Antun Biber
Antun Biber — Tehek (Podturen, kod Čakovca, 13. april 1910 — Zagreb, 13. decembar 1995), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i SR Hrvatske i narodni heroj Jugoslavije.
| antun biber | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Antun Biber Tehek | |||||||||
| Lični podaci | |||||||||
| Datum rođenja | 13. april 1910. | ||||||||
| Mesto rođenja | Podturen, kod Čakovca, Austrougarska | ||||||||
| Datum smrti | 13. decembar 1995. (85 god.) | ||||||||
| Mesto smrti | Zagreb, Hrvatska | ||||||||
| Profesija | društveno-politički radnik | ||||||||
| Delovanje | |||||||||
| Član KPJ od | 1939. | ||||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||||||
| Heroj | |||||||||
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. | ||||||||
| Odlikovanja |
| ||||||||
Biografija uredi
Rođen je 13. aprila 1910. godine u Podturenu kod Čakovca. Po zanimanju je bio postolarski radnik. U radničkom pokretu učestvuje od najranije mladosti. Još kao petnaestogodišnji dečak došao je iz Podturena u Čakovec, gde je učio zanat. Tu je stupio u članstvo Ujedinjenog radničkog saveza, gde se ističe svojom političkom i društvenom aktivnosti. 1930. godine dolazi u Zagreb, gde odmah učestvuje u radu radničkih sindikata i učestvuje u nizu štrajkova i demonstracija.[1]
1939. godine primljen je u Komunističku partiju Jugoslavije, a 1940. postaje član Prvog rejonskog komiteta Komunističke partije Hrvatske u Zagrebu. Posle osnivanja organizacije „Narodna pomoć“ u jesen 1940. godine, u Mesnom odboru Narodne pomoći za Zagreb nalazio se i Antun Biber. Na svojoj novoj partijskoj dužnosti, kao član Prvog rejonskog komiteta, Antun Biber se još više angažuje u borbi radničke klase protiv režima. Tako je, prilikom radničkih demonstracija 7. septembra 1940. godine, ranjen u sukobu s policijom. U martu 1941. izabran je za sekretara Četvrtog rejonskog komiteta i na tom se položaju nalazi do avgusta 1941. godine.[1]
Posle formiranja kvislinške Nezavisne Države Hrvatske 1941, Biber dejstvuje i živi ilegalno u Zagrebu. U danima priprema za oružanu borbu, Biber rukovodi akcijama udarnih diverzantskih grupa, koje su od prvog dana postojanja NDH nanosile udarce neprijatelju u samom Zagrebu. Tako je Antun Biber bio jedan od organizatora jedne od najuspešnijih akcija zagrebačkih komunista, diverzije na Glavnoj pošti u Jurišićevoj ulici, 14. septembra 1941. godine. U avgustu 1941. godine, izabran je za organizacionog sekretara Mesnog komiteta Komunističke partije Hrvatske za Zagreb. Istovremeno je ušao i u Pokrajinski odbor Narodne pomoći za Hrvatsku.[1]
Krajem januara 1942. godine, Antun Biber naišao je na policijsku zasedu u stanu u Jurišićevoj ulici u kojem je ilegalno boravio. Uspeo je da ubije jednog, a ranio je dvojicu agenata. U pometnji koja je nastala među agentima, uspeo je da se izvuče i nestane.[1]
Pošto je bio politički kompromitovan, Antun Biber nije mogao da nastavi rad u Zagrebu, te u februaru 1942. godine odlazi na oslobođenu teritoriju u Slavoniju. Odmah posle dolaska izabran je za političkog sekretara Okružnog komiteta Bjelovar i na toj dužnosti je ostao do juna 1942. godine, kada je izabran za političkog sekretara Okružnog komiteta Virovitica. U februaru 1943. godine, Antun Biber postaje sekretar Oblasnog komiteta Komunističke partije Hrvatske za Slavoniju, a u septembru 1943. izabran je za sekretara Oblasnog komiteta KPH za Zagrebačku oblast i na toj se dužnosti nalazi sve do marta 1945. godine.[1]
Posle oslobođenja, Antun Biber je vršio mnoge visoke državne i partijske dužnosti. U periodu od 1946. do 1950. godine bio je organizacioni sekretar Centralnog komiteta Komunističke partije Hrvatske, a zatim ministar predsednik Komiteta za ugalj u Vladi FNR Jugoslavije, predsednik Saveta za poljoprivredu u Vladi NR Hrvatske, član Izvršnog veća Sabora NR Hrvatske, predsednik Glavnog odbora Socijalističkog saveza radnog naroda Hrvatske i predsednik Kontrolne komisije Saveza komunista Hrvatske.[1]
Istovremeno je biran za člana Centralnog komiteta SKH i njegovog Izvršnog komiteta, a na Petom kongresu KPJ biran je za člana Centralnog komiteta Saveza komunista Jugoslavije. Nalazio se na dužnosti potpredsednika Saveznog odbora SUBNOR-a Jugoslavije, bio je delegat u Veću naroda Savezne narodne skupštine i član Saveta federacije SFRJ.[1]
Umro je 13. decembra 1995. godine u Zagrebu i sahranjen je na groblju Mirogoj.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih visokih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.[1]
Reference uredi
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
- Enciklopedija Jugoslavije tom III. Beograd: Jugoslavenski leksikografski zavod. 1984.
