog saputnika u Italiji, koga je ubio Turno i drugu ličnost, Teaninog supruga.[4] Ovidije je pomenuo kentaura sa ovim imenom, Ofionovog (ili Opinionovog[5]) sina, koji je prisustvovao Piritojevoj svadbi i borio se protiv Lapita. Ubio ga je Pelat (ili Belat[5]).[6]
Reference uredi
- ^ a b v Robert Grevs. 1995. Grčki mitovi. 6. izdanje. Nolit. Beograd.
- ^ a b v „Greek Myth Index: Amycus”. Arhivirano iz originala 16. 12. 2010. g. Pristupljeno 26. 2. 2011.
- ^ Cermanović-Kuzmanović, A. & Srejović, D. 1992. Leksikon religija i mitova. Savremena administracija. Beograd.
- ^ Carlos Parada, 1997. Genealogical Guide to Greek Mythology}- Greek Mythology Link: Dictionary; Althepus to Antilochus
- ^ а б theoi.com: METMORHOSES BOOK 12, TRANS. BY BROOKES MORE; CAENEUS TRANSFORMED INTO A BIRD [245]
- ^ Carlos Parada, 1997. Genealogical Guide to Greek Mythology Greek Mythology Link: CENTAURS; -{List of CENTAURS