Bratstvo Mićkovića
Bratstvo Mićkovića je bratstvo koje potiče iz plemena Kuči[1], čiji se naziv pominje u mletačkom popisu Skadarske oblasti 1416—1417. godine, kao selo, tj. zajednica više mesta (komuna, odnosno opština).[2]Ranije, teritorija Kuča, nazivala se Gorska Župa koja se pominje kao sastavni deo države Zete 1220. godine u Letopisu popa Dukljanina.[3][4]
Pleme Kuči uredi
Kuči su srednjovekovno pleme koje je nastalo ujedinjenjem arbanaških i srpskih sela u cilju odbrane od Osmanlijskog carstva. Teritorija Kuča zahvatala je severno-istočni deo današnje Crne Gore.[5]
Drekale uredi
Izuzev manjeg broja, sva bratstva plemena Kuči potiču od dva rodonačelnika, prvi vojvoda od srednjovekovne srpske loze Mrnjačevića (Staro Kuči) i drugi od vojvode Drekala (Novo Kuči).[6]
Lale Drekalov uredi
Prema indirektnim istorijskim podacima, Lale Drekalev rođen je oko 1557. godine. Od njega potiče celo bratstvo Drekalovića koje se javlja u Kučima.[7] Sedam godina posle smrti oca Drkala i brata Nikole, Lale Drekalev prima vojvodstvo koje će se s kolena na koleno prenositi rodom Drekalovića. Izborne vojvode plemena Kuča od Drekalovića su:
- Vojvoda Drekale,
- Lale Drekalov, oko 1557 - 1642. godine,
- Vujoš Lalev, 1642 - 1644. godine,
- Iliko Lalev, 1644 - 1669. godine.
- Ivan Ilikov, 1669 - 1689. godine,
- Prele Mirčetin, 1689 - 1690- godne,
- Petar Ilikov, 1690 - 1710. godine,
- Radonja Petrov, 1710 - 1737. godine,
- Ilija Radonjin, 1737 - 1770. godine,
- Perita Radonjin, 1770 - 1772. godne,
- Šuto Perutin, 1772 - 1786. godine,
- Čubro Petrov Popović, 1786 - 1799. godine,
- Mića Čubrov, 1799 - 1825. godine,
- Đuro Ilijin Ivanović, 1825 - 1840. godine,
- Tomo Petrov Popović, 1840 - 1844. godine,
- Bracan Đurov Ivanović, 1844 - 1868. godine,
- Vaso Bracanov, 1868 - 1900. godine.
Marko Miljanov je bio direktni vojvoda od Cetinja, dok je vojvoda-knez Gročanske nahije bio Vasa I. Čarapić.[8]
Mićkovići uredi
Koreni bratstva Mićković dosežu do samog početka 17. veka, kada je po genealoškim tablicama rođen i živeo Mićko, od kojeg je nastalo prezime bratstva. Mićko Božov je imao četiri sina, Grdana koji nije imao potomstva, Stefana (Šukna), Luku i Bjelana čije potomsto traje i umnožava se do današnjih dana. Bjelan je ostao zapamćen po svojoj junačkoj končini kada je u dubokim staračkim godinama herojski poginuo 1774. godine, prilikom Prve pohare Kuča, kada su Turci pokušali da istrebe rod Drekaloviće.[9]
Genealoške tablice Mićkovića, s današnjim potomcima bratstva, broje oko petnaest pasova do vojvode Drekala i oko deset pasova do Mićka Božova. Živeli su na Bezjovu, Cvarinu, Novom Selu u Kučima i Zatonu kod Bijelog Polja gde se prezivaju Čejovići po pretku Čeju. Mićkovići se dele na ogranke Asanoviće (po Asanu - Vasu Luke Mićkova), Bjelanoviće (po Bjelanu Mićkovu) i Šukniće (po Stefanu-Šukni Mićkovom). Nabrojenima su to nadimci koji se upotrebljavaju u razgovorima radi «lociranja» pasa, a ne stvarna prezimena. Mićkovići koji su odseljeni u Donju Ržanicu, Marsenića Rijeku i Poljice u Vasojevićima, prezivaju se Čejovići po Čeju Lala Drekalova, a takođe i potomci Nikole (Vasova) Asanova koji su prešli u Podgoricu. Čest je primer da se Mićkovići «prozivaju» Čejovićima prvog reda, kako bi istakli svoje viteško poreklo od Čejovića koji su bili i ostali na glasu kao veliki i hrabri junaci.[5][10]
Genealoško stablo Mićkovića[11] uredi
-
Genealoško stablo Mićkovića (Drekalovići)1 -
Genealoško stablo Mićkovića (Drekalovići)2 -
Genealoško stablo Mićkovića (Drekalovići)3 -
Genealoško stablo Mićkovića (Drekalovići)4 -
Genealoško stablo Mićkovića (Drekalovići)5 -
Genealoško stablo Mićkovića (Drekalovići)6 -
Genealoško stablo Mićkovića (Drekalovići)7
Tešku i mukotrpnu sudbinu Kuča delilo je i ovo bratstvo. Stalni ratovi, velike žrtve pod turskom okupacijom, pohare, bolesti i glad, uslovili su velika iseljavanja u potragu za boljim životom. Danas Mićkovići žive raseljeni uglavnom u svim zemljama bivše Jugoslavije, i po celom svetu, od čega je u rodno Bezjovo ostlo svega šest kuća.
Poznati Mićkovići uredi
- Mijo Radošev Mićković – nosilac čeličnog Đorđevskog krsta
- Petar Radošev Mićković – poslednji nosilac zlatne Obilića medalje
- Đorđe (Božović) Mićković Giška – komandant srpske garde
- Radun Mićković, državni funkcioner, pisac, kulturni stvaralac
- Andrija Radošev Mićković, recitator ljubavne poezije
- Saša Mićković, književnik, pesnik, izdavač.
Izvori uredi
- ^ Kuči
- ^ Ratislav V. Petrović, Pleme Kuči 1684-1796
- ^ Marko V. Rašović, Pleme Kuči, Etnička istorija
- ^ "Jiriček «Istorija Srba» knjiga 2. str. 164
- ^ a b Miljan Milošev Jokanović «Pleme Kuči» Etnička istorija
- ^ Radovan Bogićev Ivanov, «Pleme Kuči»
- ^ Vasa Čubrilović 'Postanak plemena Kuča, Zbornik Filozofskog fakulteta u Beogradu, knjiga XXI-1, Spomenica Viktora Novaka, BG 1963
- ^ Radovan Bogićev Ivanović, Pleme Kuči, Rodoslov Drekalovića
- ^ Prva pohara Kuča, Marko Miljanov
- ^ Marko Rašović «Pleme Kuči»
- ^ Miljan Milošev Jokanović, Pleme Kuči, etnička istorija
