Epidaur (Grčka)
Epidavr ili Epidaur (grč. Ἐπίδαυρος —Epidavros) je starogrčki grad (polis) smešten na Peloponezu, u Saronskom zalivu. Dva savremena grada nose ime Epidavr: Palaja Epidavr i Nea Epidavr. Od 2010. oba grada pripadaju opštini Epidavr, koja je deo okruga Argolida.[1] Lokalitet obuhvata niz antičkih spomenika koji se prostiru na dve terase i koji su okruženi očuvanim prirodnim pejzažom. Lokalitet je jedna od nakompletnijih antičkih celina što se tiče svog arhitektonskog uređenja sa svim objektima, a veliki funkcionalan sistem vodovodne i kanalizacione mreže ilustruje značajno inžinjersko rešenje drevnog društva.
Epidavr (Epidaur) je drevno arheološko nalazište, poznato je po otvorenom Pozorištu sa izvanrednom akustikom. Nekada je tu bilo svetilište antičkog boga Asklepija(rimski Eskulap) i čuveno antičko lečilište. Ovo mesto je ranije bilo poznato kao mesto posvećeno lečenju, još iz ranih mikenskih vremena (16. vek p. n. e.). Tu se poštovao Maleatas, kome su se pripisivala isceliteljska moć sve do 8. veka p. n. e., a zatim Asklepijem u 6. veku p. n. e. Ovo svetilište dva boga razvijeno je u najvažniji terapijski centar antičkog sveta. Kroz vekove, stara božanstva zamenili su Olimpijski bogovi. Pozorište, zajedno sa Artemidinim i Asklepijevim hramovima, Tolosom, Enkoimeterionom i Propilajom, čine koherentan skup spomenika koji ilustruju značaj i moć bogova isceljenja helenskog i rimskog sveta.[2]
Pozorište uredi
Pozorište Epidaur (Epidavr) je najveće grčko pozorište. Prečnika 114 metara (kružni podijum je 20m), pozorište je moglo da primi oko 12000 posetilaca. Ima odličnu akustiku, pa se čak i na najvišim sedištima, na 60 metara visine jasno čuju zvukovi iz najnižeg centralnog dela pozornice. Pozorište na otvorenom Epidaur (Epidavr) je delo arhitekte Polikleta, izgrađeno u 4. veku p. n. e.[3] Kao deo kompleksa Asklepijevog svetilišta, godine 1988. proglašeno je kao posebno mesto i nalazi se na UNESKO-ovoj listi svetske kulturne baštine.
