Британски музеј пропада
Britanski muzej propada (engl. The British Museum is Falling Down) je komičan roman (novela), autora Dejvida Lodža (engl. David Lodge), objavljen 1965. godine.
| Britanski muzej propada | |
|---|---|
| Orig. naslov | The British Museum is Falling Down |
| Autor | Dejvid Lodž |
| Zemlja |  Velika Britanija |
| Jezik | Engleski |
| Izdavanje | |
| Izdavač | Biblioner |
| Datum | 1965. |
| Serija(l) | Moderni klasici |
| Prevod | |
| Prevodilac | Ana Pejović |
| Datum izdavanja | 2012. |
O knjizi
uredi
Britanski muzej propada prati jedan dan života Adama Eplbija, dvadesetpetogodišnjeg postdiplomca koji piše tezu koju po svemu sudeći neće završiti u trećoj, završnoj godini svoje stipendije. Eplbi je oženjen, ima suprugu Barbaru i troje dece. Pošto je stipendiju već uveliko potrošio on je zabrinut zbog neizvesnosti svoje i njihove materijalne egzistencije. Zbog toga on živi u večitom strahu da njegova žena Barbara ponovo ne zatrudni sa četvrtim detetom. To u njegovoj glavi stvara konstantnu napetost i razne perspektive različitih unutrašnjih promišljanja.
Sam autor navodi da knjiga ima dve teme: jedna je moralna ili religiozna, a druga književna. Prva tema se tiče rimokatoličkog učenja o kontroli rađanja.[1]. U vreme kada piše svoje delo, 1964. godine i sam Lodž, tada univerzitetski predavač bez novca, oženjen i otac dvoje dece, suočava sa strahovima sličnim svom junaku, Adamu Eplbiju.
Lodž se u romanu obilato koristi tehnikom pastiša, koja postaje najočiglednija na samom kraju, u Epilogu. Naime, pošto je došao na ideju da u predstavljanju ove porodice nedostaje perspektiva žene, Lodž se uplašio da ova iznenadna i zakasnela promena ugla gledanja ne ispadne kao nespretna improvizacija.[1] Ugledajući se podsvesno na čuveni roman Uliks, Džejmsa Džojsa, Lodž svoj roman završava Epilogom koji predstavlja unutrašnji monolog Eplbijeve supruge Barbare, dajući tako na kraju celom narativu svojevrsnu konačnicu ženske perspektive, kako je u Uliksu narativ Džojs predao Moli Blum.
Dominantna tehnika pisanja je stvaranje derivatnog romana i taj način je nameran i sistematičan.[1]
Britanski muzej propada je u prevodu za BIH i Srbiju izašao 2012. godine u ediciji Moderni klasici izdavačke kuće Biblioner iz Banja Luke i Beograda.
O piscu
urediDejvid Lodž (engl. David Lodge) je profesor emeritus engleske književnosti na Univerzitetu u Birmingemu, savremeni engleski romanopisac i teoretičar moderne književnosti, koji je tradicionalnu britansku književno-teorijsku misao obogatio spoznajama evropskog strukturalizma.[2]
Lodž je rođen 28. januara 1935. godine u Londonu. Na Univerzitetu u Birmingemu predavao je od 1960. do 1987. godine. Objavio je veliki broj književno-teorijskih dela, a poznat je i po romanima koje piše mahom u satiričnom tonu. Član je Britanskog kraljevskog udruženja književnika i nosilac brojnih književnih priznanja i nagrada[3].
Prva nagrada koju je Dejvid Lodž osvojio je Jorkširski post književna nagrada (Yorkshire Post Book Award) iz 1975. godine za najbolju fikciju. Godine 1980. osvojio je čuvenu Vitbredovu nagradu za knjigu godine. Dva puta, 1984. i 1989. godine, osvojio je i Bukerovu nagradu za fikciju, a 1990. godine i Srebrnu nimfu, na TV fetivalu u Monte Karlu.[4].
Lodž je dobitnik i nagrade Udruženja scenarista Amerike za najbolje adaptirani scenario 1995. godine.
Reference
uredi- ^ a b v Lodž, Dejvid (2012). Britanski muzej propada. Beograd: Biblioner. ISBN 978-99955-42-13-9.
- ^ Lodge, David (1988). Načini modernog pisanja: metafora, metonimija i tipologija moderne književnosti. Zagreb: Globus: Stvarnost. ISBN 86-343-0289-X.
- ^ „Professor David Lodge”. British Council - Literature. Pristupljeno 31. 03. 2022.
- ^ „David Lodge”. The Agency.
