Bitka kod Njuberija (1644)
Druga bitka kod Njuberija vodila se 27. oktobra 1644. između rojalista i snaga Parlamenta u engleskom građanskom ratu. Završena je bez pobednika.[1]
| Druga bitka kod Njuberija | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Engleskog građanskog rata | |||||||
 Bitka kod Nejzbija. | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Engleski parlamentarci |
 Engleski rojalisti | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
|
Edvard Montagju, grof od Mančestera Oliver Kromvel |
Čarls I Stjuart Rupert od Palatinata | ||||||
| Jačina | |||||||
| 15.000[1] | 10.000[1] | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
| laki[2] | laki[2] | ||||||
Pozadina uredi
Saznavši za uspešan ustanak i pobede rojalista u Škotskoj pod vođstvom Montroza, kralj Čarls, čija se vojska delimično oporavila od poraza kod Marston Mura, odlučio je u septembru 1644. da krene na London i natera Parlament na mir. U opasnosti, Parlament je podigao veliku vojsku za odbranu Londona, poverivši komandu grofu Edvardu od Mančestera, zameniku vrhovnog zapovednika Roberta Eseksa, koji se oporavljao od bolesti.[2]
Bitka uredi
Druga bitka kod Njuberija bila je prva velika manevarska bitka u engleskim građanskim ratovima. Topografski vrlo povoljne i jako posednute položaje rojalista (oko 10.000 ljudi) kod Njuberija u Berkširu, snage Parlamenta, iako brojno nadmoćnije, nisu mogle osvojiti frontalnim napadima. Odlučeno je zato da se izvrši obilazak glavninom u velikom luku, i tako rojalisti napadnu sa dve strane istovremeno. No, i pored toga što su snage Parlamenta koje koje su vršile obilazak imale uspeha, njihov plan nije ostvaren zbog neefikasnog sadejstva snaga predviđenih za frontalni napad. Koristeći se velikim međuprostorima u rasporedu armije Parlamenta, snage rojalista neometano su se noću povukle u pravcu Oksforda.[1]
Posledice uredi
Posle bitke, Oliver Kromvel je u Parlamentu javno napao grofa od Mančestera (koji je zamenjivao odsutnog Roberta Eseksa) i optužio ga za pasivnost i kukavičluk-što je dozvolio kralju da se neometano povuče, ubedivši većinu da se bitka mogla dobiti uz bolje i agresivnije vođstvo.[2] Kromvelova inicijativa u Parlamentu dovela je do smene vrhovnog zapovednika i vojnih reformi-formiranja Vojske novog obrasca.[1]
Reference uredi
Literatura uredi
- Guizot, F. (1861). HISTORY OF THE ENGLISH REVOLUTION. H. G. BOHN. str. 246.