Batrić Žugić
Batrić Žugić (Novakovići, kod Žabljaka, 1912 — Žabljak, 21. mart 1942), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| batrić žugić | |||
|---|---|---|---|
 Batrić Žugić | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 1912. | ||
| Mesto rođenja | Novakovići, kod Žabljaka, Kraljevina Crna Gora | ||
| Datum smrti | 21. mart 1942. (29/30 god.) | ||
| Mesto smrti | Žabljak, ND Crna Gora | ||
| Profesija | zemljoradnik | ||
| Delovanje | |||
| Član KPJ od | 1939. | ||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije | ||
| Heroj | |||
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. | ||
| Odlikovanja |
| ||
Biografija uredi
Rođen je 1912. godine u Novakovićima, kod Žabljaka. Njegov otac Jakov je rano umro i pošto mu je stariji brat nastavio školovanje, on je posle završetka osnovne škole, ostao na imanju s majkom i mlađom sestrom. Iako je ostao na selu i bavio se zemljoradnjom, nije zapostavio svoje obrazovanje. Družio se sa studentima, od kojih su neki pripadali revolucionarnom pokretu, pa je preko njih dobio prva saznanja o revolucionarnim idejama i komunizmu.
Učestvovao je u demonstracijama u Nikšiću, 1938. godine i u više sukoba sa žandarmima prilikom njihovih pokušaja da rasture opozicione zborove. Posle niza akcija u kojima je učestvovao, 1939. godine je postao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). U oktobru 1940. godine, u njegovom selu je organizovan skup u spomen na komunistu Aleksandra Mandića, koji je od batina umro u policiji. Kada su žandarmi pokušali da razbiju taj skup, Batrić je prvi pošao na njihov kordon, pravo na komandira, zgrabio mu pušku s bajonetom i udario ga kundakom. Poneta njegovim primerom, masa je takođe jurnula i rasterala žandarme.
Aprilski rat i kapitulacija, 1941. godine su ga zatekli kao vojnika Jugoslovenske vojske, koji se, odbivši da se preda, vartio kući sa punom vojničkom opremom. U toku priprema za organizovanje ustanka, bio je izabran za sekretara partijske ćelije u svom selu i kooptiran za člana Mesnog komiteta KPJ za Žabljak. Tada je sa još više zalaganja i rizika radio na mobilizaciji naroda za ustanak, na prikupljanju oružja i municije i na vojničkom obučavanju omladine.
U mnogim okršajima s neprijateljem tokom Trinaestojulskog ustanka ispoljio je hrabrost i smelost. Posebno se pamti njegov podvig tokom neuspele Pljevaljske bitke, 1. decembra 1941. godine. Tada mu je kao jednom od najistaknutijih i najhrabrijih boraca Jezerošaranskog bataljona Crnogorskog odreda za operacije u Sandžaku, dodeljena bataljonska zastava. Nalazio se u Drugoj četi, koja je imala zadatak da ubije komandanta italijanske divizije. Pošto je u prvom dodiru sa neprijateljem, poginuo komandant bataljona, Batrić se sa jednim vodom probio prema zgradi u kojoj je trebalo da bude italijanski general. Kada je vidio da je general već pobegao u utvrđenu zgradu školu, Batrić je s vodom krenuo tamo, ali ga je zaustavila jaka vatra iz crkve. Da bi uništio Italijane koji su se u crkvi zabarikadirali, on se, na čelu bombaškog odeljenja, kroz kišu mitraljeskih rafala, sa zastavom pobio do crkve, popeo na zvonik i odozgo bombama uništio neprijatelja. Istakavši zastavu na zvoniku, ostao je u crkvi sa svojim vodom i celog dana tukao mnogo jače neprijateljske snage koje su više puta pokušavale protivnapadom da ovladaju crkvom. U jednom momentu, koristeći se mrakom, sišao je s crkve i uspeo da se približi do samih prozora škole, odakle su Italijani koncentričnom vatrom tukli crkvu i sve druge položaje. Kroz prizemni prozor ubacio je u prostorije protivtenkovsku bombu, nanevši Italijanima velike gubitke. Noću, kad su se iz grada povukli gotovo svi partizani, Batrić je sa svojim ljudima izašao iz Pljevalja, štiteći im odstupnicu i čuvajući zastavu.
Istakao se i u borbama protiv četnika na frontu kod Kolašina, gde je bio zamenik komandanta Komande sinjajevinskog sektora. U jurišu na utvrđenu kuću četničkog izdajnika Save Lazarevića, u selu Gornje Lipovo, 17. marta 1942. godine, pao je teško ranjen. Umro je u noći 21/22. marta u partizanskoj bolnici u Žabljaku.
Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 27. novembra 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.