Gligorije Trlajić
Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Grigorije Trlajić (Mol, 25. januar 1766 — Harkov, 28. septembra 1811) bio je bio srpski književnik.
Grigorije Trlajić | |
|---|---|
| Datum rođenja | 25. januar 1766. |
| Mesto rođenja | Mol, Habzburška monarhija |
| Datum smrti | 28. septembar 1811. (45 god.) |
| Mesto smrti | Harkov, Ruska Imperija, današnja Ukrajina |
Biografija uredi
Grigorije[1] Trlajić rođen je u Molu, u Bačkoj, 25. januara 1766. Školovao se u Molu, Segedinu i Budimu, gde je završio gimnaziju i krenuo na univerzitet koji je završio u Beču, diplomiravši filozofiju i prava. Bio je, do Careve smrti, pitomac Josifa II, a docnije sekretar ruskog poslanika u Beču, gde je bio u istoj službi i pisac „Ideje“. Po potrebi je putovao u Rusiju, a po povratku je bio u službi direktor [2] srpske bečke štamparije vlasnika Stevana Novakovića, kada je i štampao svoje prevedene romane. Godine 1796. otišao je u Rusiju gde je bio lepo primljen. Živeo je u Moskvi, Petrogradu i u Harkovu gde je bio postavljen za univerzitetskog profesora. Preminuo je u selu blizu Harkova 28. septembra 1811.
Knjige je štampao rusko-slovenskim jezikom, iako je govorio čistim srpskim jezikom.[3][4]
Književni rad uredi
Prevodi:
- Идеа или мужеская и женская добродетель, Beč 1793, i
- Нума илипроцвђтающдй Римъ, štampanje početo u Beču 1795, završeno u Budimu 1801.
Prvo delo je prevedeno s nemačkog, od pisaca Ludvik Hajnrik Nikolaj, nemačkog pesnika Vilandove škole. Knjiga se bavi problematikom iz rimskog perioda a zanimljivo je što su i nemački original i Trlajićev prevod izišli iste godine u Beču. Drugo je delo Trlajić preveo, ili kako sam kaže „preoblekao“, s ruskog jezika, na kome ga je plodni ruski pisac Mihailo Matjevič Heraskov napisao pod uticajem francuskih pisaca istorijskih romana. Roman je, naročito za ono doba bio zanimljiv jer je pisac, dajući sliku rimskog društva, imao na umu reformatorske ideje Petra Velikoga i prosvetne težnje Katarine II.
Reference uredi
- ^ Atanasij Stojković: "Pamjat Grigorija Terlaiča rodom serba...", Harkov 1813.
- ^ "Glasnik Istorijskog društva u Novom Sadu", Novi Sad 1933.
- ^ Stanojević, Obrad S. (1991). „Gligorije Trlajić: The first Serbian professor of law”. Anali Pravnog fakulteta u Beogradu. 39 (1-3): 289—295. ISSN 0003-2565.
- ^ 011info.com <marijana.jankovic@011info.com>. „Prvi roker SFRJ: Mile Lojpur, čovek koji je pravio ludnicu na Kališu”. 011info - najbolji vodič kroz Beograd (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-01-31.
Literatura uredi
- Andra Gavrilović: Grigorije Trlajić
