Википедија

Branko Magarašević

Branko Magarašević (Sremski Karlovci, 11. februar 1892 — Zagreb, 25. jun 1968) bio je srpski profesor, klasični filolog i slavista.[1]

Branko Magarašević
Lični podaci
Datum rođenja(1892-02-11)11. februar 1892.
Mesto rođenjaSremski Karlovci, Austrougarska
Datum smrti25. jun 1968.(1968-06-25) (76 god.)
Mesto smrtiZagreb, SFRJ

Poreklo uredi

Potiče iz poznate sremske porodice Magarašević. Njegov pradeda Jovan bio je rođeni brat Georgija Magaraševića, profesora i osnivača Letopisa Matice srpske. Otac mu je bio profesor i filolog Đorđe Magarašević, majka Ljubica (rođ. Lukač).[2][3]

Obrazovanje uredi

Osnovnu školu i gimnaziju završio je u rodnom mestu (1902-1910). Klasičnu filologiju i slavistiku studirao je u Zagrebu (1910-1913) i Lajpcigu (1913-1914). Doktorsku tezu o svom pretku Georgiju odbranio je 1931. u Minsteru[1] kod profesora Karla Majera.[2]

Karijera uredi

Počeo je kao suplent gimnazije u Osijeku (1917), zatim je predavao u gimnaziji u Zagrebu, da bi u Novom Sadu bio direktor Muške realne gimnazije (1934-1941). Odmah po postavljanju na funkciju uspeo je da dobije susednu zgradu Platoneuma, i da u njoj otvori Drugu mušku gimnaziju. Uz podršku opštinskih i gradskih institucija pokrenuo je inicijativu za izgradnju Đačkog igrališta pored Dunava (1936).

Septembra 1937. izabran je za predsednika Književnog odeljenja Matice srpske, ali je već krajem godine podneo ostavku zbog ideoloških neslaganja sa upravom. Pripadao je grupi članova Matice (Dimitrije Kirilović, Krešimir Georgijević i Mladen Leskovac) koji su tražili reforme.

Bio je predsednik Oblasnog odbora Jadranske straže, i zaslužan je za osnivanje Dečijeg doma u Dobroti (1939).

Za vreme Drugog svetskog rata radio je u Državnom arhivu Srbije u Beogradu.

Na poziv Glavnog odbora Srba u Hrvatskoj Magarašević se 1946. preselio u Zagreb, kako bi pomogao u organizaciji rada SKD Prosvjeta. Postao je saradnik lista Srpska riječ i član Uredničkog kolegijuma časopisa Prosvjeta. Ubrzo je izabran za honorarnog predavača latinskog jezika na Filozofskom i Pravnom fakultetu u Zagrebu. Jugoslavenska akademija primila ga je u Odbor za narodni život i običaje Južnih Slavena kao vrsnog poznavaoca narodne književnosti.[4]

Naučni i književni rad uredi

Članke i prikaze iz kulturne istorije, književnosti i pedagogije objavljivao je u Glasniku Jugoslovenskog profesorskog društva, Glasniku Istorijskog društva u Novom Sadu, Prilozima za književnost, jezik, istoriju i folklor, Letopisu Matice srpske. Priredio je udžbenike za latinski jezik za više razrede gimnazije (Liber latinus I-IV), četiri srpskohrvatske čitanke za niže razrede gimnazije sa Krešimirom Georgijevićem i Mladenom Leskovcem (1938), tri čitanke za osnovnu školu sa Andrijom Ognjanovićem (1939). Objavio je četiri zbirke narodnih lirskih pesama, pripovedaka, poslovica i zagonetki (1951-1953), kao i odabrane pesme Jovana Jovanovića Zmaja (1963). Izdao je pisma Vatroslava Jagića Đuri Šurminu u Građi za povijest književnosti hrvatske (1952).

Bio je član Uređivačkog odbora Glasnika Istorijskog društva u Novom Sadu (1934-1941), predsednik Jugoslovenskog profesorskog društva za Dunavsku banovinu i član Rotari kluba.

Bio je oženjen Anom Burger, Austrijankom iz Osijeka.[2]

Bibliografija uredi

Reference uredi

  1. ^ a b Milisavac, Živan, ur. (1984). Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. str. 446. 
  2. ^ a b v Srpski biografski rečnik knjiga 5, Kv-Mao. Novi Sad: Matica srpska. 2011. str. 725—726. 
  3. ^ Radovan Sremac: Poreklo i porodica Georgija Magaraševića, osnivača Letopisa Matice srpske (Poreklo, 25. decembar 2020)
  4. ^ Gušić, Branimir (1968). „Prof. Dr Branko Magarašević (1892-1968): nekrolog”. Zbornik za narodni život i običaje: 535—536. 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Бранко_Магарашевић&oldid=26830076”