Venčac
Venčac je planina koja se nalazi u blizini Aranđelovca. Planina je vulkanskog porekla i ima nadmorsku visinu od 658 m.
| Venčac | |
|---|---|
 | |
| Geografske karakteristike | |
| Ndm. visina | 658 m |
| Koordinate | 44° 15′ 45″ S; 20° 35′ 34″ I / 44.2625° S; 20.592778° I |
| Geografija | |
  Venčac | |
| Države |  Srbija |
U geološkom sastavu Venčaca učestvuju mermeri u obliku nepravilnih sočiva i promenljive debljine. Najpoznatije ležište nalazi se na severoistočnim padinama, gde se eksploatiše i obrađuje za ukrasni kamen već više decenija. Na tržištu je ova vrsta kamena poznata kao „beli Venčac“,[1] od koga su sačinjene mnogobrojne skulpture koje krase park Bukovičke banje, česmu u Knez Mihailovoj u Beogradu, fasadu Crkve Sv. Đorđe na Oplencu, deo zgrade Bele kuće u Vašingtonu itd.[2] Neke vrste mermera sa Venčaca nisu pogodne za izradu ukrasnog kamena, već se prerađuju u tucanik, melju u rizlu ili se koriste za pečenje kreča. Prema istraživanjima, rezreve mermera su gotovo neiscrpne.[1]
Na Venčacu vlada specifični oblik blaže subalpske klime. Na višim delovima dominiraju listopadne šume hrasta, bukve, jasena i graba, dok na padinama osim hrasta ima jove i jasena. Na nižim delovima do 540 mnv nalaze se njive, voćnjaci, pa čak i vinogradi.[1]
Izvori uredi
- ^ a b v Izveštaj o strateškoj proceni uticaja na životnu sredinu prostornog plana opštine Aranđelovac, Beograd, mart 2011 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (15. januar 2015), Pristupljeno 6. 2. 2013.
- ^ www.glas-javnosti.rs „Bela kuća u srpskom kamenu” Proverite vrednost parametra
|url=(pomoć). Glas javnosti. 12. 1. 2001.
Literatura uredi
- Mala enciklopedija Prosveta (3 izd.). Beograd: Prosveta. 1985. ISBN 978-86-07-00001-2.
- Marković, Jovan Đ. (1990). Enciklopedijski geografski leksikon Jugoslavije. Sarajevo: Svjetlost. ISBN 978-86-01-02651-3.