Bela Crkva (Orahovac)
Bela Crkva (alb. Bellacërkë) naseljeno je mesto u Srbiji u opštini Orahovac. Administrativno pripada Kosovu i Metohiji, odnosno Prizrenskom upravnom okrugu. Prema popisu iz 2011. godine bilo je 2.270 stanovnika.[a]
Bela Crkva | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Srbija |
| Autonomna pokrajina | Kosovo i Metohija |
| Upravni okrug | Prizrenski |
| Opština | Orahovac |
| Stanovništvo | |
| — 2011. | 2.270 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 42° 21′ 24″ S; 20° 35′ 44″ I / 42.3567° S; 20.5956° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 343 m |
.svg)  Bela Crkva Bela Crkva na karti Srbije | |
Atar naselja se nalazi na teritoriji katastarske opštine Bela Crkva površine 1096 ha. Selo je smešteno pored asfaltnog puta koji se kod susednog sela Zrze spaja sa putem Đakovica—Prizren. Nalazi se južno od Orahovca, na udaljenosti od 7 kilometara, a oko 3 kilometra od leve obale Belog Drima. Kroz selo prolazi potok Sošnica, i deli ga na dva nejednaka dela. Naselje je zbijenog tipa.[1]
Istorija uredi
Pod današnjim imenom selo se prvi put pominje 1327. godine, u povelji Stefana Dečanskog manastiru Hilandaru. U selu su ostaci nekoliko hrišćanskih crkava. Najstarija je ranovizantijska crkva posvećena Sv. Vračima, uz koju je otkopana nekropola iz 12. veka. Nalazila se na mestu Pažik, nedaleko od osnovne škole. Njeni temelji su otkriveni u drugoj polovini 20. veka arheološkim istraživanjem koje je organizovao Pokrajinski zavod za zaštitu spomenika. Temelji joj nisu stajali otkriveni ni godinu dana, jer su ih meštani Albanci ponovo zatrpali.[2] Druga je crkva Sv. Ilije, koja se pominje u Dečanskoj hrisovulji iz 1330. godine. U zaseku Popovići, koji je u 19. veku prešao u muslimansku veru, nalazila se crkva Sv. Jelene. Na brežuljku poviše sela, na mestu zvanom Listenol, postojala je i crkva posvećena Sv. Arhanđelu, u narodu poznatija kao Sveti Ranđo.
Demografija uredi
U Beloj Crkvi 1980. godine žive isključivo Albanci, kojih ima oko 100 kuća. Međutim, pred Drugi svetski rat u selu je bilo tridesetak srpskih kuća, koje su se iselile do 1975. godine.[1]
Prema popisu iz 1981. godine mesto je bilo većinski naseljeno Albancima.
- Uporedni pregled etničkog sastava stanovništva 1961, 1981. i 2011. godine
Broj stanovnika na popisima:
 |
| ||||||||||||||||||||||||
Vidi još uredi
Napomene uredi
- ^ Popis iz 2011. na Kosovu i Metohiji su sproveli organi samoproglašene Republike Kosovo. Ovaj popis je bio bojkotovan od strane velikog broja Srba, tako da je realan broj Srba na Kosmetu znatno veći od onog iskazanog u zvaničnim rezultatima ovog popisa.
Reference uredi
- ^ a b Bukumirić 1984, str. 433.
- ^ Bukumirić 1984, str. 434.
- ^ Nacionalni sastav stanovništva FNR Jugoslavije 1961. godine pod2.stat.gov.rs
- ^ Nacionalni sastav stanovništva SFR Jugoslavije 1981. godine pod2.stat.gov.rs
- ^ Etnički sastav stanovništva Kosova i Metohije 2011. godine pop-stat.mashke.org (jezik: albanski)
- ^ Savezni zavod za statistiku i evidenciju FNRJ i SFRJ: Popis stanovništva 1948, 1953, 1961, 1971, 1981. i 1991. godine.
Literatura uredi
- Bukumirić, Mileta (1984). „Iz onomastike južne Metohije”. Onomatološki prilozi. V: 413—604.
Spoljašnje veze uredi
