Emilija Grubačić

Emilija Grubačić, (Temišvar 12. oktobar 1912 – 30. decembar 1994, Beograd) je bila filolog, germanista, profesor emeritus.

Emilija Grubačić
Lični podaci
Datum rođenja	(1912-10-12)12. oktobar 1912.
Mesto rođenja	Temišvar, Austrougarska
Datum smrti	30. decembar 1994.(1994-12-30) (82 god.)
Mesto smrti	Beograd, Srbija, SR Jugoslavija
Nagrade

Biografija

Rođena je u porodici austrijskog oficira i zbog toga je često mijenjala mjesta školovanja (Inzbruk, Budimpešta, Vršac). Studirala je germanistiku, uporednu književnost i istoriju u Bonu (1933—1935) i Beogradu, gdje je diplomirala (1935). Kao antifašista, bila je u logorima Bileća i Gravina u Italiji. Učesnik je NOR-a i nosilac više odlikovanja (između ostalih i Ordenom rada sa crvenom zastavom). Nakon rata, u svojstvu lektora, predavala je istoriju i njemački jezik na Univerzitetu u Beogradu. Tezom Glasovni sistem i oblici njemačkog narječja sela Gudurice u Banatu doktorirala je 1958. u Zagrebu, gdje se i habilitovala 1965. temom Wortstellung in der deutschen Prosadichtung der letzten /ahrzehnte (Red riječi u njemačkoj prozi nosljednjih decenija). Na Filozofskom fakultetu u Sarajevu, zajedno sa Marijom Kon, bila je jedan od osnivača Katedre za germanistiku (1950), redovni profesor, šef katedre i prodekan. Penzionisana je 1966. ali je i dalje bila u nastavnom procesu. Od 1968. do 1974. radila je kao profesor emeritus na Univerzitetu u Zagrebu i kao profesor na univerzitetima u Beču i Gracu. Predavala je više jezičkih disciplina i intenzivno istraživala gramatiku njemačkog jezika. Autorka je devet udžbenika. Prevela je sa njemačkog knjigu eseja Ernsta Roberta Kurtijusa (E. R. Cugtius, Eseji iz evropske književnosti, Sarajevo 1964). Bila je član Savjeta Instituta za njemački jezik u Manhajmu.