Bartolomeo Muriljo
Bartolomeo Esteban Perez Muriljo (šp. Bartolomé Esteban Murillo; Sevilja, 1. januar 1618 — Sevilja, 3. april 1682) je bio španski barokni slikar.[1][2]
| Bartolomeo Muriljo | |
|---|---|
 Muriljo | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Bartolomeo Esteban Perez Muriljo |
| Datum rođenja | 1. januar 1618. |
| Mesto rođenja | Sevilja, Španija |
| Datum smrti | 3. april 1682. (64 god.) |
| Mesto smrti | Sevilja, Španija |
Bio je prvi španski slikar, koji je postao poznat širom Evrope. Njegove teme kojima se on odlikovao bile su: Pejzaži, žanre, životinje i mrtve prirode, koje su ga dovele do totalne samostalnosti. Pored Velaskeza bio je jedan od važnijih španskih baroknih slikara.
Biografija uredi
Muriljo je rođen u jednoj siromašnoj porodici. Roditelji su mu umrli jako rano, kada je imao deset godina. Staraoci koji su se brinuli o njemu dali su ga na zanat kod lokalnog umetnika Huana de Kastilje. Na njegovim ranim radovima vidi se Kastiljov uticaj. Kod Kastilja je naučio kako da radi slike sa religioznim temama za prodaju po vašarima i sajmovima. Slikao je dekoracije za religiozne događaje „Sargas“, koje su služile za ulepšavanje crkve za vreme nekog prazničkog slavlja, a takođe su se upotrebljavale kao zastave.
Jedan njegov stariji kolega po imenu Pedro de Moja koji se vratio iz Londona, ispričao mu je da je bio kod Antonisa van Dajka, i o čudnim stvarima koje je doživeo na tom putovanju, i o flamanskom stilu i tehnici sa kojim može da se još više doprinese u slikarstvu.
Dolazak u Madrid uredi
Želja za usavršavanjem svoga stila vodi ga za Madrid do slavnog dvorskog slikara Dijega Velaskeza. U Madridu je proveo tri godine od (1642. pa do 1645) Tamo je imao prilike da vidi velika dela flamanskih i venecijanskih slikara, a i dela njegovog idola Velaskeza koja su se nalazila u privatnoj kolekciji kralja Filipa IV. koji je bio strastveni ljubimac umetnosti. Tu je imao prilike da prostudira i slike od Petra Paula Rubensa, Antonisa van Dajka, i Juzepe de Ribiere. Velaskez je u to vreme stajao u zenitu svog slikarskog umeća.
Povratak u Sevilju uredi
.
Po povratku u Sevilju goreo je od želje da pokaže šta zna i tu mu se stvorila šansa, jer je dobio nalog od najvećeg Seviljianskog manastira Sv. Frančesko da naslika 11 slika.
Trebalo je da se naslika istorija života različitih svetaca kao što su: Sv. Francisko, Sv. Gil, Sv. Klara i naročito Sv. Dijego.
Porodica i služba uredi
1646. oženio se Muriljo sa Donom Beatriks de Kabrera sa kojom je dobio nekoliko dece.
Ako se pogleda sa malim prekidima Muriljo je proveo duži deo vremena u Sevilji.
1660. postao je upravnik na tek osnovanoj likovnoj akademiji u Sevilji, ali zbog ljubomornih kolega nije se kandidovao na sledećim izborima, već je dao ostavku.
Dela uredi
Pored religioznih slika, njegovi poznati radovi predstavljaju decu prosjake, prodavačice cveća, prodavačice voća i obične ljude iz Sevilje. Njegovi kasniji radovi su religiozne kompozicije izrađene sa velikim tehničkim umećem i odličnim bojama. Radeći za crkve po Sevilji primenjuje koloritska i kompozicijska iskustva velikih flamanskih majstora.
Tokom rada na oltaru Kapuciner crkve u Kadiksu na jednoj slici „Sv. Katarine“, pada Muriljo sa skele od čije se posledice nije oporavio, i posle pola godine i umire na dan 3. aprila 1682. godine.
Reference uredi
- ^ „Murillo, Bartolomé Esteban”. Museo Nacional del Prado. Pristupljeno 30. 1. 2021.(jezik: španski)
- ^ „Bartolomé Esteban Murillo Spanish painte”. Britannica. Pristupljeno 30. 1. 2021.(jezik: engleski)
