Vasilij Blohin
Vasilij Mihajlovič Blohin (rus. Блохин, Василий Михайлович; Vladimirska gubernija, 7. januar 1895 — Moskva, 3. februar 1955) je bio sovjetski general-major, koji je služio kao glavni egzekutor NKVD za vreme administracija Genriha Jagode, Nikolaja Ježova i Lavrentija Berije.
| VASILIJ BLOHIN | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Vasilij Mihajlovič Blohin |
| Datum rođenja | 7. januar 1895. |
| Mesto rođenja | Vladimirska gubernija, Ruska Imperija |
| Datum smrti | 3. februar 1955. (60 god.) |
| Mesto smrti | Moskva, Ruska SFSR, Sovjetski Savez |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1915 — 1917. 1918 — 1952. |
| Vojska | Ruska imperatorska armija Sovjetska armija |
| Čin | general-major |
| Jedinica | NKVD |
| Učešće u ratovima | Prvi svetski rat |
| Odlikovanja |  |
Biografija uredi
Blohin je rođen 7. januara 1895. godine, u Vladimirskoj guberniji. Tokom Prvog svetskog rata, služio je u Ruskoj imperatorskoj armiji, da bi se nakon Februarske revolucije 1917. godine vratio kući. U redove Crvene armije stupio je 1918. godine, a od 1921. godine je u organima bezbednosti Sovjetskog Saveza. Iste godine je primljen u članstvo Ruske komunističke partije (boljševika) (RKP(b)). Nakon nekoliko godina revnosne službe, biva angažovan na tzv. „mokrim poslovima”. Na tu dužnost ga je izabrao Staljin lično, 1926. godine. Blohin je predvodio četu egzekutora koja je sprovela većinu egzekucija tokom Staljinove vladavine (uglavnom za vreme Velike čistke).
Izvori sovjetske vlade govore o oko 828.000 zvaničnih NKVD egzekucija tokom Staljinove vladavine,[1] a za Blohina je zabeleženo da je svojeručno ubio desetine hiljada zatvorenika i zarobljenika tokom 26 godina na dužnosti — uključujući 7.000 osuđenih poljskih ratnih zarobljenika u produženim masovnim egzekucijama[1][2] što ga verovatno čini najproduktivnijim zvaničnim egzekutorom u zabeleženoj ljudskoj istoriji.[1] Među odlikovanjima koja je dobio su Orden simbola časti (1937), Orden crvene zastave (1941) i Orden Lenjina (1945).[3]
Nakon Staljinove smrti, 1953. godine je penzionisan, a umro je u Moskvi, 3. februara 1955. godine. Sahranjen je na Novom donskom groblju.[4]
Reference uredi
- ^ a b v Parrish 1996, str. 324.
- ^ Montefiore 2005, str. 197–198, 332–334.
- ^ Parrish 1996, str. 325.
- ^ Vasili Blokhin
Literatura uredi
- Glenday, Craig (2010). Guinness World Records 2010. Random House Digital. ISBN 978-0-553-59337-2.
- Montefiore, Simon Sebag (2005). Stalin: The Court of the Red Tsar. New York: Vintage Books. ISBN 978-1-4000-7678-9. Arhivirano iz originala 04. 06. 2011. g. Pristupljeno 29. 11. 2013.
- Parrish, Michael (1996). The Lesser Terror: Soviet state security, 1939-1953. Westport, CT: Praeger Press. ISBN 978-0-275-95113-9.
- Rayfield, Donald (2005). Stalin and His Hangmen: The tyrant and those who killed for him. New York: Random House. ISBN 978-0-375-75771-6. Arhivirano iz originala 03. 12. 2013. g. Pristupljeno 29. 11. 2013.
- Remnick, David (1994). Lenin's Tomb. New York: Vintage Books. ISBN 978-0-679-75125-0.
- Sanford, George (2005). Katyn and the Soviet Massacre of 1940: Truth, Justice and Memory. Routledge. ISBN 978-0-415-33873-8.
- Brackman, Roman (2003). The Secret File of Joseph Stalin: A Hidden Life. Routledge. str. 287—. ISBN 978-0-7146-8402-4.
- Cummins, Joseph (2009). The World's Bloodiest History: Massacre, Genocide, and the Scars They Left on Civilization. Fair Winds. str. 176—7. ISBN 978-1-59233-402-5.
Spoljašnje veze uredi
- Vasilij Mihajlovič Blohin (jezik: ruski)
.svg){kind=small}