Glavna kontrola Kraljevine Srbije
Glavna kontrola Kraljevine Srbije je bila osobeno nadleštvo i računski sud za pregled državnih računa u Kraljevini Srbiji.
Sastav
urediPo Ustavu za Kraljevinu Srbiju (1903) Glavna kontrola je imala predsednika i četiri člana. I predsednika i članove Glavne kontrole je birala Narodna skupština iz kandidacione liste koju je sastavljao Državni savet, i na kojoj je bilo predloženo dva puta onoliko kandidata koliko je bilo praznih mesta. Članovi Glavne kontrole su imali čin sudija Kasacionog suda, a njen predsednik čin državnog savetnika.[1] Iste odredbe su bile i kod Radikalskog ustava (1888).[2]
Članovi Glavne kontrole su mogli biti oni srpski građani koji su završili pravni fakultet u Srbiji ili na strani i navršili uz to 10 godina državne službe; ili koji su bili ministri finansija; ili koji su služili kao viši činovnici u finansijskoj struci, a imali najmanje deset godina ukazne državne službe. Ali predsednik Glavne kontrole i dva člana su morali biti pravnici. Predsednik i članovi Glavne kontrole su bili nepokretni u svojim zvanjima. Oni se nisu mogli otpustiti iz državne službe bez presude redovnih sudova niti premestiti u druga zvanja bez svog pismenog pristanka.[3]
Delokrug
urediGlavna kontrola je pregledala, ispravljala i likvidirala račune opšte administracije i svih računopolagača prema državnoj kasi. Ona je motrila da se ne prekorači nijedan izdatak po budžetu i da se ne dogodi nikakvo prenošenje suma iz jedne budžetske partije u drugu. Glavna kontrola je završavala račune svih državnih uprava i bila je dužna prikupljati sve dokaze i sva potrebna obaveštenja.
Opšti državni račun podnosio se Narodnoj skupštini sa primedbama Glavne kontrole, i to najdalje za dve godine, računajući od završetka svake budžetske godine.
Uređenje i krug rada Glavne kontrole, kao i način postavljanja njenog osoblja, bliže su se određivali zakonom.[4] Takođe, zakonom se određivalo u kojim slučajevima se moglo žaliti Kasacionom sudu protiv odluke Glavne kontrole.