Ahmet Fetahagić
Ahmet Fetahagić (Zavidovići, 14. maj 1913 — Izačić, kod Bihaća, 25. decembra 1944) bio je učesnik Španskog građanskog rata i Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| ahmet fetahagić | |||
|---|---|---|---|
 Ahmet Fetahagić | |||
| Lični podaci | |||
| Nadimak | Čelik | ||
| Datum rođenja | 14. maj 1913. | ||
| Mesto rođenja | Zavidovići, Austrougarska | ||
| Datum smrti | 25. decembar 1944. (31 god.) | ||
| Mesto smrti | Izačić, kod Bihaća, ND Hrvatska | ||
| Profesija | student tehnike | ||
| Delovanje | |||
| Član KPJ od | 1937. | ||
| Učešće u ratovima | Španski građanski rat Narodnooslobodilačka borba | ||
| Heroj | |||
| Narodni heroj od | 10. septembar 1948. | ||
| Odlikovanja |
| ||
Biografija uredi
Rođen je 14. maja 1913. godine u Zavidovićima. Potiče iz radničke porodice, njegov otac Ramadan bio je železničar. Posle završene osnovne škole, pohađao je gimnaziju u Sarajevu. Još kao srednjoškolac, pristupio je omladinskom revolucionarnom pokretu.[1]
Tehničke nauke studirao je u Pragu. Za vreme studija bio je aktivan u studentskom revolucionarnom pokretu i 1937. primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Iste godine, u grupi jugoslovenskih studenata iz Praga, otišao je u Španiju i tamo u redovima Internacionalnih brigada učestvovao u odbrani španske republike.[1]
Na frontovima Španije je bio četiri puta ranjavan, a zbog hrabrosti drugovi su ga prozvali — Čelik. U Španiji je završio vojni kurs i postao komandir voda, a potom je dobio čin poručnika. Bio je počasni član Federacije studenata Španije.[1]
Posle poraza republikanskih snaga u Španskom građanskom ratu, februara 1939. godine, Ahmet se iz Španije, s najvećim delom dobrovoljaca Jugoslovena, povukao u Francusku i tamo bio interniran u koncentracioni logor, u kojem je ostao do okupacije Francuske. Po odluci Partije, kao i većina Jugoslovena, javio za dobrovoljan rad u Nemačkoj, kako bi odatle partijskim kanalima došao u Jugoslaviju.[1]
U leto 1941. godine, Ahmet je uspeo da dođe u, tada već okupiranu Jugoslaviju i odmah se uključio u rad partijske organizacije u pripremanju oružanog ustanka. Tokom 1941, i do aprila 1942. bio je ilegalni partijski radnik u Sarajevu, a zatim je bio upućen u partizanski odred „Zvijezda“ u istočnoj Bosni. Maja 1943. otišao je u Travnički partizanski odred, a u leto 1943. postavljen je za načelnika Štaba Devete krajiške udarne brigade.[1]
Početkom maja 1944. postavljen je za načelnika Štaba Dvadesete dalmatinske divizije, a u jesen 1944. za zamenika komandanta Unske operativne grupe Četvrtog hrvatskog korpusa, sa zadatkom da radi na učvršćenju jedinica ove grupe u Cazinskoj krajini. Poginuo je u borbama s Nemcima i ustašama kod sela Izačića, u blizini Bihaća, 25. decembra 1944. godine.[1]
Ukazom Predsedništva Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ) 26. jula 1945. posthumno je odlikovan Ordenom zasluga za narod drugog reda.[2] Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine FNR Jugoslavije 10. septembra 1948. proglašen je za narodnog heroja.[3]
Sahranjen je u Grobnici narodnih heroja u spomen-parku Vraca, na Trebeviću, kod Sarajeva.
Reference uredi
- ^ a b v g d đ Narodni heroji 1 1982, str. 248.
- ^ „Službeni list FNRJ 95/45” (PDF). www.slvesnik.com.mk. 7. 12. 1945. str. 1025.
- ^ „Sl. list FNRJ 102/48” (PDF). www.slvesnik.com.mk. 24. 11. 1948. str. 1696.
Literatura uredi
- Zbornik narodnih heroja Jugoslavije. Beograd: Omladina. 1957. COBISS.SR 50964999
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. COBISS.SR 48700167
