Apokrisijar

Apokrisijar ili poklisar (grč. 'άποκρισιάριος) je pojam nastao od grčkog glagola grč. 'αποκρίνομαι, koji znači: odgovarati; označava osobu koja nosi odgovor (άπόκριοις - odgovor). U Crkvenoj terminologiji, označava osobe koje su od strane Crkve ili Crkvene opštine poslate da uređuju poslove sa svetovnom vlašću.

Srpski oblik reči poklisar, javlja se u XIII veku sa značenjem: poslanik, a ponekad se tim imenom nazivaju i Anđeli, kao Božiji poslanici. Služba poklisara naziva se poklisarstvo.

Apokrisijar je nazivano i lice koje je stalni predstavnik visokog Crkvenog poglavara na dvoru drugog Crkvenog poglavara. Apokrisijare su imali u ranim vekovima Patrijarsi antiohijski, aleksandrijski, jerusalimski i Papa rimski na patrijaršijskom dvoru u Carigradu. Tako, sredinom V veka, Papu Lava I Velikog predstavlja episkop Julijan Koski, a Dioskora Aleksandrijskog - Anatolije, kasniji Patrijarh Konstantinopoljski. Pojava te dužnosti tumači se time što je politički uticaj učinio da je Carigrad postao centar celog Rimskog carstva, jer je Imperija na Zapadu doživela poslednje godine. Tada se Rim i Aleksandrija nalaze na pola puta prema pretvaranju u posebne Crkvene države-vladavine, pa njihove duhovne vođe drže stalne predstavnike u prestonom gradu, radi uzajamnih odnosa sa dvorom. Njihova uloga prestala je u vreme ikonoboračkih sporova, naročito kad je u pitanju bila veza sa Zapadom, jer su već tada, praktično, Pape prekinule većinu svojih veza sa Istokom.