Википедија

Viktor Kampenarts

Viktor Kampenarts (hol. Victor Campenaerts; Vilrajk, 28. oktobar 1991) belgijski je biciklista koji trenutno vozi za UCI pro tur tim — Loto—destini.[10] Po dva puta je osvojio prvenstvo Belgije i Evropsko prvenstvo u vožnji na hronometar, gdje je takođe osvojio po jednu srebrnu i bronzanu medalju, a osvojio je i jednu bronzanu medalju na Svjetskom prvenstvu u vožnji na hronometar. Na Tur de Fransu je osvojio nagradu za najagresivnijeg vozača cijele trke, a na Điro d’Italiji je ostvario jednu etapnu pobjedu. U periodu od 2019. do 2022. držao je rekord na sat vremena.

Viktor Kampenarts
Kampenarts na Tur de Fransu 2023.
Lični podaci
Puno imeViktor Kampenarts
Nadimak„Fiat panda“[1]
Datum rođenja(1991-10-28)28. oktobar 1991. (32 god.)
Mjesto rođenjaVilrajk, Flandrija, Belgija
DržavljanstvoBelgija
Visina1,73 m[2]
Masa72 kg[2]
Timske informacije
Trenutni tim
Loto—destini
Disciplinadrumski, pista
Ulogavozač
Tip vozačahronometraš,[3] ruler[4]
Juniorska karijera
2011—2012Bjanki—loto tilen
2013Loto—belisol do 23 godine
Profesionalna karijera
2014—2015Topsport Flanderen—baloise[5]
2016—2017LotoNL—jumbo[6]
2018—2019Loto—sudal[7]
2020—2021NTT pro sajkling[8][9]
2022—Loto—sudal
Uspjesi
Tur de Frans
Najagresivniji vozač1 (2023)
Prvenstva
Evropski šampion
(vožnja na hronometar)		2 (2017, 2018)
Nacionalni šampion
(vožnja na hronometar)		 2 (2016, 2018)
Ostalo
Rekord na sat vremena55.089 km (2019—2022)
Nagrade i medalje
Predstavljajući Belgija Belgiju
Drumski biciklizam
Svjetsko prvenstvo
Bronzana medalja — treće mesto Inzbruk 2018. Vožnja na hronometar
Evropsko prvenstvo
Zlatna medalja — prvo mesto Herning 2017. Vožnja na hronometar
Zlatna medalja — prvo mesto Glazgov 2018. Vožnja na hronometar
Zlatna medalja — prvo mesto Olomouc 2013. Hronometar do 23 godine
Srebrna medalja — drugo mesto Plumelec 2016. Vožnja na hronometar
Bronzana medalja — treće mesto Plue 2020. Vožnja na hronometar
Ažurirano: 25. april 2024.

Djetinjstvo i juniorska karijera uredi

Sportsku karijeru je počeo kao plivač, nakon čega je počeo da se takmiči u triatlonu, sa ciljem da postane najbolji na svijetu.[1] Imao je mnogo povreda tokom trčanja, ali je bio dobar u biciklizmu i odlučio je da mu se potpuno posveti sa 19 godina.[1]

U toku juniorske karijere osvojio je Evropsko prvenstvo u vožnji na hronometar za vozače do 23 godine 2013. šest sekundi ispred Oleksandera Golovaša.[11]

Karijera uredi

2014—2017. uredi

Profesionalnu karijeru počeo je 2014. u timu Topsport Flanderen—baloise,[5] sa kojim je 2015. Tur de Valonije trku završio na drugom mjestu, 16 sekundi iza Nikija Terpstre, uz osvojenu klasifikaciju za najboljeg mladog vozača.[12] Tokom sezone je takođe osvojio Duo Normamd, vožnju na hronometar u paru u dužini od oko 50 km.[13] Vozio je u paru sa Jeleom Valajsom i pobijedili su 27 sekundi ispred Olivijea Pardinija i Dmitrija Klejsa.[14] Godine 2016. prešao je u vorld tur tim LotoNL—jumbo,[3] a tokom sezone osvojio je prvenstvo Belgije u vožnji na hronometar, tri sekunde ispred Iva Lampara[15] i vozio je svoju prvu grand tur trku — Vuelta a Espanju.[16] gdje je hronometar na etapi 19 završio na petom mjestu, skoro dva minuta iza Krisa Fruma.[17] U generalnom plasmanu završio je na 143 mjestu.[18] Na početku 2017. ostvario je pobjedu na hronometru na trećoj etapi Vuelta a Andaluzije, sekundu ispred Alehandra Valverdea.[19] U maju je vozio Điro d’Italiju po prvi put,[20] gdje je hronometar na desetoj etapi završio na 182 mjestu, skoro 11 minuta iza Toma Dimulena,[21] ali je trku napustio tokom etape 16.[22] Prvenstvo Belgije u vožnji na hronometar završio je na drugom mjestu, 17 sekundi iza Lampara,[23] nakon čega je u avgustu osvojio Evropsko prvenstvo u vožnji na hronometar, dvije sekunde ispred Maćjeja Bodnara.[24] U septembru je vozio Tur of Britejn trku, gdje je hronometar na petoj etapi završio na drugom mjestu, šest sekundi iza Larsa Boma,[25] a u generalnom plasmanu završio je na četvrtom mjestu, 13 sekundi iza Boma.[26] U finišu sezone, Svjetsko prvenstvo u vožnji na hronometar završio je na 16 mjestu, dva minuta iza Dimulena,[27] a Hrono des nejšon završio je na petom mjestu, dva minuta iza Martina Toft Madsena.[28]

2018—2019. uredi

Godine 2018. prešao je u Loto—sudal, sa kojim je potpisao dvogodišnji ugovor.[29] Početkom sezone vozio je Volta ao Algarve trku, gdje je hronometar na trećoj etapi završio na drugom mjestu, 11 sekundi iza Gerenta Tomasa.[30] Krajem aprila vozio je Tur de Romandi, gdje je prolog na otvaranju završio na petom mjestu, pet sekundi iza Majkla Metjuza,[31] ali je hronometar na trećoj etapi završio preko vremenskog limita, devet minuta iza Egana Bernala i morao je da napusti trku.[32] U maju je vozio Điro d’Italiju, gdje je hronometar dug 9,7 km na otvaranju u Jerusalimu završio na trećem mjestu, sa istim vremenom kao i Roan Denis, dvije sekunde iza Dimulena.[33] Hronometar na etapi 16 završio je na 11 mjestu, minut iza Denisa,[34] ali nije startovao etapu 17.[35] U junu je osvojio prvenstvo Belgije u vožnji na hronometar po drugi put, tri sekunde ispred Tomasa de Genta,[36] nakon čega je 8. avgusta osvojio Evropsko prvenstvo u vožnji na hronometar drugu godinu zaredom, sekundu ispred Honatana Kastrovijeha.[37] Nedelju dana kasnije startovao je Binkbank tur, gdje je hronometar na drugoj etapi završio na drugom mjestu, 14 sekundi iza Stefana Kinga.[38] U avgustu je vozio Vuelta a Espanju, gdje je hronometar dug 8 km, na otvaranju završio na trećem mjestu, sedam sekundi iza Denisa i sekundu iza Mihala Kvjatkovskog.[39] Na etapi 12 je bio u bijegu, gdje se odvojio u finišu zajedno sa još pet vozača, ali je u sprintu zaostao i završio je na petom mjestu, dvije sekunde iza grupe koju je odsprintao Aleksandar Ženije.[40] Na kraju sezone osvojio je bronzanu medalju na Svjetskom prvenstvu u vožnji na hronometar, završio minut i 21 sekundu iza Denisa koji je osvojio zlatnu medalju i 53 stotinke iza Dimulena koji je osvojio srebrnu.[41]

 
Kampenarts na Điro d’Italiji 2019.

Sezonu 2019. počeo je na Tireno—Adrijatiku u martu, gdje je pobijedio na hronometru na poslednjoj etapi, tri sekunde ispred Alberta Betiola.[42] Dana 16. aprila 2019. postavio je rekord na sat vremena u Agvaskalijentesu u Meksiku, odvezavši 55.089 km, čime je za 563 metra srušio rekord koji je postavio Bredli Vigins 7. juna 2015.[43] On je tako postao četvrti belgijski biciklista koji je držao rekord na sat vremena u nekom trenutku, poslije Oskara van den Ejndea (1897—1898), Ferdinanda Brakea (1967—1868) i Edija Merksa (1972—2000).[44] Krajem aprila vozio je Tur de Romandi, gdje je hronometar na poslednjoj etapi u Ženevi završio na drugom mjestu, 13 sekundi iza Primoža Rogliča, a dvije sekunde ispred Filipa Gane.[45] U maju je vozio Điro d’Italiju, gdje je hronometar na devetoj etapi završio na drugom mjestu, 11 sekundi iza Rogliča,[46] a hronometar na poslednjoj, etapi 21, ponovo je završio na drugom mjestu, četiri sekunde iza Čada Hage.[47] Sezonu je nastavio na Belgijum turu, gdje je hronometar na trećoj etapi završio na trećem mjestu, dvije sekunde iza Tima Velensa i sekundu iza Natana van Hojdonka.[48] Na četvrtoj etapi, otišao je u bijeg zajedno sa Remkom Evenepulom i Andreasom Kronom i pobijedio je u sprintu, ostvarivši prvu pobjedu u karijeri van trka na hronometar.[49] Poslednja, peta etapa, bila je sprinterska i trku je završio na drugom mjestu u generalnom plasmanu, 52 sekunde iza Evenepula.[50] U finišu sezone, Svjetsko prvenstvo u vožnji na hronometar završio je na 11 mjestu, dva minuta i 50 sekundi iza Denisa.[51]

2020—2021. uredi

 
Kampenarts na Pariz—Nici 2020.

Godine 2020. prešao je u NTT pro sajkling.[52] Hronometar na četvrtoj etapi na Pariz—Nici završio je na šestom mjestu, 17 sekundi iza Serena Krag Andersena,[53] ali je trku morao da napusti tokom sedme etape.[54] Zbog pandemije kovida 19 u martu je prekinuta čitava sezona u biciklizmu, a trke su ili odložene ili otkazane.[55][56] Nakon što se sezona nastavila, u avgustu je vozio Češ tur, koji je završio na 36 mjestu u generalnom plasmanu.[57] Dana 20. avgusta završio je prvenstvo Belgije u vožnji na hronometar na drugom mjestu, 30 sekundi iza Vauta van Arta,[58] dok je četiri dana kasnije osvojio bronzanu medalju na Evropskom prvenstvu u vožnji na hronometar, završivši 21 sekundu iza Kinga i četiri sekunde iza Remija Kavanje.[59] Sezonu je nastavio na Tireno—Adrijatiku, gdje je hronometar na poslednjoj etapi završio na drugom mjestu, 18 sekundi iza Gane,[60] nakon čega je Svjetsko prvenstvo u vožnji na hronometar završio na osmom mjestu, 52 sekunde iza Gane.[61] U oktobru je vozio Điro d’Italiju, gdje je bio u bijegu na etapi 19. Jozef Černi je napao na 22 km do cilja, što niko nije mogao da prati. Kampenarts je radio u drugoj grupi sa još četiri vozača, nakon čega je napao u poslednjem kilometru i završio je na drugom mjestu, 18 sekundi iza Černija.[62] Hronometar na poslednjoj, etapi 21, završio je na drugom mjestu, 32 sekunde iza Gane.[63]

Godine 2021. po prvi put u karijeri je vozio klasike;[1] na Kirn—Brisel—Kirnu, Metju van der Pul je napao na 85 km do cilja, što je pratio Honatan Narvaez, dok je Kampenarts bio pri vrhu grupe, a kasnije je izjavio da je bio uplašen da bi pratio taj napad.[1] Bjegunci su dostignuti na 2 km do cilja, a poslije trke Van der Pul mu je rekao da bi opstali do kraja da ga je on pratio.[1] Milano—Sanremo je završio na 81 mjestu,[64] a Ronde van Flanderen na 38.[65] U maju je vozio Điro d’Italiju, gdje je hronometar na otvaranju završio na 24 mjestu, 32 sekunde iza Gane.[66] Na četvrtoj etapi je bio u bijegu, ali je otpao, a zatim ga je glavna grupa dostigla u poslednjih 20 kilometara i završio je 13 minuta iza Džoa Dombrovskog.[67] Na osmoj etapi je ponovo bio u bijegu, gdje je Viktor Lafaj napao na poslednjem usponu i ostvario je solo pobjedu, dok je Kampenarts završio na sedmom mjestu, minut iza.[68] U bijegu je bio i na etapi 15, odakle je napao na 22 km do cilja, što su pratili Oskar Rizebek i Albert Tores, koji je otpao na poslednjem usponu. Kampenarts je pobijedio u sprintu, ostvarivši prvu pobjedu na grand tur trkama i treću za tim Kubeka asos na Điru 2021.[69] Trku je napustio prije početka etape 17, zbog problema sa mišićima koljena.[70] Prvenstvo Belgije u vožnji na hronometar završio je na trećem mjestu, 41 sekundu iza Lampara i 21 sekundu iza Evenepula,[71] nakon čega je vozio Tur de Frans po prvi put, gdje je na etapi 11 otpao rano od grupe i na 90 km do cilja bio je poslednji vozač na drumu, 14 minuta iza grupe, a zatim je napustio trku.[72] Krajem avgusta vozio je Beneluks tur, gdje je hronometar na drugoj etapi završio na osmom mjestu, 24 sekunde iza Bisežera i došao je na peto mjesto u generalnom plasmanu.[73] Šestu etapu je završio na petom mjestu, u sedmočlanoj grupi koja je došla na cilj 42 sekunde iza Sonija Kolbrelija i došao je na treće mjesto u generalnom plasmanu.[74] Poslednju, sedmu etapu, završio je u velikoj grupi koja je došla na cilj 24 sekunde iza Mateja Mohoriča i trku je završio na trećem mjestu u generalnom plasmanu, minut i 14 sekundi iza Kolbrelija.[75] Dana 12. septembra vozio je drumsku trku na Evropskom prvenstvu, gdje je bio dio grupe koja se odvojila u poslednjih 50 kilometara, a nakon što je otpao gubio je vrijeme i završio je na desetom mjestu, preko pet minuta iza Kolbrelija.[76] Sezonu je završio na Điro di Lombardiji, gdje je bio u bijegu, a nakon što je dostignut otpao je od grupe i završio je preko 20 minuta iza Pogačara.[77]

2022— uredi

Godine 2022. vratio se u Loto—sudal, sa kojim je potpisao trogodišnji ugovor, nakon što se tim Kubeka rasformirao na kraju sezone 2021.[78] Sezonu je počeo krajem februara, na Omlop het Nijuvsbladu, gdje je Van Art napao na 13 km do cilja, što niko nije mogao da prati, a iza njega se izdvojila grupa od devet vozača. Van Art je pobijedio 22 sekunde ispred grupe koju je odsprintao Kolbreli, dok je Kampenarts završio na petom mjestu.[79] Sezonu je nastavio na klasicima, a krajem marta vozio je Dvars dor Flanderen, gdje je napao na 68 km do cilja, zajedno sa Van der Pulom, Kingom, Tišom Benotom, Benom Tarnerom i Tomom Pidkokom. Napadao je nekoliko puta u finišu, ali nije uspio da se odvoji, nakon čega nije ispratio napad Benota i Van der Pula i završio je na četvrtom mjestu, pet sekundi iza, izgubivši u sprintu od Pidkoka.[80] Nakon sezone klasika, u junu je vozio Belgijum tur, koji je završio na petom mjestu u generalnom plasmanu, minut i deset sekundi iza Maura Šmita,[81] nakon čega je prvenstvo Belgije u vožnji na hronometar završio na trećem mjestu, minut i po iza Evenepula i minut iza Lampara.[82] U julu je vozio Tur de Valonije trku, gdje je osvojio brdsku klasifikaciju 20 poena ispred Ojera Lazkana.[83] Dana 7. avgusta osvojio je Tur of Leven klasik, pobijedivši u sprintu Štibara, nakon što su se njih dvojica odvojili u finišu i došli na cilj 20 sekundi ispred grupe koju je odsprintao Aleksander Kristof.[84] Tri dana kasnije vozio je Franko—belže trku, gdje su Jasper de Bojst i Dris van Gestel napali na 19 km do cilja, što je pratio Kristof i stekli su 15 sekundi prednosti.[85] Na poslednjem usponu, na 3,4 km do cilja, Kampenarts je napao iz grupe, dostigao vodeću trojicu vozača i odmah napao.[85] Dostigli su ga Van Gestel i Kristof u poslednjem kilometru, nakon čega je usporio kako bi omogućio da se De Bojst vrati. De Bojst ga je predvodio za sprint, ali je Kampenarts počeo da sprinta rano i završio je na trećem mjestu, dok je Kristof pobijedio.[85] Do kraja sezone vozio je samo klasike, a najbolji rezultat je ostvario na Gran pri de Valonije trci, koju je završio na 14 mjestu, u tročlanoj grupi koja je došla na cilj pet sekundi iza grupe koju je odsprintao Van der Pul.[86]

 
Kampenarts (na vrhu lijevo, sa plavom kacigom) u bijegu na etapi 18 na Tur de Fransu 2023.

Sezonu 2023. počeo je na Omlop het Nijuvsbladu, koji je završio na 62 mjestu, skoro tri minuta iza Dilana Van Barlea koji je ostvario solo pobjedu.[87] U martu je vozio Bedene Koksajde klasik, gdje je pao i polomio nekoliko pršljenova, zbog čega je morao da pauzira neko vrijeme.[88] Propustio je preostale proljećne klasike, a takmičenju se vratio na Kriterijumu di Dofine u junu,[89] gdje je bio u bijegu na nekoliko etapa i bio je lider brdske klasifikacije do poslednje etape, kada je Đulio Čikone otišao u bijeg, uzeo dovoljno bodova i osvojio klasifikaciju dva poena ispred Kampenartsa.[90] U julu je vozio Tur de Frans, gdje je bio u bijegu na pet etapa, a dobio je nagradu za najagresivnijeg vozača na etapi 18, gdje je radio do poslednjih 500 metara za Paskala Ekhorna kako bi bjegunci stigli na cilj ispred sprintera, ali je Ekhorna odsprintao Kasper Asgren, dok je Kampenarts završio na 16 mjestu, nakon što je grupa stigla odmah iza bjegunaca i završila u istom vremenu kao oni.[91] Na etapi 19 je ponovo bio u bijegu, odakle je napao na 45 km do cilja zajedno sa Sajmonom Klarkom i stekli su 50 sekundi prednosti. Pred početak poslednjeg uspona, Klark je otpao, a iz druge grupe su napali Mohorič, Asgren i Ben o Konor i dostigli su Kampenartsa, koji je odmah otpao, a do kraja etape je vozio lagano i završio je preko pet minuta iza Mohoriča koji je pobijedio u sprintu ispred Asgrena.[92] Zbog svoje vožnje dobio je nagradu za najagresivnijeg vozača na drugoj etapi zaredom, što je bilo prvi put da je jedan vozač proglašen za najagresivnijeg na dvije uzastopne etape od Petera Sagana 2015.[93][94] Na poslednjoj etapi na Jelisejskim poljima dobio je nagradu za najagresivnijeg vozača cijele trke, nakon što je u bjegovima proveo preko 600 km.[94] Dana 15. avgusta vozio je Tur of Leven klasik, gdje je bio u bijegu i radio je za Arnoa de Lija, koji je pobijedio u sprintu, dok je Kampenarts završio na šestom mjestu, 11 sekundi iza.[95] Četiri dana kasnije vozio je Drojvenkurs—overajse, gdje se odvojio zajedno sa Rasmusom Tilerom i pobijedio je u sprintu, ostvarivši prvu pobjedu u sezoni.[96] U septembru je vozio Tur de Luksemburg, gdje je pobijedio na hronometru na četvrtoj etapi, sekundu ispred Brendona Maknaltija.[97] Sezonu je završio u oktobru, na klasiku Pariz—tur, koji je završio na 42 mjestu.[98]

Sezonu 2024. počeo je na Vuelta a Andaluzija ruta del sol trci, na kojoj su zbog protesta otkazane etape 1, 2, 4 i 5, a vožen je samo hronometar dug 5 km, koji je završio na 28 mjestu, 41 sekundu iza Maksima van Gilsa.[99] U martu je vozio klasike, Milano—Sanremo završio je na 29 mjestu,[100] Dvars dor Flanderen na 34,[101] a Ronde van Flanderen na 27.[102]

Stil vožnje uredi

Od početka karijere fokusirao se isključivo na hronometar, vozeći samo trke koje mu pomažu da poboljša svoje performanse, izjavivši da je bio individualni vozač u timskom sportu.[103] Godine 2021. po prvi put je vozio klasike, izjavivši da je otkrio novu ljubav prema njima, da je iz Belgije i da je morao da ih vozi barem jednom, a istakao je da mu je kao do kraja karijere da osvoji neku trku na kaldrmi.[103] Tokom 2022. izjavio je da više ne trenira na hronometraškom biciklu kao nekad, da ne očekuje da na klasicima i etapnim trkama može da ostvari ono što je ostvario na hronometru, ali da nema ambiciju da više ikada vozi hronometar na Svjetskom prvenstvu.[103] Istakao je da je na njegovu primjenu donekle uticala pojava drugih vozača, kao što su Gana, Van Art i Evenepul, koji su takođe specijalisti na hronometru, zbog čega je shvatio da će biti teško da se bori za pobjedu na hronometru na nekoj vorld tur trci, što ga je demoralisalo.[103]

Od 2021. kada je počeo više da se fokusira na drumske trke, počeo je da se transformiše u rulera, specijalistu za bijegove.[4] Na Tur de Fransu 2023. je dobio nagradu za najagresivnijeg vozača, nakon što je bio u bijegu na pet etapa, a na još nekoliko je napadao sa ciljem da ode u bijeg.[104] Posle dobijene nagrade izjavio je da to ne može da se poredi ni sa čim što je osvojio u karijeri prije toga.[105]

Rezultati na trkama uredi

Rezultati na grand tur trkama uredi

Grand tur trke 2016. 2017. 2018. 2019. 2020. 2021. 2022. 2023.
  Điro d’Italija — DNF DNF 111 95 DNF — —
  Tur de Frans — — — — — DNF — 64
  Vuelta a Espanja 143 — 102 — — — — —
Legenda
— Nije učestvovao
DNF Nije završio

Reference uredi

  1. ^ a b v g d đ Fletcher, Patrick (21. 2. 2022). „The transformation of Victor Campenaerts”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  2. ^ a b „Victor Campenaerts”. eurosport.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  3. ^ a b „Transfer news: Guardini set for another year with Astana”. cyclingnews.com. 25. 9. 2015. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  4. ^ a b „Victor Campenaerts hoping for improvement after changes in training: "The riders who win the most races nowadays, such as Pogacar and Vingegaard, have the best developed mitochondria"”. cyclinguptodate.com. 24. 1. 2024. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  5. ^ a b „Victor Campenaerts signs two-year deal with Lotto Soudal”. cyclingnews.com. 19. 9. 2017. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  6. ^ „Campenaerts joins Team LottoNL-Jumbo”. teamvismaleaseabike.nl. 18. 9. 2015. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  7. ^ „Lotto-Soudal”. Directvelo (na jeziku: francuski). Association Le Peloton. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  8. ^ „NTT Pro Cycling Team”. uci.org. Union Cycliste Internationale. Arhivirano iz originala 3. 1. 2020. g. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  9. ^ „Team Qhubeka Assos”. uci.org. Union Cycliste Internationale. Arhivirano iz originala 2. 1. 2021. g. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  10. ^ „Lotto–Dstny”. uci.org. Union Cycliste Internationale. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  11. ^ „European Time Trial Championship Men U23” (PDF). cycling2013.cz. 19. 7. 2013. Arhivirano iz originala (PDF) 5. 8. 2013. g. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  12. ^ „Terpstra wins overall title at Tour de Wallonie”. cyclingnews.com. 29. 7. 2015. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  13. ^ „38th edition for 2019”. duonormand.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  14. ^ „Duo Normand 2015”. duonormand.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  15. ^ „Campenaerts wins Belgium time trial title”. cyclingnews.com. 23. 6. 2016. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  16. ^ „Vuelta a España 2016 Startlist”. ProCyclingStats. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  17. ^ Fletcher, Patrick (9. 9. 2016). „Vuelta a Espana: Froome wins stage 19 time trial”. cyclingnews.com. Arhivirano iz originala 17. 11. 2016. g. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  18. ^ Ryan, Barry (11. 9. 2016). „Vuelta a Espana: Quintana sails to first overall victory in Madrid”. cyclingnews.com. Arhivirano iz originala 16. 11. 2016. g. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  19. ^ Robertshaw, Henry (17. 2. 2017). „Ruta del Sol set for thrilling final stages as Alejandro Valverde takes lead by one second”. Cycling Weekly. Time Inc. UK. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  20. ^ „Giro d'Italia 2017: Start List”. Pro Cycling Stats. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  21. ^ Farrand, Stephen (16. 5. 2017). „Giro d'Italia: Dumoulin surges to pink in stage 10 time trial”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  22. ^ „Giro 2017: Withdrawals”. cyclingstage.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  23. ^ „Yves Lampaert wins belgian national ITT championships”. soudal-quickstepteam.com. 22. 6. 2017. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  24. ^ „Men Elite Time Trial: Classement Final / Final Classification” (PDF). uec.ch. Union Européenne de Cyclisme. 3. 8. 2017. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  25. ^ Ostanek, Dani (7. 9. 2017). „Boom wins Tour of Britain time trial”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  26. ^ „Tour of Britain: Lars Boom wins overall”. cyclingnews.com. 10. 9. 2017. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  27. ^ „Dumoulin wins time trial world championship in Bergen”. cyclingnews.com. 20. 9. 2017. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  28. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2017 Chrono de Nations (1.1), France”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  29. ^ „Victor Campenaerts signs two-year deal with Lotto-Soudal”. cyclingnews.com. 18. 9. 2017. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  30. ^ Frattini, Kirsten (16. 2. 2018). „Volta ao Algarve: Thomas wins stage 3”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  31. ^ Ryan, Barry (24. 4. 2018). „Tour de Romandie: Matthews wins prologue”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  32. ^ Ryan, Barry (27. 4. 2018). „Tour de Romandie: Bernal wins stage 3 time trial”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  33. ^ Windsor, Richard (4. 5. 2018). „Tom Dumoulin stamps authority on Giro d'Italia with stage one time trial victory”. Cycling Weekly. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  34. ^ Benson, Daniel (22. 5. 2018). „Giro d'Italia: Dennis wins stage 16 time trial”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  35. ^ O'Shea, Sadhbh (23. 5. 2018). „Giro d'Italia: Viviani wins number four in Iseo”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  36. ^ „Campenaerts wins Belgian time trial championship”. cyclingnews.com. 21. 6. 2018. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  37. ^ „Campenaerts repeats in European Championships men's time trial title”. cyclingnews.com. 8. 8. 2018. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  38. ^ Ryan, Barry (14. 8. 2018). „BinckBank Tour: Kung wins time trial”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  39. ^ Ostanek, Daniel (25. 8. 2018). „Vuelta a España: Dennis claims opening stage win”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  40. ^ „Vuelta a España: Jesus Herrada takes leader's jersey from Simon Yates”. bbc.co.uk. 6. 9. 2018. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  41. ^ Arthurs-Brennan, Michelle (26. 9. 2018). „Rohan Dennis wins UCI World Championships elite men’s time trial taking over a minute out of Tom Dumoulin”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  42. ^ Weislo, Laura (19. 3. 2019). „Roglic wins Tirreno-Adriatico”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  43. ^ Windsor, Richard (16. 4. 2019). „Victor Campenaerts sets new UCI Hour Record”. Cycling Weekly. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  44. ^ Zidda, Giovanni (3. 11. 2021). „Campenaerts, Merckx, Bracke, Van den Eynde : ces Belges qui ont détenu le record de l'heure” [Campenaerts, Merckx, Bracke, Van den Eynde: these Belgians who held the hour record]. RTBF (na jeziku: French). Radio Télévision Belge de la Communauté Française. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  45. ^ Weislo, Laura (5. 5. 2019). „Roglic wins Tour de Romandie”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  46. ^ Ostanek, Dani (19. 5. 2019). „Giro d'Italia: Roglic wins stage 9 as Yates loses major time”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  47. ^ „Richard Carapaz wins the 2019 Giro d'Italia”. cyclingnews.com. 2. 6. 2019. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  48. ^ „Baloise Belgium Tour: Tim Wellens wins stage 3 time trial”. cyclingnews.com. 14. 6. 2019. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  49. ^ „Baloise Belgium Tour: Campenaerts wins stage 4”. cyclingnews.com. 15. 6. 2019. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  50. ^ „Baloise Belgium Tour: Evenepoel takes overall victory”. cyclingnews.com. 16. 6. 2019. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  51. ^ Fotheringham, Wiliam (25. 9. 2019). „Rohan Dennis dominates men’s time trial at Road World Championships”. theguardian.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  52. ^ „Dimension Data announce signing of Victor Campenaerts”. cyclingnews.com. 19. 8. 2019. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  53. ^ „Paris-Nice: Søren Kragh Andersen wins individual time trial”. cyclingnews.com. 11. 3. 2020. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  54. ^ „Schachmann holds on to win Paris-Nice”. cyclingnews.com. 14. 3. 2020. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  55. ^ „The UCI takes strong measures faced with the development of the coronavirus”. Union Cycliste Internationale. 15. 3. 2020. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  56. ^ „The UCI prolongs the suspension of cycling events until 1 June 2020 and continues consultations for the reorganisation of the UCI International Road Calendar”. Union Cycliste Internationale. 1. 4. 2020. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  57. ^ „Adam Ťoupalík čtvrtý na Czech Tour” (na jeziku: češki). Czech Cycling Tour. 9. 8. 2020. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  58. ^ Ostanek, Dani (20. 8. 2020). „Wout van Aert wins Belgian time trial title”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  59. ^ „Stefan Küng and Anna van der Breggen claim European time trial titles”. cycling.today. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  60. ^ „Yates first Briton to win Tirreno-Adriatico”. France 24. France Médias Monde. Agence France-Presse. 14. 9. 2020. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  61. ^ Weislo, Laura (25. 9. 2020). „Ganna wins time trial title at Imola World Championships”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  62. ^ Lowe, Felix (23. 10. 2020). „Giro d'Italia 2020 stage 19 - as it happeneds”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  63. ^ Fletcher, Patrick (25. 10. 2020). „Tao Geoghegan Hart wins 2020 Giro d'Italia”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  64. ^ Lowe, Felix (20. 3. 2021). „Milan-San Remo 2021: Jasper Stuyven stuns big guns, Caleb Ewan and Wout van Aert on podium”. Eurosport. Discovery, Inc. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  65. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2021 Tour of Flanders - Ronde van Vlaanderen (World Tour)”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  66. ^ Ostanek, Dani (8. 5. 2021). „Giro d'Italia: Ganna storms to victory in stage 1 time trial”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  67. ^ Lowe, Felix (12. 5. 2021). „Giro d'Italia 2021 cycling – Joe Dombrowski wins stage 4 as Alessandro Di Marchi moves into pink”. eurosport.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  68. ^ Fotheringham, Alasdair (15. 5. 2021). „Former Etape du Tour winner Lafay solos to victory in Giro d’Italia”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  69. ^ Goddard, Ben (23. 5. 2021). „Giro d'Italia: Victor Campenaerts wins stage 15”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  70. ^ Farrand, Stephen (27. 5. 2021). „Giro d'Italia: Bernal shows weakness on the Sega di Ala as Dan Martin wins stage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  71. ^ Decaluwé, Brecht (16. 6. 2021). „Lampaert beats Evenepoel to win men's Belgian time trial title”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  72. ^ Ostanek, Dani (7. 7. 2021). „Tour de France stage 11 – Live coverage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  73. ^ Farrand, Stephen (31. 8. 2021). „Benelux Tour: Stefan Bissegger wins stage 2 time trial”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  74. ^ Ronald, Issy (4. 9. 2021). „Benelux Tour: Colbrelli solos to stage 6 victory and leader's jersey”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  75. ^ Frattini, Kirsten (5. 9. 2021). „Sonny Colbrelli wins the Benelux Tour”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  76. ^ Ronald, Issy (12. 9. 2021). „Colbrelli wins European road title”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  77. ^ Farrand, Stephen; Fletcher, Patrick (9. 10. 2021). „Tadej Pogacar wins Il Lombardia”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  78. ^ Been, José (19. 10. 2021). „Victor Campenaerts is returning to Lotto Soudal”. velo.outsideonline.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  79. ^ Puddicombe, Stephen (26. 2. 2022). „Wout Van Aert takes solo victory at Omloop Het Nieuwsblad”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  80. ^ Farrand, Stephen (30. 3. 2022). „Mathieu van der Poel beats Tiesj Benoot in two-up sprint at Dwars door Vlaanderen”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  81. ^ Tyson, Jackie (19. 6. 2022). „Mauro Schmid wins overall title at Baloise Tour of Belgium”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  82. ^ Frattini, Kirsten (23. 6. 2022). „Evenepoel beats Lampaert to win first elite men's Belgian time trial title”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  83. ^ „Ballerini wins stage 4 of Tour de Wallonie as breakaway holds on”. CyclingNews. 27. 7. 2022. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  84. ^ „Victor Campenaerts heeft zijn eendagskoers te pakken in de Tour of Leuven”. sporza.be (na jeziku: holandski). 7. 8. 2022. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  85. ^ a b v Weislo, Laura (10. 8. 2022). „Alexander Kristoff wins Circuit Franco-Belge”. CyclingNews. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  86. ^ „Grand Prix de Wallonie uitslag - resultat - result” (PDF). 14. 9. 2022. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  87. ^ Ryan, Barry (25. 2. 2023). „Dylan van Baarle takes solo victory at Omloop Het Nieuwsblad”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  88. ^ Weislo, Laura (17. 3. 2023). „Campenaerts out with vertebra fracture from Bredene Koksijde crash”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  89. ^ Ostanek, Dani (2. 6. 2023). „Victor Campenaerts returns after vertebra fracture at Critérium du Dauphiné”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  90. ^ Fletcher, Patrick (11. 6. 2023). „Critérium du Dauphiné: Jonas Vingegaard seals overall title as Giulio Ciccone wins final stage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  91. ^ Farrand, Stephen (20. 7. 2023). „As it happened: Sprinters time it wrong on Tour de France stage 18”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  92. ^ Ostanek, Daniel (21. 7. 2023). „As it happened: Mohoric prevails in chaotic Tour de France stage 19 breakaway battle”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  93. ^ Ryan, Barry (21. 7. 2023). „'Ride as fast as possible' – Campenaerts' big plan almost comes off at Tour de France”. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  94. ^ a b „Four jerseys for four men”. letour.fr. 23. 7. 2023. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  95. ^ „Arnaud De Lie sprints to victory in Leuven”. lottodstny.be. 15. 8. 2023. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  96. ^ „Victor Campenaerts klopt Rasmus Tiller in Druivenkoers Overijse”. wielerflits.nl (na jeziku: holandski). 19. 8. 2023. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  97. ^ „Emotional victory for Campenaerts, Hirschi in the yellow jersey”. skodatour.lu. 23. 9. 2023. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  98. ^ Moultrie, James (8. 10. 2023). „Riley Sheehan wins Paris-Tours in reduced-group sprint”. CyclingNews. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  99. ^ Farrand, Stephen (16. 2. 2024). „Ruta del Sol: Maxim Van Gils takes overall victory in time trial at disrupted stage race”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  100. ^ Ostanek, Daniel (16. 3. 2024). „Milan-San Remo: Jasper Philipsen snatches narrow victory in fastest edition”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  101. ^ Weislo, Laura (27. 3. 2024). „Dwars door Vlaanderen: Matteo Jorgenson wins solo on dramatic day in Flemish hills”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  102. ^ Ryan, Barry; Stuart, Peter (31. 3. 2024). „Tour of Flanders: Mathieu van der Poel smashes Monument with massive solo victory”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  103. ^ a b v g „Victor Campenaerts on Lotto-soudal, points chasing and transitioning to the classics”. rouleur.cc. 3. 3. 2022. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  104. ^ „Victor Campenaerts awarded Tour de France super-combative award”. cyclinguptodate.com. 23. 7. 2023. Pristupljeno 25. 4. 2024. 
  105. ^ Ostanek, Dani (24. 7. 2023). „Victor Campenaerts celebrates 'very special' Tour de France super-combativity prize”. cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 4. 2024. 

Spoljašnje veze uredi

  • Profil na sajtu uci.org
  • Profil na sajtu cyclingarchives.com
  • Profil na sajtu procyclingstats.com
  • Profil na sajtu cqranking.com
  • Profil na sajtu cyclebase.nl
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Виктор_Кампенартс&oldid=27721490”