Galantna književnost
Galantna književnost je pomodni pravac u evropskoj književnosti s kraja 17. i početka 18. vijeka, prije svega ljubavna lirika, sklona frivolnosti, za koju je ljubav društvena razonoda. Motivi su pretežno erotski, a stil formalistički, kitnjast, uglađen, sa neobičnim epitetima i duhovitom poentom. Galantna književnost nastaje u pariskim salonima markize de Rambuje, de Sable i dr., gdje se okuplja otmeni svijet, njeguje uglađena konverzacija, i gdje riječ galant izražava ideal i stil tog društva. Glavna tema galantnih pjesnika (Devio, Voatir, Pelison i dr.) je čulna ljubav, izražena elegantnim i ornamentalnim stihom. Bukolički tonovi u inače intelektualnom lirizmu svjedoče o živoj tradiciji pastorele i Arkadije (Sanacaro, Montemajor). Motive je pružalo samo francusko društvo, ali se stil formirao pod stranim, pretežno italijanskim uticajem.